Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

HIJ of hij

Wat ik onder andere tegen heb op godsdiensten is dat men zich zo diep in onnozele details vastbijt en er daardoor liefdeloosheid en onverdraagzaamheid ontstaat, wat volgens mij juist niet de bedoeling is.

Ooit meen ik in een boek van Geert Mak gelezen te hebben, dat er een afsplitsing in een of ander kerkgenootschap ontstond doordat de dominee zoiets zei als dat de slang in het paradijs natuurlijk niet letterlijk had gesproken. Een kerkganger protesteerde want in de Bijbel stond immers dat de slang tot Eva had gesproken. Boem – ruzie in kerk.

Nu is er weer zoiets in een of ander nieuwe versie van de Bijbel staat God aangeduid als Hij. Dat kan in deze tijd natuurlijk niet. De eerbiedkapitaal op zich is al een discussiepunt. In de versie van 2004 heeft men de ‘Hij veranderd in ‘hij’ want 'Hij' leverde toen al scheve gezichten op.
Ook een woord als de ‘Heer’ kan problemen veroorzaken, want wie zegt dat God een man is?
Boem – ruzie in de kerk. Het laatste woord is er nog niet over gezegd.
Maar goed, moet iemand als jij – als buitenstaander, misschien een ongelovige hond – daar nou een mening over hebben? zal menigeen denken.

Nou even over die hond gesproken. Ik heb de neiging alle honden met een ‘hij’ of ‘het hondje’ aan te duiden . Dus het is een mooi hondje of, pas op, hij pist tegen dat exclusieve struikje van je buurman. Een kleine waarschuwing om te voorkomen dat het kleine struikje dood gaat en er een grote ruzie ontstaat. Taalkundig kan ‘het’ en ‘hij’ in bepaalde gevallen beide worden gebruikt. Het probleem bij honden vind ik dat het soms moeilijk te zien is of het een vrouwtje of mannetje is. Vooral bij (kleine) harige honden. Tevens creëert het benoemen van de hond tot een ‘hij’, in de betekenis van ‘het’, enige afstand tussen ons, zodat men mij niet van antropomorfisch gedrag kan beschuldigen. Wat weer niet wil zeggen dat ik in het gedrag van honden en mensen niet veel overeenkomsten meen te herkennen.

Nee, nee, ik vergelijk God niet met een hond – lees het eerst nou maar eens goed, zonder gelijk haatdragende onchristelijke commentaren in te sturen. Het enige wat ik er mee wil zeggen is dat als je niet het exacte geslacht weet, je iets vaak benoemd met ‘het’ of ‘hem’ of ‘hij’. Het werkelijk geslacht blijft dus onbekend. Door de eeuwen heen is God als ‘Hij’ of ‘hij’ aangeduid. Misschien niet zo handig om dat nu eventueel opeens tot een ‘zij’ te maken. Van mij mag het, maar dan hebben we er zo weer tientallen kerkstromingen bij. Dan zie je door het bos echt geen enkele boom meer.

Trouwens, ik ben geen ongelovige hond. Ik geloof in iets wat almachtig is, die alles en iedereen door en met zijn schepping heeft doordrenkt. Alles en iedereen heeft iets goddelijks in zich. Simpel door het feit dat we door hem geschapen zijn. Onze wereld is een groot levend schilderij gemaakt door een grote ‘creatieve schilder’, die zijn ziel en zaligheid op dat doek heeft gelegd. Zo zie ik God. Geen mens of man of vrouw, maar ‘iets’ wat wij simpele zielen niet kunnen, maar met alle geweld willen bevatten.

Nee, ik maak geen deel uit van een of andere enge mystieke afsplitsing. Geloven is volgens mij iets individueels – daar zijn geen kerkelijke regels voor nodig. Alleen spiritueel gevoel.
De kerk en z’n regels maakt zichzelf met zulke discussies ongeloofwaardig, en zet zichzelf steeds meer buitenspel.

Nog even over honden, ik heb er meerdere en ik ben er gek op – misschien herken ik in hen een heel klein stukje God, wat in menig mens steeds minder zichtbaar is.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 13 februari 2021


Geplaatst in de categorie: religie

3.5 met 2 stemmen 553



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
14 februari 2021
Het is echt iets voor calvinisten om aan miereneukerij, dwz. nietszeggende woordenneukerij te doen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)