Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

In de bus met wulpse Carla

De korte vakantie met de bus naar Rome was mij niet zo goed bevallen, wel heel interessant was wat de chauffeur vertelde, dat pas in de vierde eeuw de stad zich uitbreidde, gebouwd op de zeven heuvelen, en in het jaar 330 had de stad al één miljoen inwoners. Maar na de val van het Romeinse Rijk daalde het drastisch totdat het in 1936 weer gestegen was tot boven het miljoen en heden toegenomen tot 2.8 miljoen. Toen ik deze reis boekte was ik net vijftig en toen ik in Assen de bus instapte kreeg ik plaats naast een dame en zij bleek geen reisgezelschap te hebben, zoals ze mij vertelde na elkaar begroet te hebben.

Ik stelde mij voor als Kees en zij met de naam Carla en deed ze heel raar, want ze hield mijn rechterarm vast en zei, dat ze gelukkig niet alleen was, maar nu iemand had waarmee ze kon praten. Ik moet zeggen, dat Carla er geslonsd uit zag, een dik gezicht met volle rode lippen en toen ze lachte zag ik maar vier bruine tanden.
Zelf droeg ik een zilver grijs kostuum met een donker overhemd met een witte stropdas en op het toilet had ik mijn haar nog netjes gekamd. Ze praatte heel zachtjes en ze keek me aan met een blik of ze verliefd op me was. Ik dacht bij mezelf: heb ik dat, wil ik een keertje alleen op mijn gemak genieten van een korte vakantie is dat al meteen te niet gedaan.

Opeens zei ze fluisterend: mijnheer zullen we vanavond iets leuks gaan doen en ze pakte weer mijn arm. Ik dacht, dat ik krankzinnig werd van dat flirten van dat mens. Toen begon ze te vertellen, dat ze in Amsterdam woonde en pas gescheiden was van een ploert van een vent, een pooier, ze moest van hem achter het raam op de wallen de hoer gaan spelen en daar had ze geen zin in en werd ze daarom in elkaar geslagen. Om weer tot rust te komen had ze deze reis naar Rome geboekt.

Toen we in Rome aangekomen waren, viel het hotel in een achterbuurt mij tegen. In de ontvangsthal werd het gezelschap een drankje aangeboden, ik had plaatsgenomen zover mogelijk van haar af, maar tevergeefs, ze zag mij natuurlijk en kwam naar me toegelopen. En toen zag ik, dat ze een aangenaam lichaam had, volslank en grote borsten, maar haar kleding zag er slonzig uit, vooral die korte leren groene rok en die dikke melkkleurige dijen daaronder, dus jonge Italiaanse obers zag ik met genoegen daar naar kijken.

Mijn kamer zag er niet bepaald schoon uit, ik zag kruimels van chips op de grond en het was erg gehorig. Tot mijn grote schrik had Carla de kamer naast mij, ik kon gewoon alles horen wat ze in het Italiaans tegen de piccolo zei en dat was niet zo best, want een beetje Italiaans kan ik ook verstaan. Zo vroeg ze aan dat jongmens of hij een leuke kerel voor haar wist, want ze had behoefte aan pret en die vent naast haar in de bus vond ze maar een zeikerd, ze bedoelde mij natuurlijk. Wat een secreet, dacht ik.

Die avond heb ik haar niet meer gezien, maar toen ik wakker werd midden in de nacht, het was drie uur, hoorde ik me een lawaai in de kamer van haar, ze gilde het uit en ze riep nog een keer tegen die vent, die haar natuurlijk een beurt gaf. En wat was ik blij, dat ze mij die intieme aangelegenheid niet heeft geflikt.

De volgende morgen in de eetzaal kwam ze bij me zitten en vroeg ze of ik zin had om te gaan shoppen en dat vond ik wel leuk, dus zijn we dat samen gaan doen en hebben we koffie gedronken in een gezellige koffiebar. Ze kocht volgens mij allemaal nodeloze dingen, maar dat moet ze natuurlijk zelf weten, het is haar geld. In een galanterie trakteerde ik haar op een uitgebreide portie ijs met vruchten.
Het was eruit voor ik het wist, want ik zei, dat ik haar vannacht hoorde huilen. Ach man, ik heb vannacht een heerlijke beurt gehad van de ober, jij mag vanavond. Ik schrok mij kapot.

Schrijver: kees niesse, 14 september 2015


Geplaatst in de categorie: vakantie

4.0 met 1 stemmen 152



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
15 september 2015
Weer een onvervalst, komisch verhaal op zijn Niesseïaans! Ik zag het allemaal levendig voor me en dan zit je als verhalenverteller puik in orde. Ik krijg ook steeds de neiging om in je verhalen te willen duiken, dat als extra compliment. Ik blijf je humor hoogst waarderen, net als vroeger de moppen van Max Tailleur, die ik ook per telefoon beluisterde. Ik weet dat ze bestaan, zulke wulpse Carla's en dat maakt het ook zo levensecht. Een okido beschreven avontuur!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)