REIZEND HONKVAST EN HONKVAST REIZEND (TWEEDE DEEL)

Op een andere avond gebeurde weer hetzelfde. Oma dobberde in het beekje op en neer.
"Ha, ik kom in het zonlicht om de wijnstok. Beleef ik straks een verrassing?"
Een tak vol druiven raakte het water, _ en hield de drijvende oma vast. De wijnstok sprak met een zware stem:
"Oude dame, drinkt u maar met smaak van de wijn, die van mijn druiven komt. Mijn drank geeft gezelligheid en vreugde aan mensen. Als ze veel van mij drinken, gaan hun gedachten zwerven, net of ze reizen. Terwijl de drinker gewoon in zijn stoel zit, ziet hij mooie dingen aan zich voorbijgaan.
Maar om mensengedachten te laten reizen, moet ikzelf honkvast zijn. Mijn wortels blijven stevig in de grond om voor wondervolle wijn te kunnen zorgen."
Oma ontwaakte. Het maanlicht gaf glimmende strepen op haar bed en op het schilderij.
"Ja, Robin heeft iets geweldig gemaakt met zijn verf en zijn kwasten. Ik hoop dat later veel mensen zijn werk zullen zien."

Oma leefde teruggetrokken, toch heel tevreden. Ze onthield goed haar dromen. Enige weken later beleefde ze voor de derde keer iets met Robins schilderij.
Ze lag op een tak van de wijnstok. Uit de grond kwam een grote schep tevoorschijn. De verschrikte vrouw werd door het werktuig omhoog geduwd, en vloog een eind weg.
Oma merkte dat ze zo klein als een vliegje werd. Daar botste ze tegen een beukenboom aan, kleefde vast aan zijn schors. Een kleine kever pakte haar beet, en sprak:
"Komt u met mij mee, onooglijk mensenvrouwtje."
Het diertje boorde een gat in de boomschors en liep naar binnen, gevolgd door oma.
"Meneer de kever, woont u prettig, hier in het donker?"
"Zeker, ik woon hier naar mijn zin en maak tegelijk grote reizen in mijn woning, wat steeds verrassend blijft. Dat zult u zelf ook wel merken."
Het tweetal maakte een lange looptocht naar beneden, in de richting van de boomwortels. Het kevertje vertelde:
"Hier ruikt u al het voedsel dat mijn woonboom uit de grond zuigt. Het heeft allemaal verschillende geuren met een eigen geschiedenis. Je ruikt hier zuiver water, druppels zout, vergane planten: kortom, alles wat de grond in zich kan hebben. Het is als een boeiend verhaal."
Het ondernemende diertje duwde oma voor zich uit naar boven. Oma hield haar ogen dicht, wachtte maar af...
"Wakker worden! We zijn nu binnenin een grote tak."
Oma voelde frisse luchtstromen langs zich heen glijden. Gefluister van vele woorden klonk in het duister van de schors.
"De winden uit alle richtingen laten hier horen wat ze beleefd hebben," legde de kever uit.
"Ja, je blijft altijd in je boom, maar doet onnoemelijk veel ervaringen op," prees oma.
De kever en oma bevonden zich inmiddels op een bladsteel.
"Hier kun je glanzend goud zien, fel geschitter, vriendelijk purper: alles wat lucht, zon en maan willen tonen, komt naar je toe." Al pratend krabbelde de kever oma's rug.
"Je mag mij veel vertellen, maar houd je pootjes bij je!" De oude vrouw maakte ondanks haar leeftijd een grote luchtsprong. Haar hoofd boorde zich in het beddenkussen.

Het was een zonnige ochtend. Robin dronk een kopje koffie bij oma thuis.
"Ik heb lange zwerftochten gehouden," vertelde Robin al smullend van zijn kandijkoek. "Daarbij stelde ik mijzelf heel wat vragen. In de woestijn voelde ik me helemaal wanhopig. Gelukkig kwamen er een paar ruiters aan, die me op een van hun paarden hebben gezet. Ze namen mij mee naar de bewoonde wereld. Daarna kon ik zelf aan mijn terugreis beginnen.
Kort voordat ik weer thuis was, kwam er een oude wijsgerige gedachte in me op: Je hebt heel wat gezien en geschilderd op jouw lange reis. Ga straks maar rustig je huis binnen. Als je voortaan aan het schilderen bent, beschouw jouw omgeving dan maar als de hele wereld. En laat de heuse wereld dan al die tijd maar verdwijnen."
Oma antwoordde:
"Maar ik heb iets gekregen, dat mijn denken juist jong gemaakt heeft. In mijn dromen ben ik te weten gekomen dat je verre reizen kunt maken in je eigen omgeving. Je gaat maar heen en weer of kringelt rond. Dan kun je daarbij steeds weer iets nieuws ontdekken."
Oma en kleinzoon dachten allebei diep na. Gelukkig vergaten ze daarbij niet om van hun koffie te genieten.