Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De terugkeer van het licht

Het gebeurde in een tijd dat veel mensen uit hun eigen land vluchtten vanwege oorlogen, dictatoriale systemen, natuurrampen en klimatologische veranderingen die een bestaan in het land van herkomst steeds moeilijker maakten. In een grote sloep met te veel mensen aan boord, hielp de man zijn hoogzwangere vrouw aan een plek en ging beschermend naast haar zitten. Vurig hoopte hij dat hij met zijn geliefde en hun kind veilig het andere land bereiken zou. Opdat hun kind daar een mooie toekomst tegemoet mocht zien.

Door de loyaliteit aan een vorige regering kon de man onder het huidige regime in zijn geboorteland de veiligheid niet meer garanderen voor zijn gezin. Als politiek vluchtelingen zochten ze die veiligheid nu elders. In de boot zaten mensen uit meerdere landen, die allen om hun eigen redenen vertrokken waren uit het hun zo bekende, vertrouwde en geliefde moederland. De reden en de herkomst maakten niet meer uit. Zodra ze in de sloep zaten, waren ze broeders en zusters in dezelfde nood, in eenzelfde reis om te overleven.

De grote sloep schommelde gevaarlijk heen en weer op de deinende golven. Velen zaten te bidden dat de overtocht goed zou gaan en ze allemaal binnenboord bleven en heelhuids aan de overkant zouden komen. Opeens doemde er een groot schip op waaraan diverse kleinere sloepen werden neergelaten. Bewapende mannen kwamen in die sloepen naar de grote sloep en dwongen mensen één voor één over te stappen. De kleinere sloepen voeren terug naar het schip en iedereen moest, onder schot gehouden, aan boord gaan.

De man smeekte om zijn hoogzwangere vrouw niet de gevaarlijke overstap van de ene sloep in de andere te laten maken. Zijn smeekbede werd verhoord. Hij mocht bij haar blijven zitten, samen met een paar andere vrouwen en kinderen, en zo werd de grote sloep door de gewapende mannen naar het grote schip gevaren.

Eenmaal aan boord van het schip, richtte de schipper het woord tot de mannen, vrouwen en kinderen. Hun werd te verstaan gegeven dat ze terug gebracht zouden worden, naar de kust waar ze vandaan kwamen. Vrouwen, mannen en kinderen begonnen te huilen, een enkele man vloekte hartgrondig. Iedereen was moe en moegestreden. Ze hadden hun laatste geld gegeven voor de overtocht met de sloep. Al hun bezittingen waren ze kwijt. De kust van de overkant bereiken was hun enige hoop geweest, hun enige uitzicht op een veilige toekomst.

Er werden dekens uitgedeeld en iedereen kreeg een rantsoen water en voedsel. De hoogzwangere vrouw voelde dat haar vruchtwater brak en zocht een heenkomen in het ruim onderin het schip, waar het kind veilig geboren kon worden, zonder overboord te slaan. In het ruim werden dieren vervoerd. Er stonden twee koeien, een ezel en een paar schapen. De herder die de dieren verzorgde, hielp de vrouw met de bevalling. Dat had hij bij de dieren al zo vaak gedaan.

De man van de vrouw had heet water geregeld en warme doeken gekregen van de schipper. Deze kwam kijken en hij bracht, ontroerd door de geboorte van het kind aan boord van zijn schip, geschenken voor het kind mee. Een doosje met wat wierook, een paar kleine edelstenen, een potje met helende zalf. Het waren snuisterijen die hij op markten in andere landen op de kop had getikt.

De schipper was eens te meer ontroerd door de geboorte, omdat deze samenviel met een dag die in zijn cultuur gevierd werd als de terugkeer van het licht. Hij had het licht in de ogen van het pasgeboren kind gezien, en het had zijn hart verwarmd. Hij dacht aan zijn eigen kinderen en kleinkinderen die hun vader en grootvader zo weinig zagen deze dagen. Omdat hij veel geld verdiende met het onderscheppen van de vluchtelingen en hen terug te brengen naar de kust waarvan ze gevlucht waren. Met het licht in zijn hart van het pasgeboren kind, voelde hij dat hij die taak niet meer uitvoeren kon.

Hij gaf opdracht het schip met de vluchtelingen naar de overkant te brengen, in plaats van terug. Daar aangekomen gaf hij alle vluchtelingen extra dekens, water en voedsel mee. Hij wenste hen ieder persoonlijk een goede verdere reis en een veilige thuishaven in een nieuw land. Daarna spoedde hij zich naar huis, naar zijn familie, waar hij zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen in de armen sloot.

Zijn vrouw bereidde een feestmaal om te vieren dat hij thuis was. De familie gaf elkaar de traditionele cadeaus die hoorden bij de terugkeer van het licht in deze donkere dagen van het jaar. De schipper realiseerde zich dat ieder kind met het licht in het hart geboren wordt, om dit te brengen naar de volwassen mensen op aarde die het nodig hebben dat licht in hun gedoofde hart opnieuw te voelen.

Alle kinderen zijn kinderen van het licht. Alle mensenkinderen brengen het licht naar de aarde, naar ons hart. Want het leven op aarde is bedoeld licht te zijn. Als we een kind in de ogen kijken, herinneren zij ons aan ons eigen licht.

Schrijver: Gabriëla Mommers, 20 december 2017


Geplaatst in de categorie: kerstmis

4.5 met 8 stemmen 255



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
21 december 2017
Jeetjemina, wat een diepzinnig verhaal met vermenging van het Kerstwonder en de moedige mensen, die via de Middellandse Zee naar Europa proberen te komen. Licht is synoniem voor ware liefde. Gabriëla weet perfect aan te geven, dat de zwangere Moeder Maria nu te vergelijken is met iedere vluchteling, die de oversteek waagt. Ook al is onze angst van Europa-verdrinking nog zo groot, dat is pure angstneurose en overdrijving. Een echte christen laat geen enkel mens zinloos verdrinken!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)