Een geschenk uit de hemel
Toen ik nog jong was woonde ik aan de kust in een klein huisje. Ik leerde daar een jonge vrouw kennen, een boerendochter. Haar ontmoette ik op een dansavond in het plaatselijke café. De caféhouder had een plaat opgezet met dansmuziek. Mooie meisjes zag ik dansen. Ze droegen allemaal lange rokken en daaronder witte sokken. Zelf was ik netjes gekleed in een donker kostuum. Ik bleef zitten, want dansen had ik niet geleerd.
Toch kwam opeens een forse meid naar me toe. Ik liet mij door haar meenemen naar de dansvloer. In gedempte toon zei ze, dat ik wat vrolijker moest kijken en of ik azijn had gedronken. Ze hield mij stevig vast en ik botste steeds met mijn hoofd tegen haar grote borsten. Ook trapte ik steeds op haar voeten, en zei ze: ''Hé, denk je aan mijn likdoorns.''
Ik had nog nooit gedanst, alleen de polonaise kon ik. Onder het dansen zei ze, dat ze een kerel zocht. Haar vader wilde hebben, dat ze elke ochtend vroeg de koeien ging melken. Daar had ze helemaal geen zin in, omdat de oudere knecht haar lastig viel met smerige praatjes.
Ze wist, dat ik vrijgezel was en een huisje had. Ze trok bij mij in. Ik moest wel een nieuw bed kopen, want in mijn smalle bed nam zij de grootste plaats in. Ze zweette ook erg en dat verspreidde een nare lucht. Waar ben ik aan begonnen, dacht ik. In het nieuwe bed sliep ik weer als een roos. Ik mocht wel seks met haar, maar met een condoom. Hoe moest je daar aankomen in dat gehucht. In de stad kon je ze wel kopen, maar dat dorst ik niet. Zij wel, maar die was van dik rubber. Na de daad waste ze dat ding met zeep. Met talkpoeder bestrooid bewaarde ze het voor de volgende keer. Ik was verbijsterd.
Onder het wippen liet ze soms keiharde winden. We kregen er zelfs ruzie om. Toen stelde ze mij voor te gaan trouwen. Om de dooie dood niet, dacht ik. Ze was mij te bazig en het eten dat ze klaar maakte was veel te vet. Ze vond een baan als verkoopster in een slijterij. Nou dat heb ik geweten. Elke avond zat ze te pimpelen en grote brokken kaas en dikke plakken leverworst weg te schransen. Haar lijf werd steeds dikker, zelfs mijn nieuwe bed werd weer te smal. Met haar dikke kont duwde ze mij gewoon het nest uit. Vaak heb ik dan op de bank in de huiskamer geslapen. Ik was teneinde raad, hoe krijg ik dat mens de deur uit.
Het geluk lachte mij toe. Ik had gesolliciteerd bij de spoorwegen en kreeg een oproep voor een medische en psychologische keuring, die drie dagen zou duren. Ik dus naar Utrecht. De eerste dag werd ik al afgewezen, want mijn sacherijnige smoel zou ruzie veroorzaken als conducteur. Dus ik weer naar huis, maar die dikke tante wist niet beter, dat ik drie dagen zou wegblijven. Toen ik avonds laat thuis kwam zag ik nog licht branden in de slaapkamer. Dat vond ik vreemd, want ze ging altijd tegen tien uur naar bed. Dichtbij het raam gekomen hoorde ik gegiechel. Dat vond ik verdacht en ik hoopte zelfs, dat ze met een kerel in bed lag.
Ik bukte mij en kon door een kier aan de onderzijde van het gordijn het bed zien. Ik straalde van geluk, want ik zag het duidelijk. Die boerenknecht lag spiernaakt boven op haar te wippen. Inwendig was ik vreselijk blij, maar dat mocht ik natuurlijk niet laten blijken. Ik stak de sleutel in het slot van mijn buitendeur en ging zachtjes naar binnen. Ik hoorde ze vreselijk tekeer gaan. Steeds riep zij: ''Goed zo Gerrit, jij kan het tenminste.'' De deur van de slaapkamer stond open ik kreeg een subliem idee. Languit ging ik op de grond liggen en in de tijgersluipgang kroop ik onder het bed. Vreselijk blij werd ik. Ook nu weer hoorde ik haar keiharde winden laten, maar Gerrit hoorde dat niet met zijn gehoorproblemen.
Opeens voelde ik mij naar worden, want ik hoorde de planken van mijn bed al kraken en dacht, straks zakken ze naar beneden en krijg ik driehonderd kilo op mijn magere lijf. Nu moet het gebeuren, dacht ik. Ik ging met mijn arm onder het bed vandaan en kneep haar hard in haar dikke dij. Ze schreeuwde, laat dat idioot. Gerrit hoorde het zeker niet. Ik kneep weer in haar kont, want ze lag nu boven op hem. Ik had ze horen omdraaien. Toen riep ze: ''Laat dat boerenlul, je knijpt veel te hard, ik ben geen paard.'' Met mijn hand voor mijn mond moest ik mijn lachen bedwingen. Ik probeerde het nog één keer en kietelde onder haar voet en draaide haar grote teen in het rond. Nou je had haar moeten horen. ''Vuile hufter, rot mijn nest uit met je idiote gedoe, doe je dat bij je wijf ook''?
Hij stond meteen naast het bed, want ik zag zijn ongewassen voeten. Onder het aankleden hoorde ik hem schelden, niet mooi meer. Vloekend ging hij het huis uit. Wat was ik blij, want vechten met hem zag ik niet zitten, hij was lid van een boksclub. Terwijl zij onder de douche stond kwam ik onder het bed vandaan en schoof het gordijn van de douche opzij en liet mij zien.
''Ben je er nou alweer'', zei ze.
''Ja, ze hadden mij niet nodig, maar wat anders, ik zag net de knecht ons huis verlaten en het is al bijna twaalf uur. Waarom sta je je nu te wassen, je hebt met hem liggen rommelen, hé?''
Ze wist zich geen raad en gaf het toe, want ze had zo'n zin en ik kon er niets van. ''Oké, dat had ik niet van je verwacht. Vertrouwen kan ik je niet meer en morgenochtend wegwezen.''
Wat was ik blij, een geschenk uit de hemel.
kpnplanet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: partner
dansen
109
Geef je reactie op deze inzending: