Even terug in de tijd

In deze barre, nare tijden waarin mensen teruggeworpen worden op zichzelf, gaan je gedachten soms allerlei kanten op en ineens denk ik aan jou, mijn jongste spruit, het cadeautje dat ik als laatste kind mocht krijgen. Net voor de kerst kwam je ter wereld met wat hulp van de artsen weliswaar, maar toch! In die tijd was het een vanzelfsprekendheid om na de bevalling met een ambulance naar huis gebracht te worden en zo deed je de intrede in je huis, waar je wieg- ledikant klaar stond. Een kraamtijd volgde en dat was helemaal geen ramp, integendeel alles werd gedaan en dat kwam heel goed uit.

Je deed het prima, werd verwend, vertroeteld en was de jongste telg, wat je nu nog steeds bent, maar met dit ene verschil: je bent nu zelf moeder van drie kinderen.
Toen je drie jaar was, verhuisden we naar de stad waar wij nog steeds wonen, jij een dorpje verder maar niet al te ver uit de buurt en ineens zit ik te bedenken welke vreemde woorden je hier moest leren, want waar we vandaan kwamen moesten we trappen lopen, maar hier een huis krijgen betekende dat er sprake was van een lift, jawel.

Steeds weer de vraag: mamma, mag ik op het knopje drukken, naar ‘begrave grond’ hè? Het werkte altijd op lachspieren, net als nu want terwijl ik dit zit te tikken komt er een glimlach tevoorschijn, het grote voordeel van in deze tijd iets te schrijven wat nog leuk is ook. Hoe anders was dat met het kinderprogramma: de Smurfen? Je was er weg van, idolaat is een beter woord, maar wat had die engerd een heel lastige naam hè kind?

Je kreeg het niet voor elkaar om het goed uit te spreken, helaas, Gargamel kreeg bij jou de naam kankermel, oei wat ben je ermee geplaagd en wat hebben we erom gelachen. Net als we nu doen als jouw kids een woord niet goed uitspreken. Maar zo bont als jij hebben ze het tot nu nog niet gemaakt.

Ach, wat niet is kan nog komen. Je bent een mooi mens, maakt net als je moeder de fout soms, met de verkeerde mensen in zee te willen gaan en we zullen die fout nog vaak maken, we zijn te goed van vertrouwen denk ik.
Ik ben trots op je, zeker als je weet dat - ondanks de verbasteringen van de taal - je zelf nu voor de klas staat dus kun je met recht zeggen: dat alles goed is gekomen!

Liefs je moeder

... Moeilijke woorden ...

Schrijver: An Terlouw, 14 april 2020

An.terlouwcasema.nl

Moeilijke woorden kinderen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 149