De Sprong - Liselore ziet het niet meer zitten (1)

"Dus je hebt met anderen over ons zitten praten?" Liselore probeerde zover mogelijk bij Aran vandaan te blijven. Het verwijt in zijn stem beloofde niet veel goeds. Ze was altijd bang geweest voor wat er zou gebeuren als ze zijn regels overtrad. "Ze hebben daar natuurlijk ook door dat het allemaal aan jou ligt", vervolgde Aran. "Die tovertherapeuten zijn niet gek, die hebben hiervoor doorgeleerd, die zien meteen dwars door je heen. Je hebt natuurlijk geprobeerd mij van alles de schuld te geven, maar daar trappen ze echt niet in, dom heksje." Arans woorden sneden als een scherp mes door Liselores ziel. "Ik ga wel mee hoor", zei hij alsof hij zichzelf wel opofferen zou. "Per slot van rekening heb je hulp nodig. Dat is wel duidelijk." Liselore ging zonder weerwoord terug naar de logeerkamer die nu haar kamer was. Ze had geen energie meer voor discussie. Ze was moe van alle geruzie. Hij ging in ieder geval mee. Ze hoopte maar dat er verstandige tovertherapeuten werkten bij de instelling.

Drie weken later was het zover. Aran en Liselore vlogen samen op hun draken naar het heksgebouw waar ze een afspraak hadden met ene Mart Grijswol. Hij bleek een kleine tovertherapeut te zijn met een kleine scheve neus, grijsgroene ogen en drie kleuren ondefinieerbaar halflang haar. Liselore vond hem maar een rare tovenaar, en ze voelde zich niet echt op haar gemak. Hij deed heel joviaal, gemaakt sociaal en vrolijk, en daar hield ze niet van. Aran gedroeg zich net zo, en bij hem was ze daar in het begin ingetrapt, maar nu wist ze dus wel beter. De twee mannen kletsten voluit met elkaar en leken elkaar volledig te begrijpen. Liselore zat er stilletjes bij. Wat het probleem was, vroeg de therapeut. Nou, dat was wel duidelijk, legde Aran uit: Liselore was frigide en daar leed hun relatie onder. Blikken van verstandhouding en medeleven werden tussen de mannen uitgewisseld.

Liselore werd gevraagd wat zij ervan vond. Ze had geen flauw idee wat ze zeggen moest. Ze had inderdaad geen zin meer om te vrijen, en het samenzijn deed pijn. De therapeut legde uit dat dit wel vaker voorkwam. Hij haalde een doorzichtige toverdildo uit de kast en gaf hem aan Liselore. Ze moest deze maar iedere dag proberen in te brengen, dan zou haar vagina er weer aan wennen om gepenetreerd te worden. Liselore keek de therapeut geschrokken aan. Was die man gek geworden? "Liselore, dat ga je niet doen hoor!" Dwergfeetje Bibi, die door anderen niet gezien of gehoord kon worden, wees met haar vinger veelzeggend op haar voorhoofd terwijl ze strijdlustig op Liselores arm stond. "Is die man van hekslotje getikt ofzo?" Maar de therapeut was nog niet klaar. Aran en zij kregen een opdracht mee. Ze moesten elkaar iedere avond strelen, zonder seks te hebben, een hele week lang. Liselore werd misselijk bij het idee alleen al. Maar er werd haar niet gevraagd of ze dit allemaal wel zag zitten. De tijd van het gesprek was op. Liselore kreeg nog snel een katoenen zakje om de toverdildo in te doen, en toen stonden ze alweer buiten.

Eén keer probeerde Liselore, tegen beter weten in, de dildo. Ze kon moeilijk zeggen dat ze het helemaal niet geprobeerd had. Maar het deed verschrikkelijk zeer. Dus dat was één keer en niet weer. Eén keer ook probeerde ze zich door Aran te laten strelen. Maar ze werd zó misselijk dat ze kotsend naar badkamer liep. Daarna had Aran ook geen zin meer in de opdracht van de tovertherapeut. De week erna keek de therapeut Liselore indringend aan. "Dat klinkt niet best, Liselore", zei hij nadat Aran zijn beklag had gedaan. Besloten werd dat het beter zou zijn dat Liselore een aantal gesprekken alleen zou voeren met de therapeut. Het probleem lag immers overduidelijk bij haar. Daar waren de mannen het over eens. Toen Liselore een week later alleen op gesprek kwam, vroeg Mart haar naar intieme details over haar samenzijn met Aran. Ze aarzelde om hem daarover te vertellen. Ze had geen zin om weer te horen dat het allemaal aan haar lag. Toen hij merkte dat ze niet veel wilde vertellen, vroeg hij haar of ze wel eens met zichzelf speelde.

Ze keek hem aan of ze hem niet goed begreep. Maar ze begreep hem heel goed. Ze had heel veel met zichzelf gespeeld voordat ze Aran kende. Dat was altijd heel fijn geweest. Maar dat deed ze nu niet meer. Zelfs haar zin om met zichzelf te spelen was helemaal weggegaan door de problemen met Aran. Aarzelend gaf ze toe dit vroeger wel gedaan te hebben. Hoe ze dat dan gedaan had, wilde hij weten. Liselore keek de tovenaar fronsend aan. Wilde hij nou echt in detail weten wat zij deed? Wist hij dan niet hoe vrouwen zichzelf bevredigden? Ze dacht diep na en besloot over een van haar intieme spelletjes te vertellen die ze in de badkamer deed. "Dat dacht ik al", zei hij tevreden, "dat soort spelletjes ondermijnt het contact met je innerlijke seksuele bewustzijn."

Liselore voelde zich boos worden. Ze had die man een van haar diepst geheime genoegens verteld en hij trapte het zomaar de grond in! Hij wist duidelijk niet waar hij het over had, want Liselore wist heel goed wat ze lekker vond, dat had ze altijd al geweten, totdat ze Aran ontmoette, die alles kapot gemaakt had! Ze keek de tovenaar boos aan maar zei dit alles niet. Ze was niet van plan die man nog wijzer te maken, nergens meer over! Hij gaf weer een opdracht. Hoe ze met zichzelf vrijen moest in haar eigen bed, zonder Aran. Alsof ze dat niet al jaren gedaan had! Alsof ze niet veel beter dan hij wist hoe dat moest! Ze deed net of ze gek was en zei niets. Maar de week erna, liet ze de afspraak voorbij gaan. En ook de week daarna. En de week daarna.

~ wordt vervolgd ~

... De illustraties bij de verhalen van Liselore zijn van de getalenteerde kunstenares Josephine Wall, zie link. ...

Zie ook: http://www.josephinewall.co.uk/

Schrijver: Lilith de Wit, 13 oktober 2015

Biografie van deze schrijver