Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De mannen kregen elke avond een knuffel van de commandant

''Het was heel raar, Wout.''
''Wat was raar?''
''Die droom die ik vannacht had. Jij was pas geslaagd als marineofficier na je opleiding in Den Helder. Niemand van de opleiding had dat verwacht, omdat ze jouw een watje vonden.''

''Hoezo, Janneke?''
''Zal ik je vertellen. Je lag een keer te slapen in de kazerne toen een jonge vrouwelijke marinier naar je toe was geslopen en je hevig begon te zoenen. Je werd wakker en je schrok je kapot toen je het licht aan deed. Je zag een prachtige nog jonge deern in een mariniers pyjama jouw stralend aankijken. Je herinnerde haar nog van de afgelopen middag toen ze babi pangang op de bord schepte en haar kam erin liet vallen. Gelukkig was ze zo beschaafd een nieuw portie te geven.

Ze begon je weer te zoenen, maar jij begon te vloeken en probeerde haar weg te duwen, want ze wilde bij je kruipen. Je kon er niet meer tegen en begon te huilen. Je drukte op een alarmbel, waarna twee man van de militaire politie aan kwamen rennen. De jonge verliefde deern werd gearresteerd, maar het was nog een hele klus haar in de boeien te krijgen, want ze bleef je vasthouden en zoenen.''

Hij weer:
''Wat droom jij raar, niet te geloven zeg. Wanneer het echt was gebeurd, dan had ik dat mokkel natuurlijk bij me gehouden, waar krijg je zo'n kans. Hoe ging je droom verder, darling?''
''De volgende dag werd je ontboden door de opperofficier, want die had een rapport ontvangen van de politie die de vrouw had meegenomen. Je meldde je correct bij de officier, maar die stond onmiddellijk op van zijn stoel en kwam naar je toe.

Hij verwelkomde je heel vriendelijk en bood je een sigaar en koffie aan. Hij nodigde je ook uit naar de kantine te gaan en samen een borrel te drinken. Je was stomverbaasd, Wout.
Je had op zijn minst een dauw van veertien dagen zwaar verwacht. Hij vertelde je, dat hij het rapport uitvoerig had gelezen en tot de overtuiging was gekomen, dat je juist had gehandeld door de vrouwelijke marinier weg te duwen. Hij vond je dus uitermate geschikt als marineofficier uitgezonden te worden op een marine fregat naar de Arabische zeeën.''

Ik herinner mijn droom nog precies, ouwe. Jij werd als commandant aangesteld op een oorlogsschip, een marine fregat. Jullie werden ingezet voor de bestrijding van onderzeeboten en vliegtuigen. Aan boord waren ook twintig aantrekkelijke vrouwelijke mariniers. Jouw opdracht was de vrouwen in toom te houden. In de Arabische wateren was niets te doen, geen vijand te zien. De mannen speelden allerlei spellen, zoals schaken, dammen, mens erger je niet en het luisteren naar klassieke muziek. De vrouwen lagen heerlijk op het dek te zonnen.

Voor het naar kooi gaan liepen de vrouwen alleen gekleed in een slipje of string door het waslokaal van de mannen, die natuurlijk hevig verontwaardigd waren. Wanneer een vrouwelijke marinier het niet kon nalaten een man even op zijn kont te tikken, dan was hij hevig verontwaardigd en dreigde de commandant van het voorval in kennis te stellen.

De andere aanwezige mariniers namen gauw de benen naar hun kooi en schreven een brief naar hun moeder, dat ze iets ergs hadden meegemaakt, want enkele mannen hadden zich toch bij jouw beklaagd, dat ze bijna aangerand waren door vrouwelijke mariniers. De mannen waren helemaal overstuur geraakt en moesten tot rust komen in de ziekenboeg.''

''Janneke, ik vind dit niet normaal meer, dat je mij als commandant dit laat meemaken. Ik ben juist gek op vrouwen. Hoe ging het verder?''
''Zal ik je vertellen, schrik niet. Je riep de hele bemanning bijeen en hield een toespraak. Je vertelde, dat je het wel begreep, dat er toestanden aan boord zouden kunnen ontstaan, wanneer jonge mensen van verschillend geslacht lange tijd zich moesten onthouden van liefdesperikelen.

Ook de minister van Defensie had van de moeders van de mariniers klachten ontvangen over het gedrag van de vrouwelijke mariniers en ze had daarom bevolen de vrouwen veel zwaar werk te laten doen, zodanig dat de mannen voortaan met rust worden gelaten. De moeders kregen van Defensie allemaal een bemoedigende brief en een bos rode tulpen en jij als commandant moest elke avond voor het slapen gaan de mannen een knuffel geven.

Dat was mijn droom, ouwe. Hoe vond je het?''
''Heel raar en ik geloof er niks van. Volgens mij heb je alles verzonnen. Geef mij maar gauw een biertje, dan kom ik weer tot de werkelijkheid. Proost.''

Schrijver: kees niesse, 9 juli 2017


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 3 stemmen 127



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
11 juli 2017
Zo raar is die droom niet, Kees, want vrouwen zijn vaker dan je denkt de jagers inplaats van de prooidieren. Het lijkt mij althans hemelsheerlijk om door vrouwen te worden begeerd en belegerd. Jou ook wel, hé, stiekemerd.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)