Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Casanova in kasteel de Cloese

(voor Saskia Noort)

Ik parkeerde mijn Maserati op de Herengracht en ik ging te voet op zoek naar een gezellig café om bij te komen van mijn bezoek aan het Rijksmuseum. Dit vond ik al snel en ik bestelde een glas Hoegaarden met een citroenschijfje. Afgezien van een zakenman met een laptop, die nauwelijks door had waar hij zat, en de Roemeense barjuffrouw, was het café leeg. Ik ging over op witte wijn en na mijn vierde glas kwam er een aantrekkelijke blondine binnen, die bij het raam ging zitten. Ze bestelde een whisky en ze rammelde wat op haar laptop. Ik dacht 'Tja, ze communiceert blijkbaar al, dus zal ik haar maar niet storen'. Toch trok ik de stoute schoenen aan en vroeg ik of ik bij haar mocht zitten, want ik vond het in mijn eentje toch niet zo gezellig. 'Maar natuurlijk, meneer!' en ze gaf me een hand en ze stelde zich voor als Saskia Noort, terwijl ze hard de laptop dichtklapte. 'Ik ben markies Joanan Rutgers, de trotse bezitter van honderden kastelen wereldwijd!' 'Ja, in je dromen zeker!' 'Nee, echt, maar daarover later, wie ben jij?' 'Ik ben een schrijfster van spannende boeken en sommige zijn zelfs verfilmd!' 'Noem eens een titel?' 'Naar de Kust' 'Zegt me niets' 'De Verbouwing' 'Nee, sorry, zegt me weer niets' 'Mag ik vragen wat je vandaag gedaan hebt?' 'Rijksmuseum, me stierlijk verveeld, ik heb zelf veel betere schilderijen!' 'Je meent het nog ook hé!' 'Waarom geloof je me toch niet?' 'Tja, in Amsterdam loopt van alles rond!' 'Wil je straks met mij dineren in één van mijn kastelen?' 'Ik geloof je nog steeds niet, maar ik ga er wel op in!'.

Eenmaal naast mij in de blinkende Maserati scheurde ik met 300 kilometer per uur richting Lochem, terwijl ik nog even belde met mijn butler Paul de Leeuw om te zeggen, dat ik in het gezelschap van een schone jongedame was en of hij dat maar wilde doorgeven aan mijn kokkin Rosita Steenbeek. 'Mag je hier wel zo hard rijden?', vroeg Saskia benauwd. 'Er mag zoveel niet, schat, maar daar heb ik maling aan!', zei ik met een big smile. Op de klanken van 'Born to be Wild' naderden wij kasteel de Cloese nabij Lochem, waar Paul al in de deuropening enthousiast stond te zwaaien. Ik liet Sas voorgaan, waardoor ik haar mooie billen in haar strakke jurk kon bewonderen. Paul serveerde een glaasje Jägermeister met een toostje in tequila gedoopte, overjarige geitenkaas. In de ontvangsthal was Saskia meteen diep onder de indruk van de originele Rembrandt's, Manet's en Monet's. Een metershoog beeld van Rodin loofde ze om de soepele vormen en de dynamische uitstraling. Langs de brandende kaarsen in gouden standaards schreden wij naar de dinerzaal, waar wij begonnen met een Bordeaux uit 1777, een excellent wijnjaar.

De soep was een kreeftesoep met extra verse stukken kreeft en een scheut cognac. Daarbij was er een kleine soepkom met bospaddestoelensoep, waaraan Rosita een flinke portie highmakende bosrakkerds had toegevoegd. Ik zag Sas ervan eten en ik lachte voldaan. Paul schonk inmiddels een Chardonnay uit Chili en hij genoot duidelijk van de feestelijke sfeer. Sas kreeg het warm, waardoor ze haar borsten wat meer lucht gaf, wat mij bijzonder opgewonden maakte. Het hoofdgerecht bestond uit malse hertenbiefstuk met jachtsaus en cranberries, een hele gebraden kalkoen met truffelvulling in een bad Westmalle, rosbief in stroganoffsaus, rolladeplakken met pepersaus, wilde eendeborst met tuinkruiden en verse knoflook, gebakken mosselen, oesters, haaievlees, krab en kaviaar. Tijdens een pauze rookten we enkele joints en snoven we enkele lijntjes cocaïne, waardoor we weer verder konden. Nippend van onze cognac bracht Paul ons als toetje een Dame Blanche met in de smeltchocolade opium en heroïne, waarna het feest pas echt los ging.

Ik begeleidde een zwalkende Sas naar de danszaal, waar we een paringsdans begonnen op 'Private Dancer' van Tina Turner. Paul bracht ons nog een kar vol alcoholische versnaperingen met in een geheim vakje ruimschoots witte poeder. De schilderijen van Degas, Van Gogh, Picasso, Klimt en Breitner dansten om ons heen, want het duizelde ons allebeide. Sas was zo in haar sas, dat ze haar jurk als een volleerde striptease-danseres uit deed en ze was werkelijk een goddelijke vrouw om te zien en om te beminnen. Tijdens het onstuimige tongzoenen trok ze al mijn kleren uit en we hebben gevreeën tot de eerste ochtendstralen. In haar nieuwste boek verwijst een lange passage daarnaar. Rond vier uur 's middags kwam Paul ons een koffiekan brengen en twee uur later zette ik Sas af in de Herenstraat bij ons ontmoetingscafé. 'En? Voor herhaling vatbaar?', vroeg ik. 'Nee!, máár natuurlijk, mallerd!', krijste ze herboren.

Schrijver: Joanan Rutgers, 12 december 2013


Geplaatst in de categorie: woonoord

3.7 met 6 stemmen 103



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)