Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

DE HOUTSNIJDER (eerste deel)

In een oud, klein huisje, even buiten het dorp, woonde een jonge houtsnijder. Korte tijd geleden had hij het woninkje betrokken, dat vroeger van een boerenknecht was geweest.
Teunis, een bekwame kunstenaar, wist met zijn mes en beitel als het ware uit hout wat te toveren. Machtige leeuwenkoppen en sierlijke vogels, allerlei beeldjes van mannen en vrouwen kwamen uit zijn handen.

Een mooie herfst kleurde de struiken in de tuin van Teunis. Maar die ene dikke, gedrongen boom... Daar dacht de houtsnijder lang over na.
"Ja, daar zal ik eens wat van maken."
Hij kapte alle takken van de oude boom. De kale stam werd weken lang gehakt en geschaafd. Tenslotte stond er een lang, puntig houten hoofd in de tuin. Het was nog wel iets hoger dan het huisje. Zijn wijde ogen en grote mond drukten een heel geheimzinnige stemming uit. De wijde, hoekige oren leken wel alles te willen horen wat zich in de omgeving afspeelde. Zo beleefde Teunis het tenminste.
Teunis dacht verder... "Wat zal ik nu weer willen maken?"
's Avonds lag hij nog in bed daarover te peinzen. Maar niets schoot hem te binnen. Maar plotseling lag hij stijf van schrik en verbazing! Door het slaapkamerraam keek het gezicht van een grote fee, met glimmende, golvende haren! Teunis wilde wat zeggen, maar viel meteen in slaap.
De volgende dag liep Teunis voortdurend te denken aan de fee, die hij 's nachts gezien had. Werken deed hij niet. Wel ging de houtsnijder naar het reusachtige houten hoofd in de tuin. Daar bleef hij zitten tot het donker werd. Maar wat was dat? Het houten hoofd begon te spreken!
" 's Nachts dwalen mijn ogen over de hele wereld. Wat ik dan zie, zal in jouw gedachten komen. Daarom zul je des te meer aangemoedigd worden om jouw werk te doen!"
Terwijl de duisternis meer en meer daalde -kijk toch eens!- kreeg het hoofd felrode ogen. Uit die gloeiende ogen kwamen lange, dunne vuurstralen, die voortgleden, steeds verder. Tenslotte kon je niet meer zien waarheen.
Verwonderd, maar ook een beetje angstig, ging Teunis zijn huis in. Wat zou hem wachten? Gelukkig had hij nu een heel rustige nacht.

Tijdens de wintermaanden verveelde Teunis zich geen ogenblik. Van de vroege morgen tot laat in de avond waren zijn handen en gedachten druk in de weer. Wat brachten zijn werktuigen voor de dag? Om dat te noemen zou je wel een boek moeten schrijven! Talloze beeldjes en andere vormen van houtsnijwerk, huisjes of bomen, gingen zijn huis uit. De mensen kochten zo graag van Teunis.
Ja, dat grote houten hoofd in de tuin was heel vernuftig. Teunis dacht nog vaak aan die fee, een vrouw vol onbegrijpelijke krachten.
Teunis begon erg veel last te krijgen van stormachtige gedachten en gevoelens. Dat werd steeds erger! Daardoor werden ook zijn handen heel onrustig. Voor de houtsnijder was dat verschrikkelijk. Want tenslotte waren zijn hoofd en zijn vingers te zenuwachtig om aandachtig en goed te kunnen werken... Onbeheerst ging zijn mes door het hout. Teunis vond dat zijn werk nergens meer op leek. Zoals altijd keek het bekende houten hoofd 's nachts overal in de wereld. Het hoofd gaf ook heel veel gedachten aan de houtsnijder. Maar Teunis' kunstenaarshanden verloren helemaal hun scheppingskracht...

De lente kondigde zich aan met milde geuren. Ondanks zijn verwarde toestand voelde Teunis zich toch enigszins opgebeurd. Maar die wilde, woelige gedachten verdwenen niet. Die kwelduiveltjes wilde hij toch kwijt, hoe dan ook.
Op een mooie avond liep hij naar het westen, de ondergaande zon tegemoet.
"Ik hoop dat mijn gedachten samen met de voldane, oranjerode zon zullen verzinken," dacht de houtsnijder.
Teunis liep door het dorp, langs weilanden, half verscholen in de schemer. De zon was al neergezakt en verdwenen. Het was nacht en Teunis bevond zich in de grote stad. Hij liep maar op goed geluk straat in, straat uit, wist zelf niet waarheen.
"O, mijn hoofd en hart blijven wild en rommelig. De zon heeft mij niet kunnen helpen."
Er liepen nog wat mensen op straat. Die zeiden tegen elkaar:
"Wat is dat voor een zonderling iemand? Laten we maar ons niet met hem bemoeien."
Langzaam aan begon de nieuwe dag aan te breken. Half slapend strompelde Teunis een open kroeg in. Met een smak plofte hij op een stoel neer, liet zijn hoofd rusten op het tafeltje.
"Meneer, wordt u eens wakker. Wat wilt u gebruiken?" vroeg de buffetjuffrouw.
Teunis bestelde een glaasje rum. Hij genoot ervan en keek eens naar buiten.
Boven de daken vertoonde zich glanzend morgenrood. Opgetogen over die prachtige lucht dronk Teunis snel een tweede glaasje rum. Opeens was hij klaarwakker. Als herboren stapte hij monter de kroeg uit en liep in oostelijke richting, de dageraad tegemoet.
"Het reine purper van de vroege morgen zal mij een kinderlijke geest geven," dacht Teunis. "Mijn brein zal dan hernieuwd, helder en rustig zijn."
Daar ging het verder, de stad uit, langs weilanden vol blinkende dauw, en het dorp door. Teunis stond weer in zijn tuin. De zon straalde fel aan het midden van de hemel.
"Ik ben bekaf, kan nog maar net naar mijn bed waggelen," prevelde hij in zichzelf.
Enkele ogenblikken later lag de houtsnijder tussen zijn lakens, diep onder zeil. En hij sliep heel lang, de verdere dag en ook de hele nacht die volgde.
Daarom merkte Teunis niet dat de al eerder genoemde fee nu ook weer bij zijn raam kwam. De wijze vrouw keek medelijdend naar de slapende man. Ze zwaaide met haar rechterhand en liet de houtsnijder wat beleven:



(wordt vervolgd)

Schrijver: Han Messie, 1 september 2011


Geplaatst in de categorie: kunst

2.4 met 5 stemmen 148



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
kees niesse
Datum:
5 september 2011
Email:
c.h.niessekpnplanet.nl
Schitterend verhaal, Han. Toen Teun de boom gekapt had kreeg een fee medelijden en liet de boom magische krachten uitstralen, waardoor Teunis zenuwachtig werd en niet meer in staat was zijn houtsnijkunst goed uit te oefenen. Hoe los je dat probleem op? Spreek met die boom en bied je excuus aan, laat hem weer groeien.
Graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)