Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Bezetting

Door het barbaarse bombardement op Rotterdam en de dreiging van de Duitsers ook andere steden met vliegtuigen aan te vallen heeft onze generaal Winkelman de capitulatie getekend. Op de Grebbeberg heeft het Nederlandse leger lang stand gehouden, maar de Duitsers kwamen niet de Afsluitdijk over. Met zwaar vuur werden ze tegengehouden en gedood of gewond. Menig Nederlands soldaat was verdrietig van de overgave en wilde eigenlijk door vechten. Toen kwam de Duitse bezetting en aanvankelijk hielden ze zich koest, waren zelfs vriendelijk, maar er kwam verzet, want een Nederlander wil vrij en onafhankelijk zijn, behalve dan de meelopers van het Duitse Rijk.

Wij moesten onze woning in de Groote Keeten verlaten en gingen wonen in Amsterdam. Vader kreeg een baan bij de tram en wat wij niet wisten ook een functie in het verzet. Hij kreeg in 1943 een oproep om in Duitsland te gaan werken, maar is ondergedoken. Toen hij het waagde een keer thuis te komen is hij verraden en opgepakt door de politie en vast gezet in kamp Amersfoort en vandaar naar een concentratiekamp bij Berlijn. Moeder, die ziekelijk was, bleef achter met vier jongens. Ze kreeg een ondersteuning van negen gulden per week. Alles was op de bon en we kregen steeds minder te eten. Wij hadden joodse buren, heel aardige mensen, die op een nacht werden meegenomen door Duitse soldaten.

Ons moeder heeft nog geprobeerd bij de officier de gevangenneming te beletten, maar werd schofterig weggejaagd en gedreigd ook mee te moeten. Er heerste alom angst en ellende, veroorzaakt door de Nazi's. Moeder bad vaak tot Onze Lieve Heer om ons lot te keren, het werd echter alleen maar erger. De voedselrantsoenen werden steeds minder, één snee brood per dag en waterige stamppot van suikerbieten met kool. Tot overmaat van ellende een heel strenge winter met geen brandstof om het huis warm te houden. Bomen werden omgezaagd voor hout van het noodkacheltje. Zelf heb ik als jongen van dertien dode mensen op straat zien liggen, stijf bevroren door de strenge vorst. Ze werden op handkarren naar een kerk gebracht en opgestapeld.


Het werd lente en de kou was verdwenen, maar de bezetter was bang voor besmettelijke ziekten en stond toe, dat er voedsel werd gedropt uit vliegtuigen van de geallieerden. Ook Zweden mocht meel brengen naar de haven van Delfzijl en kregen we wit brood met margarine.

Eindelijk kwam de bevrijding op 5 mei 1945, maar hoe het met vader ging wisten we niet. Pas in juli 1945 kwam hij thuis, maar daarover de volgende keer meer.

Schrijver: kees niesse, 2 mei 2013


Geplaatst in de categorie: oorlog

3.0 met 1 stemmen 71



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)