Invasie

Toen het Duitse leger op 10 mei 1940 ons land binnenviel was ik acht jaar en ik herinner mij nog goed hoe ik dat meemaakte. Mijn vader van de lichting 1924 was ook in militaire dienst opgeroepen en werd gelegerd in een grote boerderij bij het gehucht Groote Keeten in de kop van Noord-Holland. Ons moeder en drie zoons, waarvan ik de oudste, woonden ook ik dat gehucht in een klein huis vlakbij de duinen. Heerlijk konden wij als kinderen daar spelen. Vader was een gewoon soldaat bij de luchtdoelartillerie.


Op die tiende mei werd ik vroeg wakker door gedreun in de verte. Eerst dacht ik, dat het onweerde, maar bij het open schuiven van het gordijn zag ik, dat het prachtig weer was met een wolkeloze hemel. Vader en moeder sliepen nog, want hij mocht van de kapitein thuis slapen, omdat moeder ziek was. Ik hoorde het maar blijven dreunen. Opeens hoorde ik vliegtuigen en zag een aantal vrij laag overvliegen, maar ik zag een hakenkruis op deze toestellen en meteen wist ik, dat het Duitse vliegtuigen waren.


Wat er nou aan de hand was wist ik niet, een radiotoestel hadden we niet. Spoedig zou ik het weten, want er stopte een legervoertuig voor ons huis en een militair rende naar ons huis en begon op het raam te bonzen. Het huis had geen bel, dat was daar niet nodig, je kon de deur altijd open laten. Ik hoorde de soldaat roepen:

''Aria kom je nest uit, het is oorlog.''

Vader schrok natuurlijk en deed het raam open. De soldaat zei:

''Je moet meteen kommen, Duitse troepen zijn ons land binnengevallen en vliegtuigen bombarderen doelen bij Den Helder. Ik wacht hier op je.''


Moeder was totaal van streek en vader trok zijn uniform aan en pakte zijn geweer, nam afscheid van ons, en rende naar de auto. Achteraf bleek ons, dat de oorlog al ruim drie uur aan de gang was, maar vader lag nog lekker te slapen. Nadat de Maasstad was vermorzeld onder Duitse bommen gaf het dappere Nederlandse leger zich over. Pas in juli zagen we vader weer terug uit krijgsgevangenschap. Na een poosje moesten we ons huis van de bezetter verlaten en zijn we in Amsterdam gaan wonen.

Schrijver: kees niesse, 1 mei 2013

c.niessehotmail.com

Biografie van deze schrijver

gedreun soldaat vade soldaat vader

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 87