Konijn dood geslagen

Kruidenier Piet spande zijn paard voor de wagen om zijn levensmiddelen en andere goederen aan te prijzen bij de boeren en andere bewoners in de landelijke omgeving. Het was woensdagmiddag en hij vertrok zittend op de bok langs de smalle wegen tussen de goudgele korenvelden. Het was juni en broeierig warm, maar daar had hij geen last van. De hemel was wazig blauw en in de verte waren onweerswolkjes te zien. Zijn paard was al oud en mager en moest af en toe met de zweep aangespoord worden harder te draven. Het was woensdagmiddag en de kinderen waren vrij van school. Plotseling trok een schouwspel van een groep kinderen zijn aandacht en hij bracht zijn paard tot stilstand. De kinderen stonden in het weiland dicht bij een sloot. Tot zijn ontsteltenis zag hij, dat zijn zevenjarige zoon Dries, met een stok bezig was het konijn hard te slaan. Andere jongens van die leeftijd en ouder stonden erbij onder het uiten van wilde kreten. Daarna werd het konijn ondergedompeld in de sloot. Het beestje trilde hevig en vocht voor zijn leven. Uiteindelijk bleef het dood liggen.

Piet werd woedend, kwam van de bok af en schreeuwde, dat ze op moesten houden het konijn te slaan. De kinderen waren allemaal gekleed in een zwembroek en zwommen de brede sloot over. Hij ging verder, want hij moest de kost verdienen en de klanten verwachtten hem. Hij wond zich vreselijk op, omdat hij steeds het beeld van zijn zoon met het konijn zag. Toch was Dries zijn lievelingszoon, omdat hij de jongste was en schrander, maar ook eigenzinnig. Ook spijbelde hij vaak van school en zwierf dan door de velden en weilanden. Piet kon hem dat wel vergeven, want hij dacht aan zijn eigen jeugd, toen hij ook die karaktertrekken had.

Nu hij dat akelige tafereel gezien had, viel het hem op, dat zijn vrouw de laatste tijd veel konijnenbouten op tafel had gezet, en dat smaakte hem voortreffelijk. Naderhand was Piet ten gehore gekomen, dat zoon Dries een paar konijnen had gedood. Hij nam ze dan mee naar huis en moeder slachtte ze. Haar zoon was wreed en zonder wroeging doodde hij de konijnen. Op een gegeven moment kreeg moeder te veel konijnen en verkocht ze, zonder het aan vader te vertellen.

Piet kwam het toch te weet en was erg kwaad op zijn zoon en ook op zijn vrouw, omdat ze hem niets verteld had over de toedracht. Hij voelde dat het anders moest, want hij zag in zijn kind een wrede stroper en misschien later wel een dief of een moordenaar. Dat mocht niet gebeuren. Gedachten over vroeger gingen door hem heen. Hij dacht aan zijn jeugd, altijd armoede bij zijn ouders, op jonge leeftijd al zwoegen in hitte en kou op de boerenhoeve en na zijn huwelijk met Aaltje levenslange arbeid om zijn gezin te onderhouden. Ook als je je niet lekker voelde, moest je met de kar naar de klanten, want sociale voorzieningen waren er nog niet. Gelukkig kon hij in zijn tuin aardappelen en groenten en fruit telen en dat scheelde weer.

Toen Piet zijn huisje weer naderde, zag hij weer dat wrede tafereel voor zich. Dat arme konijn dood geslagen en in het water gegooid. Hij zou de jongen dwingen tot regelmatig dagelijks werk en hem verbieden wat stropers doen. Hij keerde in zijn woning terug en was prikkelbaar van wat hij gezien had. Buiten was het schemerachtig geworden door de grote onweerswolken. Plotseling begon het zwaar te regenen met felle bliksems en donderslagen in de zwoele atmosfeer. Moeder en de kinderen zaten in het donkere keukentje aan tafel, klaar om te beginnen met de maaltijd.

Hij kwam de keuken in en ging aan de tafel zitten. Hij was zwijgzamer als anders. Met een grote paplepel schepte hij de piepers en wat sla op zijn bord. In de juspan lagen grote stukken gebraden konijn. Vader at alleen de aardappelen en nam geen jus en konijn.
''Moet gij geen konijn vader'',zei moeder.
Kleine Dries keek verschrikt op en dacht, zou vader mij gezien hebben in het weiland, want hij stopte wel zijn paard en wagen. Hij hield veel van zijn vader en wilde hem geen pijn doen. Plotseling legde vader zijn vork neer en weigerde verder te eten.
''Wat hebt gij toch vader, voel je je niet lekker'', vroeg moeder. Ze keek bezorgd naar hem.

Opeens barstte vader los met een donderende stem. Hij keek zijn jongste zoon boos aan en zei:
''Dries, ik heb gezien wat jij deed met dat konijn. Je hebt dat arme beest doodgeslagen en dat vind ik heel laf van je. Verder verbied ik je hiermee door te gaan en het spijbelen van school moet nu ook afgelopen zijn. Heb je dat begrepen.''
''Ja pa.''

Dries was geweldig geschrokken van zijn boze vader en wierp een angstige blik op hem, want hij wilde toch vriendje van zijn vader blijven. Plotseling barste hij in tranen uit. Moeder sprak opeens.
''Er is nog meer gebeurd , vader. Toen ik vanmiddag in de keuken aan het strijken was hoorde ik opeens een noodkreet. Ik rende naar buiten om te kijken wat er aan de hand was en zag tot mijn grote schrik Dries wegzinken in de sloot achter het huis. Alleen zijn armen staken nog boven het water uit. Met grote inspanning lukte het mij hem uit de modder te trekken. Hij werd gewoon naar beneden getrokken in de modder.''
Dries huilde met bittere tranen.
''Dit was de toorn van God, vader. Die heeft hem gestraft voor zijn wrede gedrag'', zei moeder.
Toen de kinderen in bed lagen, verweet Piet zijn vrouw, waarom zij zonder zijn medeweten, de konijnen had aangenomen van Dries en had geslacht. Moeder bad tot de Lieve Heer om haar zonden te vergeven. Het zou niet meer gebeuren.