De rekening krijgt ze toegestuurd

Toen ik nog in het dorp dichtbij Assen woonde ging ik vaak wandelen in de buurt en het nabijgelegen platteland en nam ik alles goed waar, zoals of de straten schoon waren en hoe de auto's geparkeerd stonden en of de tuinen er netjes bij lagen, helaas moest ik vaststellen, dat de mensen hun honden gewoon op de stoep lieten poepen en soms ook nog dichtbij de huizen, waar het gras in de tuin voor het huis wel dertig centimeter hoog stond, waarom niet een perkje met mooie bloemen, dat maakt het allemaal wat vrolijker. De bewoners in de buurt waren wel aardig hoor en ik maakte vaak een praatje met ze, maar ik ging geen kritiek uitoefenen op hun levenswijze, zo moest ik erg opletten op die mevrouw met het rode haar aan het einde van de straat.

Ze liet haar bouvier een keer vlak voor mijn deur zijn behoefte doen, een hele grote drol, ik zat achter de geraniums en ik zag haar aankomen, een slanke dame van ongeveer veertig jaar en ik hield haar in de gaten, laat ze nou haar hond laten bouten bijna tegen mijn huisdeur aan, ik kreeg een aanval van woede en moest gauw een borrel inslikken om rustig te worden, toen opende ik de deur en riep, hé, rooie kreng dat je bent en weet je wat ze zei, krijg de pleuris. Toen ik haar een paar dagen later daarover aansprak bij de kassa van de supermarkt, ze stond achter mij in de rij, en ik vrede wilde sluiten, duwde ze mij opzij en ging ze voor haar beurt. Gelukkig had ik een borrel op en was ik rustig en liet haar maar gaan, ik wilde geen stennis in de zaak.

Met dat mens viel niet te praten en ze had een bloedhekel aan me sinds dat geintje met haar hond en het is me een keer overkomen, dat ik op een mooie warme zondagochtend ging wandelen om naar het platteland te gaan, in een goede humeur was ik, en keurig gekleed in een licht kostuum passeerde ik in een kalme draf haar woning, niks in de gaten had ik en ineens was ik drijfnat en mijn zomer hoedje lag nat van de zeik op de grond, ik hoorde haar bekende lach en zag dat rooie kreng voor haar raam staan met een pispot in haar hand. Ik balde mijn vuist en stond hardop te vloeken als een ketellapper. Mijn pas gekochte zomerkostuum was naar de ratsmodee en nat van de urine, jammer dat ik geen borrel bij me had, want dan was ik niet zo tekeer gegaan, toen ben ik bijna huilend naar huis gegaan, heb mijn pak uit gedaan en in een plastic zak gedaan om naar de stomerij te brengen en de rekening krijg ze toegestuurd.

Schrijver: kees niesse, 15 september 2015

c.niesse1931gmail.com

Biografie van deze schrijver

wandeling supermarkt supermarkt pispot

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 86