IN DE WOLKEN

Gisteren stuurde mijn vrouw mij een, volgens haar voor mij misschien, ‘interessant’ artikel uit het dagblad Trouw door. Een artikel van Roek Lips van 19 januari 2021.

In dit artikel vergelijkt de cardioloog Pim van Lommel het ‘eeuwige’ bewustzijn met de opslag in een cloud. Een database waar iedereen dus online, gegevens, foto’s, documenten en dergelijk, alles wat men te allen tijde wil kunnen oproepen en bekijken, kan bewaren. Die opslag in ‘de cloud’ – gedeelten uitmakend van ons eindeloze bewustzijn kan worden opgevangen door onze hersenen en ons lichaam.

Van Lommel houdt zich al zo’n 35 jaren bezig met het fenomeen BDE(bijna doodervaring). Hij draagt sterke staaltjes met ervaringen aan en concludeert dat het fenomeen niet door de hersenen wordt geproduceerd.
Het lijkt er op dat dood een andere vorm van leven is. Mensen die een BDE meegemaakt hebben, schijnen ook geen angst meer voor de dood te hebben.

Het bovenstaande doet mij toch een beetje denken aan de drie-eenheid van het christendom zoals bedacht door de kerk. De vader, de zoon en de heilige geest. Het oneindige bewustzijn, het lichaam en de hersenen.
Lijken trouwens niet alle religies als fundament de BDE te hebben, waarbij de ene religie meer de nadruk heeft gelegd op het ene aspect en de andere meer op het andere. Om ze allemaal eens met elkaar te vergelijken is best interessant. Is religie eigenlijk niet meer dan de bevrediging van de mens om het onverklaarbare te verklaren? Handvatten en regels om voor onzekerheid houvast te bieden? Religie is zo oud als de mensheid in wat voor vorm dan ook.
Ook reïncarnatie past mooi in dat plaatje. Er zijn meerdere gevallen bekend van gereïncarneerde zielen. Zielen die per ongeluk iets te veel hebben vastgehouden van het oneindige?
Abacadabra? Onzin? Niemand kan het bewijzen. En waarom zou men zoiets verzinnen? Om mensen voor een godsdienst te winnen of om in de belangstelling te staan?
Sommige mensen ervaren dat ze soms nog een soort van contact hebben met een dierbare overledene.
Een andere vraag die dan spontaan bij me opkomt is: Hebben dieren ook een eindeloos bewustzijn?

Misschien is het goed daarover mijn persoonlijke ervaring te vertellen. Ooit hebben wij een paar hondjes, die gedoemd waren tot een ellendig leven, meegenomen van Corfu. Een van de hondjes was heel erg aan mij gehecht. Hij overleed op een bepaald moment.
Na een poos had ik het gevoel dat hij, zoals hij bij leven ook wel gewoon was, op m’n waterbed sprong, om zich op het voeteneind te nestelen. Nadat ik dit meerdere keren voelde deed ik het licht aan, om te zien wat er gaande was, maar zag natuurlijk niks. Een gek idee, dat ik toch maar deelde met mijn vrouw.

Tijden later kwamen we op een of andere – er hier verder niet toe doende – manier in aanraking met een medium. Zij kreeg foto’s van onze inmiddels uitgebreide hondenstapel onder ogen, en zei: ‘Dat hondje op die foto leeft niet meer, maar weet je dat hij jou, ze wees naar mij, soms ’s nachts nog wel eens opzoekt?’
Ik bevestigde het; mijn gevoel klopte dus toch.
Zij kon blijkbaar, zonder dat er enige toespelingen of aanwijzingen waren omtrent het hondje op de foto toch dit soort dingen aanvoelen. Vreemd. Later belandde ik op de hartafdeling en wist het maar net te overleven. Daar ‘visualiseerde’ ik dat het hondje weer bij me op bed sprong om me te troosten of te beschermen – of was hij het toch echt?
Het schijnt dat mensen die een BDE hebben meegemaakt, minder materialistisch zijn, meer empathie en onvoorwaardelijke liefde hebben, zichzelf meer accepteren en meer compassie hebben richting anderen, en richting natuur en aarde.
Voor hen is geloven geen kerk, maar gewoon het weten.

Soms heb ik het idee, dat na het tweemaal op de afdeling hartbewaking gelegen te hebben, bij mij een heel klein tipje van de sluier is gelicht. Misschien heb ik toch onbewust iets van dat oneindige bewustzijn opgepikt.
Misschien dat ik slechts het boek waarin alles verklaard wordt heb zien staan of voel dat er mij is ingefluisterd dat er ooit een film uitkomt waarin alles verklaard wordt. En dat iemand die een echte BDE heeft ondergaan al enkele bladzijden van het boek heeft mogen inzien of al een stuk uit de trailer van de film heeft mogen aanschouwen.

Zou het kunnen dat ik daarom vaak iets schrijf over de natuur of dat ik daarom zo van honden hou. Het lijkt er verdraaid veel op dat die dieren veel van die mooie eigenschappen aan ons etaleren . Misschien weten zij wat het oneindige bewustzijn betreft, al veel meer dan wij.

Misschien beseffen zij hoe verkeerd het woord individu door ons wordt uitgelegd namelijk als, op zichzelf of afgescheiden zijn. Terwijl het letterlijk juist betekent:
Niet gedeeld zijn of het ‘een eenheid’ zijn. Een gevoel wat ik persoonlijk ook meen te herkennen.

Er zijn volgens van Lommel zo’n twee miljoen mensen die het gevoel hebben met overleden dierbaren in contact te zijn geweest, maar er over zwijgen en misschien twijfelen over de echtheid. Heb ik het gedroomd? Ach, laat ik het maar niemand vertellen, ze verklaren me misschien voor gek. Oei wat zijn er dan veel officieuze gekken, dat zou kunnen, maar wel heel veel.

Ach de oude alom gerespecteerde Plato wist het al: ons lichaam is slechts drager van de eeuwige ziel. Mijn idee erover is voor mij duidelijk.

De vraag blijft echter waarom moeten sommige mensen hier dan zo lijden en waarom kunnen en mogen anderen hier schandalig huishouden. Omdat in ieder mens nu eenmaal goed en kwaad zit en dit ook in de mensheid als geheel zit? Wie weet. Vaak zegt men dan maar dat we hier zijn om te leren om ervaringen op te doen – een leerproces – om dit mee te nemen op onze weg. Waarnaar toe?
Ach, dat is het bijzondere van het leven. Wij met z’n allen, en al wat is, vormen een groot onoplosbaar mysterie.

wolken reïncarnatie mysterie bewustzijn plato

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 219