Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Hoe waren wij vroeger?

Een nichtje van het echtpaar Wouter en Mien zou een weekend bij hun komen logeren. Mien zat voor het raam op de uitkijk. Er stopte een auto voor de deur. Ze zag haar nichtje Anita naast een oudere man met een lange baard zitten.
Mien tegen haar man:
''Ik ken die vent niet, moet je nou eens kijken ze omhelst hem. Ik vertrouw dat niet.''

Eindelijk kwam Anita, een achttienjarige dochter van de jongste broer van Wouter uit de auto. Een knappe volslanke meid met krullend blond haar en blauwe ogen. Tot groot ongenoegen van Mien stapte Anita weer in de auto en herhaalde het tafereel van omhelzen en zoenen. Daarna reed de baardaap weg.
Anita liep daarna naar de deur van haar tante en oom.

Mien slofte naar de gang en opende de deur.
''Hallo lieve meid, ben je er eindelijk, we hadden je eerder verwacht. Heb je een lift gekregen?''
''Nee tante, mijn leraar van normen en waarden heeft mij gebracht.''
Mien keek bedenkelijk.
''Ga maar lekker in de kamer zitten, ik ga koffie zetten.''

Met drie kopjes koffie en drie slagroomtaartjes kwam ze de kamer in.
''Hier schat, een lekker kopje koffie en een taartje.''
''Dank u wel lieve tante.''
''Zeg Anita, ik moet je toch wat zeggen. Die leraar was wel erg aanhalig, hé?''

''Klopt tante, hij is verliefd op mij geworden. Hij heet Karel en gaat van zijn vrouw scheiden. Over twee jaar wil hij met mij trouwen, dan ben ik meerderjarig.''
Wouter bemoeide zich er nu ook mee en vroeg:
''Hou oud is hij eigenlijk?''

''Vijf en veertig, en hij is zo lief oom, hij kan heerlijk vrijen en strelen.''
Mien weer:
''Ik begrijp hier niets van, meid. Dat hoort toch niet, dat een leraar het met een leerling gaat houden. Stel je voor, dat je in verwachting raakt van hem.''
Bij Wouter stond het zweet op zijn voorhoofd en Mien zei:

''Hoe durf je dat allemaal aan ons te vertellen, weet je vader en moeder er wel van?’’
Ja, ze weten ervan, ik was tegen hun net zo openhartig als tegen jullie. Ik begrijp, dat jullie het ongebruikelijk vinden, maar de liefde voor die man was zo hevig, ik kon er geen weerstand tegen bieden, en hetzelfde geldt voor hem. Ik hoop, dat jullie niet kwaad op mij zijn.''

''Natuurlijk niet schat, het is jouw leven, maar je bent nog zo jong. Het zou zo jammer zijn, als je nu al in de zorgen zit, straks met kinderen. Je moet nu nog genieten van het leven, zolang het nog kan.''
Anita ging daar niet op in. Opeens werd ze naar en zag witjes en moest overgeven.

''Tante, heeft u een aspirientje voor me?''
Mien werd ook wit van de schrik en dacht meteen, dat ze in verwachting was. Spoedig knapte ze weer op en zei:
''Komt van de zenuwen.''
Later op de avond keken ze op de televisie naar een spannende film 'Hoe verleid ik mijn baas'.

Tegen twaalf uur gingen ze naar bed. Anita sliep in een klein kamertje beneden. Iedereen sliep spoedig in. Mien werd tegen twee uur wakker. Ze was onrustig en dacht aan de verhouding van Anita met haar leraar. Ze vond het maar niks. Opeens hoorde ze gestommel beneden in het huis. Ze schrok en het zweet brak haar uit.

Ze schudde Wouter aan zijn schouders wakker.
''Wat is er, waarom maak je me wakker?''
''Ik hoor gestommel beneden, ga jij eens kijken, misschien wel een inbreker.''
''Mij te link, ga jij maar kijken, van jou schrikt een inbreker'', en hij dook onder de dekens.
Met zulke figuren moet je de oorlog winnen, dacht Mien.

Ze stapte het bed uit en liep op haar blote voeten voorzichtig de trap af. Ze schrok zich een ongeluk toen opeens een muis over haar voeten liep. Ze kreeg het Spaans benauwd.
De held was ook uit bed gestapt en liep zachtjes achter de brede rug van zijn vrouw naar beneden.
''Zie je wat'', fluisterde hij.

''Het schemerlampje is aan, die hadden we toch uit gedaan?''
Toen ze voorzichtig de deur open duwde, zag ze een afschuwelijk tafereel.
Ze zag Anita naakt op de bank liggen en die leraar op zijn knieën op de grond. Hij betastte haar over haar hele lichaam en ze kreunde.
''Wat zie je?''

''Dit loopt de spuigaten uit ouwe, ram die vent het huis uit. Anita ligt spiernaakt op de bank en hij betast haar. Afschuwelijk gewoon. Doe wat.''
Hij keek over de schouders van haar de kamer in en zag ook dat tafereel, en zei:
''Laat ze gaan, hoe waren wij vroeger. Ben je dat vergeten?''

Daarna gingen ze weer naar boven. Daar kregen die twee nog ruzie ook.
''Jij bent precies hetzelfde Wouter, hoe vaak heb ik je niet betrapt bij de buurvrouw in een innige houding. Ik had van je af moeten gaan, schooier. Het zit bij jullie in de familie, dat vreemd gaan. Je broer kan er ook wat van.''
''En jij dan darling, jij lag met malle Japie in een hooiberg, toen we al verkering hadden.''
''Laten we maar gaan slapen'', zei ze.

Schrijver: kees niesse, 16 februari 2014


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 1 stemmen 89



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)