Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Wanorde

Toen ik nog een flinke jongen was kreeg ik een belangrijke opdracht van mijn baas. Ik was toen stratenmaker en moest in Wassenaar de oprijlaan van een hoge Piet opnieuw bestraten. Wanneer hij in Den Haag was kwam zijn vrouw, een knappe slanke verschijning, af en toe kijken en nodigde ze mij uit in het tuinhuisje even te rusten en kreeg ik een glas limonade van haar. Het was erg warm die dag en mijn hemd was nat van het zweet. Dat zag ze en ze zei:
''Kom maar lieve jongen, trek dat hemd maar uit, dan zal ik je met koel water verkwikken. Moet ik nog meer doen?''
''Dank u', zei ik.
Je weet maar nooit die hoge dames.

Toen de oprijlaan klaar was, kwam de hoge Piet kijken en had nog de moed op een bekakte toon te zeggen, dat één steen iets scheef lag. Zijn vrouw stond er bij en zei tegen die kakker, dat hij niet zo moest zeiken, geef die jongen een flinke fooi. Ik kreeg toen vier bonnen voor een boottocht op het IJsselmeer.
Thuis gekomen zei ik tegen mijn vrouw:
''Dini, we zijn uitgenodigd voor een leuke dag met een salonboot op het IJsselmeer en we mogen twee gasten meenemen. Laten we dan wulpse Alie en Wim vragen. Ik bel ze even. Wat waren ze blij.

De dag van vertrek was aangebroken.
Het weer viel tegen, regen en wind. Met de auto van Wim reden we naar de haven. Spoedig vonden we de salonboot, genaamd De Abel Tasman. Op de kade stonden al genodigden te wachten, want de loopplank was nog niet neergelaten. Een orkestje speelde gezellige zeemansliedjes. De hoge Piet zat ook in het orkest en speelde fluit. Toen hij mij zag, deed hij zijn duim omhoog, een teken dat hij blij was dat we gekomen waren.
De kapitein, een grote dikke man met baard en snor, kwam zijn hut uit en gaf een matroos opdracht de loopplank neer te halen. Iedereen ging aan boord en we werden door in topless geklede jonge dames naar hun plaatsen benedendeks gedirigeerd.

Toen de genodigden genoten van een heerlijk kopje koffie en een slagroomgebakje, hield de kapitein een hartelijk welkomstwoord. Helaas was het niet toegestaan zich op het bovendek te begeven vanwege de harde wind. Het orkest begon weer te spelen. Nu deed de kakker mee als slagwerker en hij ramde er behoorlijk op los. De tafels stonden na de koffie spoedig vol met grote glazen pils en voor de liefhebbers wijn en jajem. Ook de nootjes ontbraken niet. Allemaal heel gezellig en iedereen zong uit volle borst mee.
In de pauze nam de kakker het woord. Voor de gein had hij een oranje hoed opgezet. Hij deelde mee, dat hij zou zorgen voor de warme hap van boerenkool met worst en gortepap toe. Hij kreeg een oorverdovend applaus. De stemming werd nog vrolijker toen een ouwe uitkeringstrekker met luide stem 'Potje met vet op de tafel gezet' begon te zingen. Iedereen zong luidkeels mee.

Ze gingen het spel Bingo spelen. Je moest met poen voor de dag komen en de formulieren werden uitgedeeld. Het spel kon beginnen.
De kapitein riep de cijfers af. Alie had een rijtje goed en riep met een bulderende stem BINGO. Een dame bracht haar wat ze gewonnen had, namelijk een muizenval.
Ze keek verstoord en zei:
''Achenebbisj, wat heb ik daar nou aan, hoe bedenken ze het!''
Wij lagen krom van het lachen na de vele pilsjes.
Nu had Wim BINGO en won een hometrainer. Dat is tenminste een prijs, dacht hij. Ze keek woest voor zich uit. Opnieuw had zij BINGO. De kakker bracht wat ze gewonnen had, een pond oude kaas.

''Attenoje, voor de muizen'', riep Wim. Ze keek hem vernietigend aan.
Het spel ging door met veel mooie prijzen. Ook Dini won een mooie broodmachine. De laatste prijs was voor Alie, een veiligheidsspeld. Dat deed bij haar de deur dicht. Ze pakte de muizenval, het kaas en de speld en gooide het hele zooitje naar de leiding van het spel en riep naar de kakker:
''Vreet jij die kaas maar op en zet die muizenval maar onder je bed.''
Hij kreeg medelijden met haar, liep naar haar toe en pakte haar hand en zei:
''Ik zal het met je maken, straks krijg jij bij de boerenkool twee worsten en de mijne er ook nog bij. Hoe vind je dat?''
''Ik moet geen worst meer, die tijd heb ik gehad.''

Ze werd zo kwaad, dat ze amok begon te maken. Tafels en stoelen gooiden ze om en de broek van een jonge matroos trok ze naar beneden. Tot grote hilariteit zagen de gillende dames, dat de matroos geen onderbroek aan had. De kapitein die het allemaal met lede ogen aanzag, gaf het orkest opdracht het Wilhelmus te spelen. Iedereen werd rustig en ze zongen allemaal luidkeels mee. Daarna begon de herrie weer en braken er vechtpartijen uit. De kapitein liet het er niet bij zitten en liet het schip terugkeren naar de haven van vertrek. De kakker protesteerde hevig, want het warme eten was klaar om opgediend te worden.
''Niks mee te maken, we gaan terug en het hele zooitje schorem moet van mijn boot af. Oprotten en snel.''
Toen de boot aangemeerd lag en de genodigden aan wal waren, begon de meute weer te vechten en te schreeuwen.

Toen wij nog aan boord waren zei Alie tegen de kakker:
''Het is uw schuld, had u maar niet die idiote prijzen moeten verzinnen. Wie geeft er nou een veiligheidsspeld, waanzin natuurlijk. De kakker had spijt, dat was niet zijn bedoeling geweest. Hij gaf haar nog een kus. Dini huilde.
''Het is voor mij ook pech, want al het vreten moet ik betalen'', zei de kakker.
Thuis gekomen namen we nog een flinke borrel.

Schrijver: kees niesse, 6 juli 2016


Geplaatst in de categorie: woede

4.0 met 2 stemmen 79



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)