Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

INSULINDE

Het bovengenoemde woord roept misschien mooie denkbeelden op, betreffende het geweldige en prachtige Indonesische eilandenrijk.
Het kan ook van toepassing zijn op een eenzaam onbewoond eilandje: bescheiden tropenparadijs.
Maar laten we eens kijken naar een piepklein eilandje met grote geest, omgeven door de woelige mensenwereld.

Ergens in de grote, drukke stad ligt een stille huistuin. In het schuurtje staan langs de wand vier gereedschappen op een rij.
De schoffel denkt trots over zijn werk na:
"Vandaag heb ik de grond luchtig en korrelig gemaakt. 't Onkruid wipte ik weg. Voor dat werk besta ik."
De hark glimlacht vergenoegd:
"Ja, daarna kon jij gaan rusten. Ik heb de kluitjes verpulverd en mooie rechte lijnen in de aarde gemaakt. Wat zou ik meer willen doen?"
"Nu, wat heb ik met voldoening de dorstige planten water gegeven," zuchtte de gieter, nog moe van het gevuld worden en voorover hangen. "Wat schenk ik graag mijn inhoud uit."
De schep heeft niets gedaan, verlangt erg naar de volgende dag.
"Morgen zal ik een kuil maken. Dat stuk grond achterin de tuin zal ik ook netjes omkeren. Iets anders kan ik niet, maar het vult heel mijn leven."

Een zonnestraal dringt door het schuurtje, geeft het tevreden viertal één en dezelfde gedachte:
"Wij kennen onze taak en betekenis. Daarbij verschillen we sterk van elkaar. We arbeiden samen voor één schoon werk. We vergelijken ons niet met elkaar.
Maling hebben we aan de kleinzielige mensheid, waar het voortdurend passen en meten, wikken en wegen is. Men wil haantje de voorste zijn, ten koste van anderen én van zichzelf.

Schrijver: Han Messie, 10 juli 2016


Geplaatst in de categorie: moraal

4.0 met 3 stemmen 70



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
13 juli 2016
Han, ontzettend graag gelezen en hartstikke goed gedaan.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)