Verhalen

Eenzaam, maar niet alleen

Somber gestemd ben ik, want mijn buurvrouw Alie, die mij altijd mee nam in haar auto om in het naburige dorp boodschappen te doen, is vorige week verhuisd met haar vriendin naar Purmerend. Ik genoot altijd van haar aanwezigheid, het gezellig samenzijn en de maaltijden die ze klaar maakte, vooral de heerlijke nasi met gebakken kip en wanneer het mooi weer was de avondwandeling over de hei achter mijn huisje en dat moet ik nu allemaal missen.

Ik zit in mijn fauteuil en staar tussen de planten op de vensterbank af en toe naar buiten en zie de mooie natuur met voor het huis de weilanden en de grazende koeien, de roodachtige hemel met de langzaam ondergaande zon. Binnen kijk ik vaak naar een schilderij van mijn geboortedorp, vooral de smalle trap vanaf de dijk naar beneden waar de huisjes staan naast het smalle weggetje en daarnaast de mooi onderhouden tuinen met de struiken en blauwe, rode en gele bloemen en denk ik waarom ik hier ben terechtgekomen in Drenthe, eenzaam en verlaten.

Elke avond kijk ik naar de televisie, nog een oud toestel met een zwart-wit beeld, die maar twee zenders doorgeeft waaraan ik genoeg heb, dan zie ik het journaal van acht uur met nare beelden en daarna komt er een film met veel geweld en die laat zien hoe gemeen mensen kunnen zijn, waarom heb ik eigenlijk zo'n ding in huis, het maakt je alleen maar somberder, dus ik besloot op een dag niet naar de televisie te kijken en ook niet te luisteren naar de radio en dat deed mij goed, want ik sliep beter, dus goed voor je gezondheid op oude leeftijd.

Op deze dag vond ik in een legerkist een boek van Uit het leven van Dik Trom, de dikke jongen vol streken, wat een vreugde beleefde ik en voelde mij niet meer eenzaam, want ik zat als jongen ook vol met streken, je beleefd het weer en ik moest zelfs lachen en ik dacht wat maakt de televisie veel mensen van streek, de hoge heren van de mediawereld moeten zich schamen om de mensen zoveel ellende te bezorgen en denk ik ook aan de radio vroeger vóór en vlak na de oorlog met leuke programma's, zoals de bonte avond trein, Peter Pech en klim in de mast van Johan Bodegraven.

Schrijver: kees niesse, 31 augustus 2015

c.niesse1931

gmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

televisie

schilderij

avond zonder TV

4.0 met 1 stemmen

116

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: elisa
Datum:: 19 december 2015; Ja, maar af en toe is het heerlijk om in het verleden te duiken. Ik heb CD´s met muziek uit de jaren `60. Als ik die beluister zie ik mezelf weer als een puber die regelmatig uit de klas werd gezet en met barre schoolrapporten thuiskwam..maar niet getreurd daarom. Het gevoel na het muziek van de jaren ´60 zet me sterker en realistischer in deze tijd terug. Overigens heb ik lange tijd buiten ´s Nederlandse grenzen en overzee gewerkt. Dus het is best allemaal goed gekomen met mij.

Naam:: Joanan Rutgers
Datum:: 1 september 2015; Ja, Kees, maar vroeger is niet meer en je kunt maar beter meegroeien om de aansluiting te behouden. Je titel refereert naar koningin Wilhelmina, die met een dik beeld in Den Haag vastgelegd is. Zonder Alie kun je ook nog van nasi speciaal genieten, even op pad en zieaan. Natuurlijk heb je groot gelijk en zijn we als mensen beter af zonder al die communicatiemiddelen vol ongewenste sores, maar dat is ook wel behoorlijk naïef. We zijn deel van het geheel en daar moeten we ons niet voor afsluiten. Ik snap je nostalgie wel, maar aan de andere kant hebben we ook de plicht om ons wereldwijd in te zetten voor levensverbetering. Er zijn nog zoveel menselijke krachten nodig om zich met hand en tand te verzetten tegen de walgelijke destructie, die de aarde door mensenhanden moet ondergaan. De planeet aarde moet echt gered worden van de vele negatieve krachten en zware mishandelingen!...

Geef je reactie op deze inzending: