Overstroming
Hoewel ik 84 ben herinner ik mij nog veel voorvallen uit de tweede wereldoorlog, zoals een wateroverlast bij de buren beneden ons, het was in de zomer van 1943 toen ik de buurman vreselijk hoorde vloeken en zijn zoon Bennie, net zo oud als ik, hoorde ik ook schreeuwen, er moest wat aan de hand zijn, dus ging ik een kijkje nemen en zag meteen wat er gebeurde, er stroomde water bij de onderkant van de deur naar buiten.
Ik drukte op de bel, maar die deed het niet, dan maar flink op de deur gebonsd en toen de deur open ging zag ik de buurman in de gang op zijn blote voeten in het water staan, we hebben een overstroming Kees, ik denk, dat de waterleiding is gesprongen, zei hij. Buurman vroeg of ik de huisbaas wilde bellen en ben meteen naar een openbare telefooncel gelopen en kreeg ik de huisbaas gelukkig aan de lijn en vertelde hem de overstroming bij de buren beneden ons, hij zou meteen maatregelen nemen. Mijn moeder had inmiddels de buurvrouw en de kinderen naar boven gehaald.
Buurvrouw Annemarie vertelde ons, dat ze klaar wakker werd van geritsel en geruis onder de meubels en toen ze het bed uitstapte met haar blote voeten in ijskoud water stond, ze raakte in paniek omdat ook het licht het niet deed, toen haar man wakker maakte, die ook uit bed kwam en meteen hevig begon te vloeken, maar direct de twee jongsten uit hun bed tilde en in de hoger gelegen bedstee heeft gelegd, daar was het nog droog en de kat was al op de tafel gesprongen.
Mijn moeder had inmiddels surrogaat thee gezet, want echte thee was niet meer te krijgen en gelukkig kregen we ook hulp van de kruidenier op de hoek, want die bracht ons een pan hete bouillon, zodat de koude voeten weer gauw warm werden. Spoedig kwamen ook werklui van het waterleidingbedrijf, die de lekkage hebben verholpen. Door het zachte weer was alles weer gauw droog, maar het huis stonk erg muf en met z'n allen hebben we het huis schoongemaakt. Geld was er niet om nieuwe spullen te kopen, maar met hulp van buren en familie werd het huis weer voorzien van meubels en zag het er nog beter uit als voor de overstroming.
De buurman was een tijdje geleden al opgeroepen om in Duitsland te gaan werken, maar kreeg ontheffing omdat zijn vrouw in verwachting was, tot zover mijn verhaal over de overstroming, maar een vreselijke gebeurtenis kwam een paar weken later, want op een nacht stopte een Duitse overvalwagen voor de deur. Ik was wakker en hoorde een hoop lawaai op de trap en hoorde Duits praten, het waren Duitse soldaten, die onze Joodse buren kwamen ophalen. Mijn moeder was zo vreselijk kwaad, dat ze in haar pyjama naar beneden ging en de officier smeekte deze mensen hier te laten, maar ze werd door die officier uitgekafferd en ze moest maken, dat ze weg kwam, anders moest ze ook mee. Ze heeft de hele nacht in bed liggen huilen, ze is katholiek, dus geloofde ze in God en smeekte ze Hem de Joden vrij te laten, maar er gebeurde niets.
Ik was toen ruim twaalf jaar en zei tegen haar, geloof mij nou maar, er bestaat geen God, alles is toeval. Later toen de oorlog was afgelopen hoorden wij, dat zes miljoen joden waren vermoord en vergast door de Nazi's en dat heeft God zomaar toegelaten, dat is toch geen liefde, zoals Hij wordt genoemd, ze werd kwaad en God bestond volgens haar wel, maar het zijn de mensen die het kwaad op de wereld zijn. God heeft de mens een eigen verantwoordelijkheid gegeven, maar de mens saboteert zijn geboden. Een tante van mij vertelde, dat het de duivel was die het kwaad op de wereld bracht, ik ben nu oud en weet nog niet hoe het precies zit. Wie weet het antwoord?
Geplaatst in de categorie: oorlog