Bij het dramatisch wapperen van de vlaggen
Mama koesterde de foto. Deze nam een ereplaats in op het dressoir. De man voor wie de vlaggen in de stad dramatisch halfstok hingen, de man die door een hele natie gemist werd, was afgebeeld op het kiekje. Hij stond hierop zij aan zij met mama's verstandelijk beperkte zoon, die mijn broer is, ergens buiten bij een restaurant, solidair en geamuseerd, vertederd glimlachend als zou hij voor ons de plaats innemen van onze overleden voorvechter en beschermer, onze echtgenoot en vader. Moest mijn ongelukkige broer, die de intelligentie heeft van een baby en die nauwelijks een woord kan uitbrengen, overleven, terwijl Johan Stekelenburg moest bezwijken; Johan Stekelenburg de bruggenbouwer, Johan Stekelenburg, de man van het fameuze Poldermodel? Heeft Vrouwe Justitia geen stem in dit heelal of zijn wij voor God allen zozeer gelijk? Misschien werd Johan het meest intens gemist in het bejaardenflatje, waar mama de foto koesterde......
Geplaatst in de categorie: afscheid