Dierenbeul

Het oude echtpaar zat gezellig over vroeger te praten. Mien was een struise blonde meid en nog bij haar ouders op de boerderij.
'' Wat ik mij nog herinner is Marijn, een jonge knecht bij boer Driekes, aan de overkant van de weg. Hij was mager en zat onder de puisten in zijn gezicht. Op een warme zomeravond was ik de melkbussen aan het schoon spoelen toen hij naar me toekwam en plotseling mijn rok optilde, vijftien jaar was hij pas. Ik was daar niet van gediend en gaf hem meteen een hengst voor zijn puistenkop, en hij droop meteen af.

Zijn taak was ook een paard te verzorgen. Ik kwam er achter, dat hij de knol slecht behandelde. Het arme beest kon zijn benen niet meer goed optillen door de gezwollen gewrichten. Boer Driekes had zes mooie dochters, maar hadden allemaal een hekel aan Marijn. Aaltje, de oudste dochter, vertelde mij, dat ze gezien had, dat Marijn het paard in de stal hard met een zweep sloeg en tegen zijn benen schopte.

Dat jong had helemaal geen zin dat arme dier te verzorgen, maar hij moest wel, want boer Driekes was niet gemakkelijk. Toen Aaltje haar vader had verteld, dat Bles zo geslagen en geschopt werd door Marijn, heeft hij dat joch van het erf afgejaagd, maar een paar dagen later mocht hij toch weer terugkomen. Hij sloeg het paard niet meer, maar gaf hem expres minder voedsel. Op een mooie dag in de zomer was ik bezig de konijnen in het hok te verzorgen, toen ik zag, dat Marijn het paard naar de wei bracht.

Vertrouwen deed ik hem nog steeds niet en liep hem achterna. Om het weiland te bereiken moest hij eerst door een bos lopen. Daar verschuilde ik mij steeds achter een boom, bang dat ik was, dat hij mij zou zien. Woedend werd ik toen hij het paard een harde trap gaf in zijn knieholten, die toch al opgezwollen waren. Van de pijn natuurlijk begon hij te steigeren en te hinniken, en werd ook nog eens met een puntig stuk hout geslagen.

Zodra het beest begon te grazen gaf die ploert weer een trap tegen zijn knieholten, waarna het begon te hinniken. Dat jong bleef hem slaan. Ik kon mij niet meer inhouden en rende naar hem toe, wist dat stuk hout hem afhandig te maken, en gaf hem een flinke tik. Hij rende daarna hard weg en schold mij uit. Ik ben toen naar boer Driekes gegaan en hem alles verteld wat ik gezien had.

Marijn was nergens meer te zien en maar goed ook, want de boer was woedend. Samen zijn we naar het paard gegaan en toen we daar aankwamen vlogen al kraaien weg en zagen we dat het paard op de grond lag, hij was al dood. De tranen schoten in mijn ogen, een paar nachten kon ik niet slapen van verdriet. Boer Driekes heeft de jongen nooit meer teruggezien. Later hoorde ik, dat hij in een jeugdgevangenis zat wegens mishandeling van zijn invalide moeder.''
''Dat heb je goed gedaan die snotaap een pak rammel te geven, ik ben trots op je en schenk een borrel voor je in.''

Schrijver: kees niesse, 18 november 2011

c.h.niessekpnplanet.nl

Biografie van deze schrijver

boerderij paard dood paard dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 890