Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Escortbureau

Wouter en Mien zaten op een warme zondagmorgen in de tuin koffie te drinken.
De huisbel rinkelde.
''Ik ga wel even kijken, darling'', en hij liep naar de voordeur en opende die.
Er stonden twee dikke oudere vrouwen voor de deur, beiden donker gekleed en keken heel zedig.
Zeker kerkgangers, dacht hij.
''Dag mijnheer, bent U Wouter Jansen?''
''Ja, dat klopt.''
Hij dacht hoe weten die vrouwen mijn voornaam.

''Goedemorgen mijnheer, U heeft ons gebeld, wij zijn van het Escortbureau Vagina en komen u verwennen.''
Wouter zei stotterend:
''Hoe komt u daar nou bij, ik weet van niks, het idee alleen al, U bent hier aan het verkeerde adres.''
''Toch zijn wij vanmorgen vroeg gebeld om met U een gezellige dag met seks te hebben en wij vinden, dat u er leuk uitziet.''

''Dames, ik sta perplex, maar neemt U van mij aan, dat iemand mij een geintje flikt. Weet U de naam, die gebeld heeft?''
''Neen, wij weten geen naam, wij kregen die opdracht van onze baas. Mijnheer luister nou eens, afspraak of geen afspraak, wij zijn er nu toch, laten we er een gezellige dag van maken, wij zijn voor alles in en de prijs valt mee.''

''Neen dames, ik snap er niks van, ik begin daar niet aan, trouwens ik ben getrouwd en mijn vrouw zit in de tuin, eerst dacht ik, dat U van één of andere kerk was, want die komen meestal op een zondagmorgen aan de deur''.
''Misschien wilt uw vrouw ook wel meedoen, dan wordt het helemaal gezellig.''
''Nee dames, gaat U maar verder, hier is voor u niets te verdienen'', en hij wilde de deur dicht doen, maar één van de dames zette haar voet tussen de deur en zei:
''Wij zijn voor dit adres besteld, dus afkomen met je poen, onze pooiers zijn niet gemakkelijk.''

De arme kleine man kreeg hartkloppingen, en zei:
''Mevrouw, haalt u voet nou weg, want ik weet van niks, ze moeten het adres op uw bureau verkeerd opgeschreven hebben, maar ik ben een nette burger en al bijna vijftig jaar getrouwd, hier ben ik niet voor in, gaat u alstublieft weg.''
''Eerst betalen ouwe lul, wat zullen we nou krijgen, wij moeten ook leven.''

Op dat moment kwam Mien toegesneld.
''Wat blijf je lang weg man, wat moeten die dames?''
''Ze zijn niet van de kerk, maar van een escortbureau. Ze zeggen, dat ze voor dit adres zijn besteld, maar ik weet van niks. Zou iemand ons een geintje flikken?''
''Attenoje, wat krijgen we nou, zijn ze nou helemaal besodemieterd, wegwezen jullie en rap.''
De twee dames schrokken kennelijk van haar, want zo'n groot en breed vrouwspersoon hadden ze nog nooit gezien, en ze namen snel de benen.

''Zo, die zijn weg ouwe, wat zweet je ineens, jij hebt ze toch niet besteld, hé?''
''Hoe kom je daar nou bij, ik zou niet durven, ik heb toch genoeg aan jou?''
Samen gingen ze weer in de tuin zitten, toen de bel weer ging.
Mien ging kijken en kwam terug in de tuin en zei: ''Jehova's Getuigen Wouter, ik heb je opgegeven voor een gezellige dag.''
Hij moest hardop lachen.
Om van de schrik te bekomen dronken ze een jong borreltje.

Schrijver: kees niesse, 15 juli 2011


Geplaatst in de categorie: humor

1.6 met 5 stemmen 244



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
15 juli 2011
Email:
hmessielive.nl
Kees, een vermakelijk trefpunt. De dames van lichte zeden en de struise, zedige echtgenote. Tenslotte verschijnen de traditionele betweterige predikers.
Een stille zondagmorgen vol uiteenlopende verrassingen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)