Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

STERREN

Het was een mooie, heldere avond, maar wel zonder maan. Des te prachtiger stonden de sterren aan de zwartblauwe hemel.
Drie kinderen liepen op straat en genoten van die schitter- en flonkerlichtjes. De jongetjes, Leo en Simon, en hun vriendinnetje Rola bewonderden vooral de planeet Venus, die zo mooi blonk. Daar was wel iets heel bijzonders bij te zien. Vlakbij dat hemellichaam was een grote, vreemde komeet verschenen.
"Opeens zo'n geweldige en zeldzame ster!" joelde Rola. "Zeg, de ster van Bethlehem!"
"Je hebt gelijk," zei Leo. "Misschien heeft deze ster ook wel verborgen voorspellingen. Denk maar aan de wijzen uit het Oosten."
Simon bekeek het heel eenvoudig.
"We zijn wel twee jongens en een meisje. Maar we kunnen ons toch best vergelijken met de geleerde mannen die het Christuskind zochten."
De kinderen wandelden nog wat heen en weer in de buurt. Daarbij keken ze steeds naar het wonderlijke verschijnsel aan de hemel. Zou het hen ergens naartoe leiden? Wat het drietal vond was een rijke zegen: de warmte van hun huis en het welkome, vertrouwde bed.

Leo, Rola en Simon groeiden op, werden volwassen. Dachten ze nog vaak aan die avond van vroeger? Zeker is dat ze elkaar langzaam aan uit het oog verloren. Ieder ging zijns weegs.
Leo was een man, die zijn hart verloren had aan grote geldbedragen en handelsondernemingen.
Dankzij zijn bekwaamheid lukte heel wat zakenmensen hun werk des te beter.
Een heel enkele keer, als hij niets te doen had, kwam wel eens in hem op:
"Wat was ik als klein jongetje toch onnozel. Aan de stand van de sterren meende ik een bijzondere voorspelling te zien. Nu vertrouw ik alleen nog maar op nuchter denken en doen."
Simon bestudeerde het luchtruim: planeten, sterren en andere zonnen. Steeds meer wilde hij daarvan weten. Af en toe zweefde door zijn hoofd de gedachte:
"Lang geleden, die komeet bij de planeet Venus... Wat waren mijn kleine hersenen gauw vol! Ik waande mij een van de wijzen uit het kerstverhaal. Maar één ding: laat ik wel de zoekende geest van die drie mannen houden.
Rola hield zich bezig met het leven van planten en dieren. Ze hielp mensen die bloemen teelden en verkochten. De boeren vroegen vaak haar mening over de verzorging van hun koeien, varkens en schapen.
Soms verlangde ze terug naar die bijna vergeten, maar prettige avond:
"Zo'n prachtig beeld aan de nachtelijke hemel... De uitstraling daarvan heeft ook invloed op de groei van planten en ander klein leven in de grond. De bekende wijzen uit het Oosten moeten ook al daaraan gedacht hebben."

Beneden in een groot huis bewoonde Rola twee kleine kamers. Ze hoopte spoedig haar huur op te kunnen zeggen om een andere woning te kopen.
Het was een gure winteravond. Rola zou bezoek krijgen. Het was een man, die ze nog helemaal niet kende. Hij zou haar raad geven met het zoeken naar een koophuis.
Rola zat aan haar tafel te schrijven. Het ging over struiken, die het volgende voorjaar in het stadspark geplant zouden worden. Ze dacht aan de meneer die aanstonds bij haar zou komen.
"Nu ben ik warempel vergeten hoe hij heet," ging het door Rola's hoofd. "Ze hebben het me kort geleden verteld. Nou ja, straks zal hij zich wel voorstellen."
Terwijl ze schreef, keek Rola nu en dan omhoog, naar haar geweldige "ster van Bethlehem." De hangpot aan het plafond was zo sierlijk omgeven door allemaal witte bloempjes van deze mooie plant. Die kleine witte sterren glommen zo vredig en blijmoedig in het lamplicht van de kamer.
Inmiddels stond Rola's raadgever voor het huis.
"Ja, hier woont die mevrouw waarmee ik vanavond moest praten. Hoe is haar naam ook alweer? Ach, ik zal het zo wel weer weten."
De keurig geklede heer wachtte even met bellen.
"Verbluffend, die prachtige plant bovenaan het raam. Mevrouw moet wel veel verstand van bloemen hebben om voor zoiets moois te kunnen zorgen."
Daar kwam een gezin aan: vader, moeder en twee zoontjes. Alle vier waren ze gekleed in dikke winterjassen. Moeder was wel een beetje te vrijmoedig. Ze zei tegen de vreemde heer:
"Meneer, het ziet ernaar uit dat u dit huis binnen zult gaan. Wilt u dan vragen of ze ons een stek willen geven van die prachtige ster van Bethlehem? Want zo'n eentje als die daar heb ik nog nooit gezien."
Na enkele ogenblikken zaten de vijf mensen in Rola's kamer. Een heel blije verbazing! Rola herkende de zakenman als haar vroeger vriendje Leo. De vader van het gezin was de sterrenkundige Simon.
Bij zes kopjes geurig dampende thee werd de ster van Bethlehem besproken, in verschillende betekenissen.
"Ja, wij als kinderen, wilden op de wijzen uit het Oosten lijken," haalde Leo op.
"Mijn plant, die naar de bekende ster heet, heeft zo'n mooie uitstraling. Ze maakt mij net zo gelukkig als de drie bewuste mannen," ging Rola verder.
Simon had een uitspraak, die zijn luisteraars nooit vergaten:
"Wij kunnen een voorbeeld nemen aan de dieren van de kerststal. Os, ezel en schapen; ja, die keken eenvoudig, onbevangen met zuivere, ontvankelijke ogen naar het Kind, de grote Vorst. Een bovenmenselijke eigenschap van dieren, die we ons steeds mogen herinneren."

Schrijver: Han Messie, 12 november 2011


Geplaatst in de categorie: kerstmis

1.5 met 2 stemmen 433



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
harrem
Datum:
12 november 2011
Ik bewonder de tekstbehandeling. Wat de inhoud betreft: temidden van de commerciële "brainwash" tegen Kerstmis is zulke mystsiek een prettige afwisseling

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)