Reis door Israël en Jordanië (eerste deel)
We vliegen over Europa, mijn vrouw en ik. Er zijn weinig wolken. Daarom is het uitzicht mooi.
Vanuit het vliegtuig
neerzien op bergen en bos...
Verlangen ontwaakt
om naar beneden te gaan,
dit gauw even verkennen!
In Tel Aviv ontmoeten we de mensen van onze reisgroep. Het wordt een gezelschap van zo'n veertien mensen.
De havenstad Jaffa heeft veel oude gebouwen, getuigt van veel verscheidenheid in godsdienst en cultuur.
Kerk, synagoge
en moskee staan bij elkaar,
stralen vrede uit,
waar christenheid ontkiemde,
moedig maar fel bestreden.
De apostel Petrus begon in Jaffa zijn werk, dat zich snel uitbreidde, ondanks veel weerstand.
In het iets noordelijker gelegen Caesarea woonde de bekende stadhouder Pontius Pilatus. Eens in het jaar ging hij naar Jeruzalem voor regeling en rechtspraak. Caesarea heeft nog het oude amfitheater en overblijfselen van het paleis, die Herodes de Grote heeft laten bouwen. Nog steeds worden hier concerten gehouden en toneelspelen opgevoerd.
Romeinse bouwval:
nieuw vermaak en vertoning
bloeien steeds hier op.
De kerk van aankondiging in Nazareth (Hier verscheen een engel aan Maria) is onvergetelijk mooi. Wat een geweldige fresco's, herinnerend aan het leven van Jezus, zijn hier te bewonderen. Het kleine woonhuisje van Jozef en Maria is beneden in deze geweldige ruimte nog te zien.
De stad zelf is druk en rommelig.
Woelig Nazareth...
Wie denkt aan het tere dorp
van de reine bron?
We staan even stil bij de plaats waar vroeger huisvrouwen water putten en hun was deden.
Het wijde meer van Galilea ziet er zo uitnodigend uit... Wie zou niet voor altijd hier willen blijven? 's Avonds is het er heerlijk toeven op die terrassen aan de oever. Al die lichtjes aan de overkant trilen vrolijk. Later rijst vanachter de bergen het oeroude nachtlicht op.
De zwarte bergrug
krijgt een oranje kapje:
trage maansopgang.
De volgende morgen is al gauw erg heet. Vanuit de bus zien we dat een roofvogel al ijverig aan het speuren is.
De arend kringelt
hoog boven dor heuvelgras,
loert scherp, vol geduld.
De tocht gaat verder over bruinverbrande heuvels. We komen bij de kerk der zaligsprekingen. Dit gebouw heeft acht muren, overeenkomstig de acht kernpunten van de zaligsprekingen ofwel bergrede in het evangelie.
De zon brandt rondom
het park vol koele palmen
en ronde stenen,
waar eens de machtige woorden
van onze Heiland klonken.
We rijden over de Golanvlakte, tot we bij een berg komen, vlakbij de grens Israël/Syrië. Het landschap van Syrië ziet er kaal en verlaten uit. Galilea daarentegen toont zelfbewust zijn grote boomgaarden en kudden van runderen en schapen.
We sluipen door de naargeestige gangen en ondergrondse kamers van deze "bunkerberg."
Op de bunkerberg:
die top straalt stille haat uit,
terwijl je uitziet
over lief'lijke dalen,
boomgaarden van broederschap.
Terug bij het geliefde meer eten we heerlijk aan de kant van het water, wagen tenslotte een duik.
Ontspannen zwemmen
in het meer van Galilea,
door lauwe golven.
Zo omspoeld mogen worden
door Heer Jezus' genade...
Ergens bij de Jordaan vereren we een kibboets met een bezoek. Het is net een geweldige wandeltuin vol huizen. Hier eten alle bewoners gezamenlijk in een grote eetzaal. Wat een leven om in vrijheid én in gemeenschap met elkaar te werken!
De kibboets in:
een rustig fruitbomendorp
vol vredesarbeid.
In de plaats Beit Shean zie je dat hier zich in het verre verleden veel verschillende volkeren gevestigd hebben. Daarvan waren er heel wat de Joden niet welgezind.
Romeinse zuilen
staan hier boven Filistijnse
en Joodse dorpen;
vergane vijandschap ligt
hier zwijgend, en nodend.
Ja, hier liggen verscheidene woonplaatsen op elkaar. Dit gebeurde ongeveer binnen vijfduizend jaar.
Jeruzalem, de stad der grootste wereldgodsdiensten, duikt schitterend vanachter de bergen op. We ziet meteen vrome Joodse mannen in zwart-witte kleren, met zwarte hoed op. De welbekende haarwrongen mogen er zijn.
De Joodse raadsman
loopt gehaast: lange vlechten
zwaaien heen en weer.
De olijfbomen van meer dan zestien eeuwen oud staan op de plaats waar Jezus Zijn laatste nacht heeft gebeden in de hof van Gethsemane. Wie weet, zou Hij deze opa's onder de bomen als kleine scheuten heben gezien? In elk geval hebben de Romeinen deze fruitbomen al aanschouwd.
Die olijfbomen
zien geribbeld, verschrompeld:
vervallen eeuwen.
De veelbezochte Klaagmuur bij de oude tempel hoeft toch niet altijd zo droef aan te doen, al staan er veel peinzende mensen.
Bij de Klaagmuur staan
mensen stil, - lopen dan rond,
opgewekt en verlicht!
Zeer indrukwekkend zijn ook de oude handgeschreven wetsrollen, die in deze Joodse tempel bewaard worden.
De nauwe straten, waardoor Jezus met Zijn kruisbalk liep, zijn erg nauw, doen somber aan. Dankzij allerlei Oosterse winkeltjes en kraampjes komt hier nog een enigszins levendige sfeer.
Via Dolorosa:
kleine winkeltjes beuren
nare straten op.
Hier liep de Man van smarten
naar dood van verheerlijking.
De Kruisigingskerk op de plaats van het voormalige Golgotha is te indrukwekkend en plechtig voor woorden.
Dit zelfde kunnen we zeggen van het Holocaustmuseum. Hier zijn modellen van de barakken in Auschwitz, schoenen van vergaste Joden. Te gruwelijk om in bijzonderheden te treden...
De bekende geboortestad Bethlehem is vol soldaten en wachtmeesters. Dit geeft een weinig vredig aanzien. De toeristische winkels hebben allemaal kitsche werkjes, die betrekking op het leven van Jezus hebben.
De Geboortekerk heeft indrukwekkende kelders, uitgehouwen rotskamers, waar de Genezer der mensheid zijn aards bestaan zou zijn begonnen.
De stad Bethlehem
heeft strenge Moslimwachters
en trotse kerken.
Maar laat uw stem hier horen,
oude, nietige stal!
(wordt vervolgd)
live.nlGeplaatst in de categorie: reizen
VERRASSING
110
Geef je reactie op deze inzending: