Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Schaliegas

Mien:
''Wat moeten die mannen achter ons land, ik zie ze met apparatuur lopen.''
Toen de oudjes koffie zaten te drinken ging de huisbel. Mien keek door het struikgewas op de vensterbank, en zei:
''Weer de postbode, wat nou weer?''
Wouter opende de deur.
''Een aangetekend stuk van de regering, ze moeten u wel hebben, hé?'', zei de postbode.

Wouter opende de enveloppe en las de brief.
''Nou zal je het hebben, Mien. Ze hebben diep onder ons land schaliegas gevonden en willen op ons land een boortoren plaatsen. Morgen komt de minister-president met de minister van Economische Zaken ons bezoeken om de gevolgen te bespreken.''
''Ze blijven van ons land af, straks hebben we hier ook aardbevingen. Opzouten met hun gas'', zei ze.

De volgende morgen tegen tien uur stopte weer die oude lelijke Eend vol met deuken voor de deur.
Mien:
''Daar heb je de president weer, moet je hem zien lachen. Die andere ken ik ook van de tv, hij kijkt altijd zo strak voor zich uit. Je houdt voet bij stuk hoor Wouter, hier wordt niet geboord, ze zoeken maar een andere plek.''
De huisbel ging.
Wouter deed open.
''Goedemorgen heren, komt u binnen. Wat is het warm, hé.''
De president kwam lachend binnen en omarmde zijn vriend Wouter, die hij had ontmoet op feestjes bij de barones. De president was altijd zeer tevreden als zijn vriend weer functioneerde als butler. Speciaal voor hem waren de glazen tot de rand gevuld.

''Beste vriend, we komen je blij maken. Dit is onze minister van Economische zaken, een zeer belangrijke man in deze crisistijd. Mogen we binnenkomen?''
Mien kwam de gang in en meteen bogen de mannen diep voor deze grote vrouw en kuste haar hand.
Zij:
''Heren mag ik u uitnodigen plaats te nemen in de huiskamer aan de grote tafel en zal ik een lekker bakkie boerenkoffie klaar maken?''

Beiden heren knikten ja en keken vrolijk naar Mien.
De president:
''Heerlijk die boerenkoffie van u, vanmorgen nog een Haags kopje koffie gedronken, ik ben nog beroerd.''
Mien kwam met vier bekers koffie de kamer binnen en nam ook plaats bij het gezelschap.
De minister van Economische Zaken:
''Attenoje, wat een heerlijke koffie, zo heb ik ze nog nooit gedronken. Ik drink ze altijd met een scheutje rum.''

Ze kwamen ter zake en de president nam het woord:
''Lieve mensen, we hebben bericht gehad van het gasbedrijf, dat hier achter diep onder uw land heel veel schaliegas aanwezig is. Het zit in hard gesteente en met water kunnen ze scheuren in het gesteente veroorzaken, waarna het gas vrijkomt. Zoals u weet raakt het gas in Groningen langzamerhand op en we willen er toch warmpjes bijzitten als het koud is. Daarom is het nieuwe gas zeer belangrijk voor de volgende generatie. Het heeft wel gevolgen voor u, want op uw land zal een grote boortoren verschijnen en gebouwen van het gasbedrijf.

Kadaster heeft gezien, dat het uw land is en we moeten dat van staatswege onteigenen. Dat betekent, dat uw huis zal moeten worden afgebroken. Het huis is uw eigendom en al 75 jaar oud. Het ziet er vervallen uit en de wc is nog steeds een ouderwetse houten plee naast het huis. Deze situatie zal bij u bedreigend overkomen en u hebt natuurlijk sterke emotionele banden met het huis. Maar we stellen er wat tegenover en wel zeer ruimhartig. U krijgt een nieuwe woning met vloerverwarming en omdat u beiden de leeftijd van ruim boven de 80 heeft bereikt, is het gasbedrijf bereid het gas en stroom tot het einde van uw leven te betalen. Dat is toch een meevaller, hé?''

Mien:
''U kunt het allemaal mooi vertellen en mijn kerel is het natuurlijk mee eens. Hij knikt maar van ja en ziet geld over te houden voor zijn bier en borrel, maar ik blijf hier en die houten plee vind ik heerlijk. Geen vieze lucht in huis. Die vent van mij bout verschrikkelijke grote hopen en vergeet vaak door te spoelen. Kotsmisselijk word ik ervan. Mijnheer de president zegt u maar tegen het gasbedrijf een andere plaats te zoeken, hier wordt niet geboord. Opzouten dat zooitje. Straks zitten wij het met aardbevingen en is het groenten en fruit vergiftigd. Jullie kunnen toch gas kopen van Rusland en de vroegere regeringen hadden niet zo goedkoop gas uit Slochteren moeten uitvoeren naar Italië, dan hadden we nog genoeg gehad voor de toekomst.''

De minister van Economische zaken zag er ineens bleekjes uit en keek Mien vuil aan en wilde nog en betoog houden, maar Mien riep:
''Wegwezen heren, hier wordt niet geboord'', en ze wees ze naar de deur.
De president:
''Dat valt me van u tegen, mevrouw. Het zal toch doorgaan het onteigenen. U zult hier weg moeten. Het landsbelang is belangrijker.''
Mien werd nog kwader en snauwde de hoge pieten het huis uit.
Met een enorme knal uit de uitlaat van de lelijke Eend en enorme rookwolken reden ze de straat uit.

Schrijver: kees niesse, 7 september 2013


Geplaatst in de categorie: economie

3.7 met 3 stemmen 291



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
7 september 2013
jansaliegas komt er bij het inmiddels wel deftige volk niet door de gasleidingen! Goed zo, Mien, en Wouter, zonder die overheidsomkoopsom kun je heus nog wel je neutje blijven drinken, dus wég met die energiestelende, gewetenloze aardeverkrachters!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)