Ontvoering in Brussel

In de bijlage Letter & Geest van de kant Trouw stond op 31 mei 2014 een essay van de Arabist Hans Jansen, getiteld 'Het wankele fundament van de ware Mohammed'. Daarin riep hij op tot gedegen korankritiek, omdat de bronnen van de koran verre van authentiek zijn. De schrijvers hebben her en der populaire, mythische verhalen herschreven. Ook christelijke elementen. Zijn visioenen lijken verdacht veel op die van de profeet Daniël. Mohammed is maar karig uit de verf gekomen, zodat iedereen er op kan projecteren wat hij of zij wil. De mythe Mohammed is gebruikt om maar zo snel mogelijk een nieuw geloof te vestigen. Dat geloof is niets meer dan een volkssprookje. De bijbel kent volop kritiek, maar de koran blijft daarvan verstoken. Misschien is die boze baarden bende wel te verklaren door de waarheid, dat de koran een lege huls is, een fata morgana, een parasitair opgebouwd luchtkasteel. Het heeft blijkbaar geen mystieke kernwaarde, waardoor moslims wereldwijd vaak als beesten op de vuist gaan, ook tegen elkaar. Primitieve stammenoorlogen uit de prehistorie zijn anno 2014 nog steeds gaande. Mohammed staat ook te boek als krijgsheer. Dus vermengen sommigen vechten en een vreedzaam geloof met elkaar, het een sluit het ander niet uit. Allah is de grootste, ja, jullie Allah de grootste misdadiger!...

Hans is best vereerd met zijn positie als EU-parlementariër voor de PVV in Brussel, waar immers alles gebeurt. Hij kreeg op kosten van de Nederlandse staat een modern ingerichte flatwoning, waar hij zich na gedane zaken kan terugtrekken om nog wat te internetten, televisie te kijken of met Geert Wilders te telefoneren, want die vraagt hem telkens weer om uitleg en informatie aangaande de islam. Hans is dikke maatjes met Geert en om de zoveel tijd gaan ze samen uit eten in een Brussels restaurant van stand. Natuurlijk met de nodige Belgische biertjes erbij. Geen land kent meer soorten zoete bier, dus zit Hans in het juiste land. Als prominent PPV-er kijkt hij altijd goed om zich heen, wanneer hij de straat op gaat, want je weet het maar nooit, ook in België wemelt het van de loslopende wilden, die je zomaar wat aan kunnen doen. Het liefste loopt hij in de Jodenbuurt, waar hij soms minutenlang naar glinsterende diamanten in de etalages kijkt. Hij waant zichzelf dan extra beschermd door de Mosad en dus zullen ze hem geen haar durven krenken. Zo'n gek als laatst in dat Joodse museum is natuurlijk een grote uitzondering en die vuile moslimpartij in België zal ook geen vaart lopen. Nee, hij is helemaal in zijn nopjes.

Toch wordt hij al dagenlang gevolgd door ex-Syrië-gangers, die in hem een groot gevaar zien en hem het liefste willen uitschakelen. Ene Mohammed nog wat loopt zelfs tegen hem op, nadat hij in een bakkerij een gebakje met koffie had genomen. Het pistool in zijn jas raakte zelfs zijn dikke buik, maar Mohammed nog wat wil het anders aanpakken, gewaagder, met meer effect. Een groep extreme moslims bereid een ontvoering voor en ze zullen slagen ook. Ze weten de huisslijterij van Hans en daar zullen ze hem op vrijdagmiddag rond vieren overmeesteren en meenemen. Het vrijdagavondgebed moet dan maar even wijken. Op de bewuste dag gaat alles volgens plan en Hans stribbelt nauwelijks tegen. Hij wordt geblinddoekt en na een half uur rijden duwen ze hem in een smerige, betonnen kelder, waar ze hem ketenen en op zijn gezicht slaan. Hans proeft zijn bloed in zijn mond en de pijn doet hem ineenstorten. De ontvoerders schreeuwen in het Arabisch tegen elkaar en Hans verstaat iedere wanklank. Hij is niet gefouilleerd, waardoor hij na enkele minuten de kracht kan opbrengen om zijn mobiele telefoon te pakken om naar de gendarmerie te bellen.

Na ongeveer een uur smijten de moslim-strijders de kelderdeur open en gooien ze een emmer koud water in het gezicht van Hans. Omdat zijn bril is verbrijzeld ziet hij vage contouren van zijn belagers. Hij krijgt weer gemene klappen in zijn gezicht en een voortand van zijn kunstgebit breekt af. Vreselijk benauwde momenten. 'Als wij geen losgeld krijgen, dan gaan wij jou doden, smerige moslimhater!', zegt een Mohammed nog wat. 'Twee domme opties!', antwoordt Hans. Hij wordt meteen keihard in zijn buik geslagen en bespuugd. 'Jij moet je gore bek houden, klootzak, jij zaait haat!', zegt een opdondertje. 'En jij bént haat!', reageert Hans. Weer harde klappen op zijn hoofd. Karatetrappen. Hij knalt achterover en raakt buiten bewustzijn. Hij snakt wanhopig naar zijn flatje om van een paar heerlijke biertjes te kunnen genieten.

Plotseling is er helikoptergeronk boven zijn ontvoeringsplek en worden er deuren opgeblazen. Een arrestatieteam in het zwart dringt naar binnen en doodt diverse ontvoerders, die weerstand bieden. Twee ontvoerders plegen zelfdoding en vijf zwartbaardkillers worden levend gearresteerd. De politie vindt een zwaar mishandelde en naar adem snakkende Hans aan en er wordt meteen een ambulance gebeld. In het ziekenhuis wordt hij uitmuntend verzorgd en opgelapt. Na een week is hij alweer in staat om van een Verboden Vrucht, een Mort Subite, een Delirium Tremens en een patatje met dikke mayonaise te genieten. Geert is de eerste, die hem bezoekt en hem een groot boeket geeft, naast een flesje Café Marrakech. Geert zegt met een vette glimlach: 'Hé, bolle, we zuipen ze eronder hé!'. Hans knikt innemend, maar minder overtuigend dan voor zijn ontvoering. Niet vanwege zijn overtuiging, maar wel om de brute tegenkrachten, die geen enkele overtuiging aanhangen en slechts kwaad willen doen. Hij vraagt zichzelf af of het niet beter was geweest om in plaats van Arabist commando te zijn geworden...

Schrijver: Joanan Rutgers, 22 juni 2014

Geplaatst in de categorie: misdaad