EEN GEEST WAART ROND

In mijn verhaaltje over het schilderij ‘Boomwortels’, van van Gogh merkte ik al op dat door de ontdekking van de plaats waar die boomwortels zich bevinden een nieuw bedevaartoord zal ontstaan.
Het gekke is dat er gelijk een schutting om werd geplaatst, de dorpelingen zijn er niet blij mee. Verdorie heb je iets unieks in je dorp – mag je er niet van genieten.
De mensen van het instituut van Gogh zijn blijkbaar bang voor beschadiging – door vandalen of zo?
De kans is groter dat door het plaatsen van de schutting de wortels juist schade hebben opgelopen.

Ach, kunst zorgt voor verwarring, soms voor tegen elkaar indruisende emoties. De een vind iets vreselijk schokkend en de ander ervaart het als vernieuwend, spectaculair.
Als niet kenner denk ik dat dat de opzet van kunst is – iets te weeg brengen. De kunstenaar heeft de behoefte om zijn innerlijke gevoelens te tonen aan de wereld en geeft dit weer in een of andere vorm: in woord, beeld, muziek, of beweging. En wij de kijkers mogen er iets van vinden en er al of niet van genieten. De kunst is er voor om onze emoties wakker te schudden, op te peppen, nieuwe kanten ervan te laten ervaren, of op te frissen.
Het mooie van dit schilderij is als je, zoals in eerder genoemd verhaal verteld, de achtergrond kent, dit een schilderij is dat eigenlijk een heel directe vertolking is van de schilder zijn gevoelens. Het zit hem heel dicht op de huid. Het schilderij en hij is een.

Grote woorden misschien. Maar kijk eens goed wat daar in dat dorp gebeurt.
Er waart daar een geest rond, een gekwelde geest, een geest die rust had gevonden, maar nu weer ronddoolt.
Er is grote verwarring in het dorp ontstaan. Er wordt vermoedelijk geld geroken, maar wie gaat er het meeste van profiteren?
Van wie zijn die bomen eigenlijk? Op wiens grond staan ze? Op grond van de gemeente of van een particulier. Of nog gekker: de bomen op grond van een particulier en de wortels uitlopend onder de grond van de gemeente?
Welke mafkees van het instituut van Gogh heeft bepaald dat er een schutting geplaatst moest worden. Wie heeft daar toestemming voor gegeven?
De kwestie groeit de burgemeester boven het hoofd en ze heeft de zaak aan het ministerie voorgelegd.
Wie gaat de bomen trouwens verbieden om verder te groeien en nog meer af te wijken van het schilderij? Of gaan ze dood door beschadiging van de schuttingpalen?

Wie zal het zeggen, maar het schilderij zal blijven bestaan en vermoedelijk zullen de bomen net als de schilder ooit doodgaan. Niet door zelfdoding, maar eerder worden vermoord. Met als een achterliggende oorzaak, zoals ook bij de schilder – het grote onbegrip van hun omgeving.

Er waart een geest rond – een gekwetste geest. Hij had rust gevonden, maar slaat nu terug.
Ach iets te ver gezocht, iets te veel hocus pocus? Wie weet.
Maar wat ik wel weet is dat er ooit een grote toneelschrijver/filosoof in zijn toneelstuk ‘Hamlet’, de man liet zeggen: ‘Er is meer tussen hemel en aarde dan wij bevroeden, Horatio’. De schrijver, hij leefde van 1564 – 1616, die deze beroemde woorden schreef, is bij iedereen bekend, z’n naam: William Shakespeare.

Ook zo’n geest die eeuwig zal blijven rondwaren.