Stuur mij maar terug hoor!

Doe nog maar even niet, zei ik hardop. Ik keek eens even naar mezelf liggend in de kist, 'k lag er best netjes bij al zeg ik het zelf. Maar die kist hè, die paste me niet echt, lag een beetje hard, ondanks de satijnen onderkant en het ditto kussentje. Ik wilde het kussen stompend opduwen, weet je wel, zoals je ook doet als je in bed ligt. Nou laat mijn kussen in mijn bed zich niet echt stompen maar het is meer om aan te geven wat ik bedoel.

Afijn, de bodem voelde ik aan mijn kont, mijn rug kortom het LAG niet. Dus doe nog maar eventjes niet zei ik weer. Het past niet het ligt niet en ik HOEF nog niet! En ik zal je zeggen als ik boven kom bij Petrus en kijk ff in de rondte dan zeg ik: stuur me maar terug want ik hoef nog eventjes niet! Het maffe is, er gaan bosjes mensen naar boven en er komt er nooit eentje terug, dat heeft een goeie en een minder goeie kant.

OF je kunt niet meer terugkomen OF het is er zo geweldig dat je niet meer terug wilt! Dat kan natuurlijk ook! Doe nog maar even niet, denkend aan de enorme oven waar de kist wordt ingeschoven, voor en nadelen, heb ik het eindelijk niet koud meer, want ik ben me een koukleum, ongekend. Het nadeel is weer, dat terug komen dan geen optie meer is, want een bergje as is zo vervlogen tenslotte, dus doe dan toch nog maar eventjes niet.

Onder de grond in een gesloten kist, geen optie, dat is me te luguber, zo van: poppetje gezien, kissie dicht en duw maar in een kuil, onparlementair gesproken, ik wil geen mensen op harten trappen hoor, dat ken ik zelf maar al te goed. De kist is fictief ( nog wel) de rest kan iedereen overkomen....maarre: doe nog maar eventjes niet!

Schrijver: An Terlouw, 14 juli 2015

An.terlouwcasema.nl

Nog even niet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 66