Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een beeld van het christendom van de toekomst - 2

November 1977. Ik zat alleen in de woonkamer van mijn kleine appartement en voelde me verdrietig. Nadat ik ruzie had gekregen met één van mijn beste vrienden had hij me toegebeten dat hij niets meer met me te maken wilde hebben. Dat maakte me zo boos dat ik hem hartgrondig vervloekte. Daarmee bedoel ik geen gewone verwensing, zoals wanneer je in gedachten tegen een deur aanloopt en dan iets lelijks zegt, maar een echte vervloeking met de bedoeling om iemand te schaden. Natuurlijk was dat stom, want ik besefte maar al te goed dat er een spirituele wereld is en dat kwaadaardige gedachten anderen diep kunnen raken. Maar waar ik op dat moment geen erg in had, was dat mijn vloek vooral mezelf had getroffen: het lukte me daarna niet meer om een fatsoenlijk verhaal op papier te krijgen. Op creatief gebied zat ik muurvast.

In de weken erna voelde ik me schuldig. Daarom bad ik om vergeving, want wat ik had gedaan was walgelijk. Toen ik mijn ogen na dat gebed weer opende, zag ik tot mijn verrassing beelden van een grote kerk die tot de nok toe vol was. Duizenden mensen waren er verzameld. Ze stonden en zaten overal; zelfs de gangpaden waren bezet. In tegenstelling tot wat je tegenwoordig meestal ziet, waren er ook veel jonge gezinnen die hun kinderen hadden meegenomen. De sfeer was vrolijk en uitbundig. De zon scheen door hoge, gebrandschilderde ramen naar binnen en verlichtte grote vlakken van de marmeren vloer. Op die vloer stond een klein mannetje in een zwarte toga. Ik schat dat hij ongeveer zeventig jaar oud was. Hij droeg een bril met een goudkleurig montuur en keek ernstig, maar toch ook met een zweem van guitigheid naar zijn gemeenteleden. Aandachtig luisterden ze naar wat hij te zeggen had.

Op de één of andere manier kwam die predikant me bekend voor. Toen ik me afvroeg wie hij toch kon zijn, was het alsof iemand indringend tegen me zei “Kijk nog eens, kijk nog eens goed!” Ik nam de man nog eens aandachtig in me op, totdat de schellen me van de ogen vielen: die man – dat was ik, op een leeftijd van ongeveer 70 jaar! Zag ik dan een beeld van mijzelf zoals ik er over 45 jaar uit zou zien? En was dit een beeld van een krachtige spirituele opleving in de verre toekomst?

Ik weet niet hoe ik de sfeer in die kerk precies moet omschrijven, maar het kwam mij voor dat de scheidswand, die er normaal gesproken is tussen de materiële en de geestelijke wereld, tijdens die dienst was opgeheven. Ik voelde dat er een open en vloeiende verbinding was tussen de engelen en de goede geesten in de hemel en de mensen die waren samengestroomd in de kerk. Het was in feite één gemeente, één kerk, in directe verbinding met de geestelijke wereld. Dat was ook de reden voor de vreugde en het enthousiasme van de kerkgangers. Binnen dat geheel was de predikant niet meer dan een instrument dat door de hemelse wereld werd gebruikt om de gemeente te leiden en te bemoedigen. Je zou ook kunnen zeggen dat het ‘dak’ van de kerk was verdwenen: alle mensen van goede wil werden direct vanuit de hemel geïnspireerd.

Tegelijkertijd voelde ik dat deze mensen de meerderheid van de wereldbevolking van dat moment vertegenwoordigden. Er bestond nog steeds moreel en geestelijk kwaad op aarde, maar de macht ervan nam geleidelijk af. Brede stromen geestelijk licht drongen tot de mensheid door, en overal preekten dominees en priesters het evangelie, waarbij ze rechtstreeks door de hemel werden geïnspireerd. Overal op aarde leefde dit gevoel van verwachting, van blijdschap en genade. Dat viel samen met een ingrijpende vernieuwing binnen de kerken en een machtige spirituele revival zoals de wereld nooit eerder heeft gezien. Niet alleen de oude scheidswand tussen hemel en aarde was weggevallen, ook de muren tussen de kerken brokkelden af. Waar mensen rechtstreeks vanuit de geestelijke wereld worden geleid, hebben ze geen dogma’s, concilies, pausen en kardinalen meer nodig – daar is de letter gedood en het woord levend geworden.

Toen ik deze ervaring had, was ik 24. Ik ben nu 63. Dat betekent dat ik beelden zag van de nabije toekomst, van rond het jaar 2023. Het is altijd moeilijk om zulke toekomstbeelden te interpreteren. Maar omdat ik tijdens mijn BDE en in de nasleep ervan dingen heb gehoord en gezien die ook zijn uitgekomen, geloof ik dat dit heel goed waar zou kunnen zijn – letterlijk of figuurlijk. Ik claim niets en maak er zeker geen aanspraak op dat dit de enige of absolute waarheid zou zijn over de toekomst.

Eén ding weet ik heel zeker: dit is een reële mogelijkheid – een mogelijkheid waarvan ik hoop dat deze in de niet al te verre toekomst werkelijkheid zal worden. Wat ik aanvoelde was, dat deze beelden een geestelijke werkelijkheid vertegenwoordigen en dat het uiteindelijk de bedoeling is dat christenen, net als in de periode van de eerste gemeenten, tijdens hun vieringen weer rechtstreeks in verbinding staan met de geestelijke wereld en met Jezus zelf, met voorbijzien aan de muren die de kerken ook ten opzichte van elkaar hebben opgetrokken. Ik zie deze ervaring dan ook als een belofte, ook al gaat deze belofte tegen alle sombere verwachtingen in.

Voor mijn gevoel zijn het beelden uit de tijd dat de Geest van Christus terugkeert naar de aarde. Het was een ervaring die me doet denken aan het verhaal over de Emmaüsgangers: “Brandde ons hart niet toen hij onderweg met ons sprak en de Schriften voor ons opende?” Laten we hopen dat we, net als de Emmaüsgangers, in de toekomst weer rechtstreeks door Jezus worden geïnspireerd, zodat alle muren tussen christenen zullen verdwijnen en niet de letter, maar de Geest opnieuw in de kerk regeert.


Zie ook: https://twitter.com/aurorablogspot

Schrijver: Hendrik Klaassens, 8 december 2015


Geplaatst in de categorie: religie

3.5 met 13 stemmen 790



Er zijn 15 reacties op deze inzending:

Naam:
Bertus Buizer
Datum:
19 april 2019
Mooi geschreven, Hendrik. Inspirerend!
Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
7 januari 2016
Albrecht, je hebt mij in een eerdere reactie syncretisme verweten en geschreven dat mijn verhaal niets met de wederkomst te maken had. Op grond daarvan suggereerde je dat mijn ervaring door een duivele geest zou zijn ingegeven. Je had niet eens de moeite genomen om mij eerst te vragen of die veronderstellingen terecht waren.

Het heeft weinig zijn met iemand, die mij op grond van zijn eigen projecties veroordeelt, van gedachten te wisselen. Het enige wat ik misschien nog doe is het schrijven van een beschouwing over voetangels en klemmen van het christelijke fundamentalisme, omdat ik merk dat je religieuze ervaringen van anderen aan de hand van dogmatische bezwaren uit fundamentalistische hoek onderuit probeert te halen.
Naam:
Albrecht
Datum:
7 januari 2016
Beste Hendrik, jammer dat je het zo opvat. Uiteindelijk is het van mijn kant goed bedoeld. Ik verwijt je niets zoals je in een eerdere reactie stelde, maar blijf wel vasthouden aan de raad gegeven in 1 Joh.4:1-4 betreffende het beproeven van de geesten. Het zou kunnen zijn dat jij in 1977 werd misleid. Je lijkt namelijk als gevolg daarvan bezwaren tegen de christelijke - bijbelse - dogmatiek te hebben ontwikkeld. Voor mij reden om bepaalde vragen te stellen en met tegenargumenten te komen om zo duidelijk te krijgen uit welke hoek de wind waait. Ik zal vanaf nu niet meer reageren. Groet, Albrecht.
Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
7 januari 2016
Albrecht, je begint jouw reactie met "de wederkomst die jij schetst is volgens mij niet in overeenstemming met de christelijke zienswijze." In jouw vorig commentaar suggereerde je al dat de beelden, die ik heb gezien, ingegeven zouden zijn door een duivelse geest. Daarom heeft het weinig zin dat ik inga op jouw bange vermoedens en veroordelende commentaren. Wat ik ook antwoord, je zult op elke uitleg, die ik geef, reageren met tien nieuwe bezwaren. Afgezien daarvan ontgaat mij ook de noodzaak om een ervaring, die ik in 1977 heb gehad, op het Procrustesbed van een bepaald type christelijke dogmatiek te leggen.

Het enige wat ik daarom zeggen kan, is: "Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld worde". Daar wil ik het voorlopig bij laten.
Naam:
Albrecht
Datum:
7 januari 2016
Beste Hendrik, de wederkomst die jij schetst is volgens mij niet in overeenstemming met de christelijke zienswijze. Het is niet 'de Geest van Christus' die terug zal keren, maar Jezus zelf. Ook vraag ik me af wat je bedoelt als je het hebt over het vroege christendom als zijnde niet- hiërarchisch en niet-dogmatisch, want hiërarchie en dogmatiek waren in die eerste tijd wel degelijk aanwezig. Zou je daar nog iets dieper op in willen gaan? Tevens de opmerking dat na de wederkomst van Jezus er van de heropleving of revival van andere religies natuurlijk geen sprake kan zijn. Maar misschien bedoelde je juist te zeggen dat die versterkte profilering van andere religies vóórafgaat aan de terugkeer van Jezus? Een christen zal dit dan overigens als een onwelkome ontwikkeling moeten beschouwen. Groet, Albrecht.
Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
6 januari 2016
Beste Albrecht, ik verbaas me nogal over jouw verwijt dat ik zou hebben gesuggereerd dat Christus helemaal niet zal terugkeren. Mijn verhaal speelt zich juist tegen de achtergrond van de wederkomst af! Niet voor niets is dit immers het vervolg op het verhaal over mijn bijna-doodervaring uit 1972. Daarin staat Jezus centraal.

Ook het verwijt van syncretisme komt op mij nogal gezocht over. Zoals de titel vermeldt gaat het hier om de toekomst van het christendom. Van vermenging met andere religies is dan ook geen sprake, al verwacht ik wel dat ook andere religies een revival zullen meemaken.

Wat mij voor ogen stond is het beeld van het christendom zoals het oorspronkelijk was: niet hiërarchisch en dogmatisch, maar hoogst spiritueel en geleid door de Heilige Geest. Misschien is dat voor sommigen zo revolutionair, dat ze er moeite mee hebben en het veroordelen, maar voor mij is dit de werkelijkheid waar ik vol verlangen naar uitzie.
Naam:
Albrecht
Datum:
6 januari 2016
(Deel twee) Daarom - en dat zeg ik niet graag, heb ik de neiging dat wat jij zag te beschouwen als een dwaling. Heb jij er zelf nooit bij stilgestaan dat dit het geval zou kunnen zijn? ‘Geliefden, vertrouw niet iedere geest, maar beproef de geesten, of zij uit God zijn;…’(1Joh.4:1-4). Groet, Albrecht.
Naam:
Albrecht
Datum:
6 januari 2016
Beste Hendrik, nog een reactie op je verhaal. Wat mij opviel is dat je spreekt over het wegvallen van dogma's omdat die in de situatie zoals door jou geschetst geen geldigheid meer hebben. Dit lijkt mij een gevaarlijk onderdeel van je 'schouwen'. Bovendien kom ik nergens het zo belangrijke element van de eindigheid van alle dingen in je verhaal tegen. Waar ik juist uitzie naar de wederkomst van Jezus lijkt dit er bij jou helemaal niet in te zitten. Sterker nog, er lijkt sprake van een vorm van syncreticisme waarbij elementen van andere religies ingepast gaan worden in een pan-religieus bouwwerk waarin Jezus weliswaar nog een rol speelt maar dat toch weinig gelijkenis meer heeft met de boodschap die vanuit de evangeliën en bijvoorbeeld de brieven van Paulus tot ons komt. (Deel twee volgt)
Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
23 december 2015
Dag Albrecht, je hebt het in je laatste twee reacties bijna helemaal over de Islam, terwijl ik in mijn verhaal de toekomst van het christendom heb beschreven. Bovendien voorzie ik een wereldwijde spirituele opleving, terwijl jij je aandacht helemaal richt op Europa. De discussie wordt nog lastiger, want ik heb beelden beschreven die ik buitenzintuiglijk heb gezien, terwijl jij uitgaat van rationele overwegingen. Je vermoedt zelfs dat de Islam in Europa een godsdienstoorlog zal ontketenen, waarbij je de huidige migratiestroom als belangrijke factor ziet. Je vergeet daarbij dat de één na grootste groep vluchtelingen uit christelijke Eritreeërs bestaat.

De toekomst is voor een belangrijk deel onvoorspelbaar. Wie had de aanslagen van 11 september voorzien? Wie voorzag de Arabische lente? De geschiedenis staat bol van onverwachte ontwikkelingen en plotselinge wendingen. Dit is er één van. En omdat veel dingen, die ik in 1972 en 1977 heb gezien, intussen zijn uitgekomen, heb ik goede hoop dat deze beelden van de toekomst van het christendom werkelijkheid zullen worden.
Naam:
Albrecht
Datum:
23 december 2015
(Deel twee) Ik bezie een en ander dus met enige zorg en vraag mij af of een oorlog in ons werelddeel dat al zo vaak door gewapende conflicten geteisterd werd, nog afwendbaar is, want de islam dwingt en zal ruimte opeisen. En niet goedschiks dan kwaadschiks, waarbij ik inschat dat het meestal op toegeven uit zal lopen om de lieve vrede te bewaren. Dus nee, ik zie zo'n christelijke heropleving in de komende jaren niet echt plaatsvinden. Misschien eerder een toenemende weerzin bij de westerling tegen religiositeit waarbij geen onderscheid wordt gemaakt tussen islam en christendom. Maar ik kan me uiteraard vergissen. Groet, Albrecht.
Naam:
Albrecht
Datum:
23 december 2015
Beste Hendrik, nee, ik heb nog nooit iets op deze site gepubliceerd. Maar om nog even terug te komen op het onderwerp: je haalt wat statistische gegevens aan die een beeld zouden schetsen waarbij de islam een vrij marginale rol blijft spelen in Europa (het Avondland). Inmiddels lijken mij die cijfers niet langer opportuun gezien de laatste ontwikkelingen: grootschalige migratie van mensen uit islamitische landen die, eenmaal een verblijfsvergunning hebbend, ook hun gezinnen over laten komen. De toekomst laat zich slechts zelden raden. Heel soms zijn er contouren te ontwaren van iets wat een logisch gevolg is van gebeurtenissen die in het heden plaatsvinden. In het verleden hebben volksverhuizingen geresulteerd in grote maatschappelijke veranderingen. En dat was dan nog in een tijd waarin het meestal agrarische samenlevingen betrof. Dat is inmiddels allemaal veranderd. (tweede deel volgt)
Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
17 december 2015
Zeker, er komt een tijd waarin de verschillende geloofsovertuigingen op aarde elkaar zullen accepteren en er een wisselwerking tussen hen optreedt, Gabriëla. Ik denk dat dat past binnen de totale ontwikkeling van een beschaving. Op elke wereld vindt volgens mij een geleidelijke ontwikkeling plaats van individueel naar kosmisch bewustzijn. In deze beschouwing heb ik beschreven hoe die ontwikkeling er uit zou kunnen zien: www.nederlands.nl/nedermap/beschouwingen/beschouwing/123287.html
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
15 december 2015
We groeien naar een wereld toe waarin de verschillende geloofsovertuigingen elkaar steeds meer zullen accepteren en waarderen en op een gegeven moment zelfs in elkaar zullen overvloeien. Want er komt een tijd waarin we allemaal zullen beseffen dat we allemaal in hetzelfde geloven en dat we allemaal Eén zijn.

Mooi geschreven, Hendrik.
Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
14 december 2015
Dag Albrecht, heb je al eens eerder iets op deze site gepubliceerd? Ik kon hier namelijk geen stukken van jou vinden.
Je schrijft dat de mensen in Nederland het christendom niet langer willen hebben en de Islam hier sterk in opkomst is. Statistische gegevens spreken dit tegen. Zo verwacht het PEW Research Centre dat zelfs in 2050 het aantal moslims in Nederland minder dan 10% zal zijn, terwijl dan naar schatting nog zo'n 40 procent van de bevolking uit christenen bestaat. Dat is de puur statistische kant van de zaak.
In mijn verhaal baseer ik me niet op statistieken, maar op een beeld dat ik van de toekomst heb gezien. Daarbij gaat ook niet alleen over Nederland, maar over een wereldwijde religieuze opleving die de oude grenzen tussen de kerken volledig doorbreekt. Het wordt immers hoog tijd dat oude, vermolmde structuren worden afgebroken.
Naam:
Albrecht
Datum:
12 december 2015
Beste Hendrik, het lijkt me dat je er flink naast zit. 2023: een verdere ontkerstening van het Avondland en opkomst van de islam. Religieuzer zal Europa dus wel worden maar niet langer op christelijke leest geschoeid. Dat willen de mensen niet meer hebben. Het geestelijk vacuüm (horror vacui) dat hierdoor is ontstaan dient gevuld te worden en dan helpt het niet met Boeddhabeeldjes en dergelijke aan de gang te gaan. Daarom kiezen steeds meer jonge Nederlandse mannen en vrouwen voor het dragen van baard of hoofddoek, kenmerken van een vrij orthodox islamisme. Zo moet het kennelijk gaan. Maar ik zal je zeggen, het is duidelijk niet 'my cup of tea'. Groet, Albrecht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)