Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een laatste thuis in de wereld?

De tante, naar wiens gastvrije, lieflijk ingerichte woning ik veertig jaar geleden na een dolzinnige escapade, in jeugdige onbezonnenheid, vluchtte, leeft nog en haar eenvoudige huisje draagt nog steeds de sporen van haar jeugd en verleden. Zij is me vooralsnog gebleven als een oase in de woestijn en staat me bij in mijn ongeziene, onuitgesproken armoede en eenzaamheid, die zij kan veronderstellen, maar niet bevestigen.

De oude, staande klok uit haar ouderlijk huis slaat nog de uren en op de piano staat het vereerde, gekoesterde portret van de nog maar onlangs overleden tweede echtgenoot. Slechts de meubelstukken, het porselein en de schilderijen zijn haar gebleven en zij vormen levenloze, dierbare kameraden.

Het is zo wonderlijk en verbazingwekkend dat ik de wegen van de wereld gegaan ben gedurende meer dan veertig jaar en teruggekeerd ben tot Haar, die als een plaatsvervangende moeder mij nog liefheeft, leidt en gidst.

Mijn tante heeft de spelonken van de angst, het verlies en de eenzaamheid gekend als weinig anderen en is teruggekeerd tot haar oude vrienden in het kleine dorp dat zij vijfentwintig jaar geleden in verband met haar huwelijk verliet.

In ons gesprek waren zelfs Kandinsky en de "hermetische poëzie" ter sprake gekomen en nadat we afscheid genomen hadden bij een bushalte op een stille, landelijke weg even buiten het dorp, raakte ik geobsedeerd door een mijzelf onduidelijke, onbestemde gemoedstoestand en reisde ik door naar mijn geboortestad.

Hoe heeft een onnaspeurlijke lotsbestemming dit kunnen bepalen; zij allen, zij allen leven niet meer; mijn goede, zo gevoelige ouders, zo gegeseld en getormenteerd tijdens hun lange levens, mijn oma's, mijn andere tantes; zij allen, zij allen zijn weggewist, uitgevlakt door het onachterhaalbare; hoe kan het zijn dat mijn tante als enige hoog uittorent boven het lot; dat in haar huisje de souvenirs bewaard blijven; de souvenirs uit mijn lang-vergeten jeugd: het Chinese porselein, de schilderijen, de oude staande klok die mijn tante nog troost met zijn galmende slagen?

Schrijver: I. Broeckx, 22 december 2014


Geplaatst in de categorie: familie

5.0 met 1 stemmen 87



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)