HET REDDENDE ZWEET (deel drie)
Heel bleek lag Anita in haar bed, bewusteloos en stil. Alleen haar zwakke adem toonde aan dat ze nog leefde. Fred zoende haar handen en haar gezicht.
"Anita, word wakker!" riep hij wanhopig. "Ik ben bij je!"
Maar Anita werd niet wakker. Het kleine rode draakje waarvan Mariannes brief vertelde, fladderde boven Freds hoofd.
"Ja, ja, jij wou je liefje redden," sarde hij. "Ik dacht vast dat zo'n knappe bol als jij dat zou weten!"
In zijn radeloosheid rende Fred naar het raam, dat open stond. Twee oude dokters liepen voorbij.
"Moet je nog naar veel zieken?" vroeg de ene.
"Nee, ik heb hen allemaal al bezocht. Maar jij moet vanavond nog naar een oude vrouw, die last heeft van haar teen, nietwaar?"
Dokters! Fred sprong door het raam naar buiten - Anita lag in een benedenkamer - en pakte de beide geneesheren bij een arm.
"Komt u mee! Komt u mee!" schreeuwde hij. "U moet mijn vriendin beter maken!"
Het volgende ogenblik werd de halfdode Anita door doktersogen onderzocht.
"We kunnen niets meer doen," zei de ene dokter. "We vrezen het ergste voor uw vriendin."
Handenwrijvend hoorde Fred dit aan. Het rode draakje, niet groter dan een merel, liet weer iets van zich merken.
"Laat haar maar rustig sterven. Er zijn nog heel wat meer jonge dames op de wereld," spotte het.
Het kleine ondier spoog een stinkende damp uit.
"Ja, haar ziekte is nu wel aan te tonen," zei de andere dokter. "Dat monstertje moet uit de weg geruimd worden."
Hij nam een mesje en probeerde het kleine draakje in de buik te steken.
"Ik kan ook wel anders zijn," krijste het verontwaardigd.
Het diertje begon te groeien en te zwellen. Tenslotte stond er een grote, angstwekkende draak in de kamer; een draak, die rode en blauwe vlammen uitspoog!
Van angst renden de dokters naar buiten. Maar Fred bleef bij zijn doodzieke vriendin.
"Ik zal jou beschermen tegen dat beest, Anita!" huilde hij. "Ik zal bij jou zijn tot je laatste adem, ook al moet ik zelf sterven."
De draak spoog meer en meer vuur.
"Ik hoef maar één keer te bijten en je ligt in stukken op de grond, vriendlief!" brulde hij.
De draak boog zich over Anita heen, en hapte naar Fred.
"Stuk ongeluk, laat dat!" raasde Fred.
Ten einde raad wreef hij over zijn borst, die droop van het zweet. Daarna wreef hij over Anita's hele lichaam.
De draak brulde verschrikkelijk. Een groengele rook verspreidde zich door de kamer en verdween weer. De draak was opgelost in de lucht!
Anita stond op en sloot Fred in haar armen.
"Fredje, je hebt mij genezen door mij met jouw zweet in te smeren," fluisterde ze hem in het oor.
Opeens herinnerde Fred zich weer wat er in de brief had gestaan. De betovering van de boosaardige dwergen was zeker uitgewerkt.
Drie maanden later trouwden Fred en Anita in hun woonplaats. Anita was misschien wel de gezondste bruid, die ooit bestaan heeft. Iedereen die naar haar keek, bewonderde haar stralende, blozende gezicht. Nooit is ze nog ziek geweest!
(Einde van het verhaal)
live.nlGeplaatst in de categorie: liefde
ANGST
129
Geef je reactie op deze inzending: