Janneke en Wout maken weer wat mee

Het is zondagmiddag en de regen kletterde tegen de ramen.
''Wat een naar weer hé, Janneke?''
''We blijven lekker thuis, ouwe. Ik ga koffie zetten.''
Wout zette de radio aan, maar kon geen vrolijke muziek vinden. Alleen maar die rot herrie, vroeger was de radio veel leuker en gevarieerder. Zij kwam de kamer binnen met de koffie en twee tompoezen. Ze genoten.
''Zal ik een plaatje draaien?'', zei hij.
''Ja, doe maar, gezellig'', zei ze.

Hij liep naar de kast en pakte een plaat van Franz von Suppé en speelde de, Dichter en Bauer, op zijn kofferplatenspeler.
Hij pakte weer een plaat, nu één van Johann Strauss, de beroemde An der schónen blauen Donau.
Hij genoot van de tikken uit de luidspreker, echt nostalgisch, dacht hij.

Het regende nog steeds en het begon hard te waaien. Wout keek naar buiten. Tot zijn grote verbazing zag hij Krelis, de burgemeester van dit gat, aan komen fietsen.
''Wat moet hij toch in die regen?''
''Zeker weer gevlucht voor zijn vrouw'', zei ze.
Hij:
''Krijg nou wat, hij stopt hier voor de deur en hij komt naar ons toe.''

De huisbel rinkelde. Wout slenterde op zijn sloffen naar de buitendeur en opende die.
''Goedemiddag burgemeester, leuk dat u langs komt.''
''Hallo beste vriend, mag ik binnenkomen, slecht weer hé?''
''U bent altijd welkom, mijnheer de burgemeester. De koffie is bruin.''
Hij pakte de regenjas van de burgemeester aan en hing die aan de kapstok.

In de huiskamer werd hij hartelijk begroet door Janneke.
''Wilt u een bakkie koffie, Burgemeester?’’
''Graag Janneke, lekker warm hier en mooie muziek.''
''Ik kom voor het volgende Wout, ik heb weer last van ratten. Volgens mij komen ze van het autokerkhof naast mijn huis. Wil je me helpen ze weg te krijgen?''
''Ik weet een goede methode. Zal ik morgenochtend komen?''
''Oké, prima Wout.''

''Ik geef je wel wat poen uit mijn eigen zak, want ik verdien toch genoeg. Ik hou nu geld over, nu mijn vrouw van me af is. Al mijn geld gooide zij over de balk aan kleding, uitgaan en drank. Ze houdt het nu met graaf von Bolkestein, verderop in dit gat. De reden van mijn bezoek is het volgende en natuurlijk ook om jullie weer een keer te zien.

Volgende week gaat mijn wethouder van bevordering van drankgebruik met pensioen. Hij wil een afscheidsfeestje geven en daarom wil ik jullie vragen ons te helpen. Jij Wout als butler om de glazen te vullen. Wij hebben bij vorige gelegenheden gemerkt, dat jij de glazen tot de rand vult en dat vinden wij toppie. Jij, Janneke wil ik vragen de snacks te bakken, jouw kippenpootjes waren vorige keer om te smullen, lekker knapperig. De werkster heeft het ook een keer gedaan, niet te vreten waren de hapjes en ook niet gaar.

Nog een verzoek heb ik lieve mensen. Wout wil jij de barones in de gaten houden, ze heeft een drankprobleem en heeft dan de nare gewoonte haar jurk helemaal op te tillen om haar blote kont te laten zien aan de heren. Dan is er altijd wel een autoriteit die er een hengst op wilt geven. Dat kunnen wij natuurlijk niet hebben. Zie je dat gebeuren kom dan snel mij informeren, Wout. Doen hoor, dan kan ik ze door bromsnor laten verwijderen. Ik moet die smeerlapperij niet. Hoe is het met je eigen drankvoorraad, Wout?''

''Niet best burgemeester, ik heb nog twee flessen whisky, een dozijn jonge jenever en vier kisten pils.''
''Dat is niet veel, hier heb je tweehonderd euro en vul je voorraad aan.''
''Wout keek heel blij en zei:
''Dank u heel vriendelijk burgervader en u kunt op ons rekenen.''
''Mooi, dan groet ik u en tot ziens.''