Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Eventjes maar

Als je ouder wordt, gaan gedachten vanzelf terug in de tijd en ik beken eerlijk dat als men vroeger steeds begon over: ‘in mijn jeugd’ ik de kriebels kreeg, want, toen mijn ouders jong waren in de vorige eeuw, kon ik me totaal niks voorstellen bij het feit dat ook zij jong waren geweest! Echt niet? Maar dat was natuurlijk wel zo en er was zelfs sprake van het meemaken van een oorlog.

Dat wij dat niet hebben hoeven meemaken is gunstig te noemen, dat wij niet de bommen en granaten om de oren hebben gehoord, is meer dan gunstig, want dat wil geen mens, niemand wil met schiettuig te maken hebben, met kanonnen en meer van die ellende.

Toen in de vorige eeuw er dus regelmatig gepraat werd over “hun vroeger” hadden wij daar als kinderen totaal geen beeld bij, is dat een gelukkig idee, ja natuurlijk wel want de dood en het verderf van toen was afschuwelijk te noemen.
Dat wij zelf nu in een soortgelijke situatie zitten met wat nuances als verschil is dan ook logisch denk ik zo. Ook wij grijpen verhalen van toen aan om kracht te zetten bij het feit dat wij vinden dat de jeugd van nu het veel te goed heeft. Dat de jeugd van nu heel andere prioriteiten heeft is dan ook logisch want zeg nou zelf: wie me ooit had gezegd dat kinderen van pak ‘m beet 10 jaar met een mobiele telefoon op zak zou lopen, daar de hele wereld mee bereiken kan, brengt mij terug naar de telefooncel van een halve meter in het vierkant waar je in kon staan en waar kwartjes in gegooid konden worden.

Je kon, mits er geen rij wachtenden stond, best heel lang bellen voor dat kwartje, maar die cellen zijn verdwenen, net als de aan de muur vastgeklonken telefoon die (als dat kon natuurlijk qua geld) doorgaans op een soort plancetje vast zat. Er zat een snoer aan en met wat geluk kon je een halve meter verder lopen, maar doorgaans zat je vast aan dat ding.

Zijn we beter af nu? Ja natuurlijk hoor ik iedereen volmondig zeggen en soms is dat ook zo, maar met al die mobieltjes zijn er voor- en nadelen, zeker wel. Er zitten namelijk buiten de sociale contacten ook spelletjes op en zodra je denkt dat je een gesprek aan kunt knopen met een kind, zit hij of zij net: oh even wachten anders ben ik dood, of: stop anders ben ik een leven kwijt, net als bij een kat die negen levens zou hebben dus.

Oh ook ik heb een mobiel, natuurlijk wel, eega eveneens maar die heeft alleen een mobiel waar je mee bellen kunt, geen spelletjes of iets van dien aard, gewoon een telefoon die hij regelmatig vergeet op te laden ook nog!
De mijne wordt gebruikt, ook voor de paar spelletjes die erin zitten natuurlijk, maar zeer zeker voor het sociale verkeer dat erin zit, zoals watts app, messenger en dat soort acties. Ermee bellen kan ook vanzelf.

Maar als ik ergens heen ga, staat mijn mobiel op stil, nee, heus niet alleen bij ziekenhuisafspraken, de huisarts of acties van dien aard, maar ook ‘s nachts. Dan lig ik in bed, mijn mobiel niet, die gaat niet mee.
Er zijn nou eenmaal dingen die je niet wilt en één ervan is: je nachtrust laten verstoren door een telefoon, dat is mijn regel en die bevalt prima!

Het enorme verschil van jaren ‘60, ‘70, ‘80 en verder met een sprong naar nu is gigantisch, soms hunker ik terug naar die tijd, soms wel, vaak niet, nu worden er bekeuringen uitgeschreven als kinderen (of volwassenen) op de fiets zitten met een mobiel in de hand, in de jaren eerder genoemd hadden wij springtouwen, tollen, krijt, ballen en dat soort dingen in de hand en je kon hooguit een raam aan diggelen gooien met een bal, waarvoor je geen prent maar een leuke straf kreeg trouwens, die tijd is nu een beetje terug!

Jazeker ik zie weer krijt op de stoepen, ik zie kinderen ballen want dan zijn ze ver genoeg van elkaar af, omdat er een gevaarlijk virus rondwaart! Ik zie weer.....spelende kinderen, net als jaren geleden! Daarom begon ik dit stukje, eventjes een paar decennia terug in de tijd, nee: die telefooncel komt niet terug, dat weet ik wel maar het bracht me erop omdat de ouders van die spelende kinderen aan de zijkant met hun mobiel bezig zijn!

Niet kijkend naar hun kinderen?!

... Terug in de tijd ...

Schrijver: An Terlouw, 15 april 2020


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.3 met 3 stemmen 56



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)