Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Klaas kwam niet meer terug

Leentje, pas zestien jaar, was al moeder geworden. Een jaar geleden ontmoette ze Klaus in het havencafé, een forse blonde zeeman. Leen kwam uit een groot gezin en woonde bij haar ouders, dichtbij de haven van Rotterdam. Ze zag er aantrekkelijk uit en moest vaak van moeder haar vader ophalen in het café, want daar zat hij vaak, omdat de baas daar het loon uitbetaalde aan zijn arbeiders. Een maatschappelijk probleem was dat, want moeder de vrouw kreeg te weinig huishoudgeld om de rekeningen en het eten te betalen. Vader had het meeste loon nodig voor zijn bier en borrel.

Die dag, dat ze weer in het café kwam om vader te zeggen, dat het eten klaar stond en hij thuis moest komen, zag ze de jonge blonde zeeman, beiden waren direct verliefd op elkaar. 's Avonds na het eten zocht ze hem weer op, want ze hadden een plaats afgesproken en hij stond daar en nam Leen in zijn sterke armen en kuste haar. Zij wist niet wat haar overkwam en kreeg vlinders in haar buik. Stapelverliefd werd ze op hem. Helaas moest hij de volgende dag weer aanmonsteren voor een reis naar Rio de Janeiro, de hoofdstad van Brazilié.

Maar daar dacht Leentje niet aan, ze lag nu op het strand in zijn armen. Het was daar stil en ze liet toe, dat hij seks met haar had en wel een paar keer. De volgende dag nam ze met tranen in haar ogen afscheid van Klaus, van geboorte een Duitser. Hij beloofde Leen terug te komen en met haar te trouwen als ze daar de leeftijd voor had. Er ging een maand voorbij en telkens als ze haar vader moest ophalen keek ze rond in het café of hij misschien weer terug was, maar helaas was dat nooit het geval.

Leentje had de huishoudschool niet afgemaakt, maar had werk gevonden in de glastuinbouw bij het bloemen kweken. Dat werk beviel haar, maar op een ochtend werd ze plotseling erg misselijk en moest overgeven. De baas gaf haar een asperientje en het ging wel weer, maar thuis kwam het weer een paar keer voor. Moeder vond het raar, haar Leentje was nooit ziek. Ze vertrouwde het toch niet en ging met haar naar de huisarts. Ze werd onderzocht en gauw had de dokter het gevonden, ze was in verwachting en ze was pas zestien.

Moeder schrok en wilde weten met wie ze uit was geweest. Vader die het ook hoorde wist het antwoord, want hij had gezien, dat zijn dochter met een jonge zeeman het café verliet. Ze werd door haar ouders onder druk gezet en moest vertellen met wie ze seks had gehad. Het hoge woord kwam er uit, ze was verliefd geworden op Klaus, een jonge Duitse zeeman, die weer vertrokken was naar Zuid-Amerika, alleen wist ze de naam van het schip niet, maar daar kon vader wel aankomen bij het havenkantoor.

Na negen maanden was bekend geworden, dat het schip twee maanden later in Rotterdam zou terugkeren, dus Leen had hoop, dat ze haar liefje in haar armen kon nemen met de twee maanden oude baby, een gezonde jongen, Maico genaamd. Helaas liet Klaus niets van zich horen, zelfs geen telegram of een brief. De bevalling was in het plaatselijke ziekenhuis prima verlopen. Een pracht jongen met blauwe ogen. Ze was erg blij met haar kindje en vader en moeder ook, die deden helemaal niet moeilijk en hielpen haar dochter zoveel mogelijk. Haar moeder had het kind meer in haar armen als haar dochter Leen.

Leentje ging weer naar haar baas en was erg verdrietig, dat ze nog steeds niets had gehoord van Klaus. Haar kindje maakte al geluidjes en lag wild te trappelen en groeide als kool. Vader van Leen was zo trots op zijn dochter, dat hij zijn leven beterde en niet zoveel meer dronk. Als opa was hij een gelukkige man, maar Leentje voelde zich verdrietig. Vaak zat ze alleen in de keuken bij het fornuis en huilde, want de vader van het kindje was nog steeds niet teruggekomen. Hij had toch beloofd terug te komen en met haar te trouwen. Dat zag Leen helemaal voor zich, samenwonen in een klein huisje met hun kindje.

Haar kindje was al drie maanden oud en nog had ze niets vernomen van haar liefje. Bijna elke avond ging ze naar de plek op het strand waar ze elkaar lief hadden. Haar hart deed pijn, hij zou haar toch niet vergeten zijn, maar gelukkig had ze wel de vreugde van haar lieve baby en ze was vreselijk blij, dat haar ouders met haar mee leefden, want ze had wel eens wat anders gehoord van vriendinnen. De volgende dag kreeg ze het vreselijke nieuws, Klaus was in Rio de Janeiro bij een vechtpartij om het leven gekomen. Hij zou overgebracht worden naar Keulen om daar begraven te worden en Leentje mocht daar bij zijn, dat had haar vader geregeld.

Schrijver: kees niesse, 28 augustus 2012


Geplaatst in de categorie: verdriet

5.0 met 1 stemmen 137



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)