Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De charmante meesterdief van Twello

Plotseling was hij daar en bewoonde hij 'De Kleine Ziele' op de Oude Ziele 3 in Twello. Als een komeet was hij ingeslagen en zou hij ook weer verdwijnen. Een tornadoverwoesting achterlatend. Hildebrand Haanegraaf, tenminste zo stelde hij zich steeds aan iedereen voor, leek een man zonder wortels en zonder verleden. Sommigen dachten dat hij Zuid-Italiaanse roots had, omdat hij wel eens over Otranto had gesproken en duidelijk mediterrane uiterlijkheden vertoonde. 'Hij kwam uit de hak en hij nam ons op hak!', wil barones Jolanda Janssens nog steeds graag verkondigen. Anderen dachten dat hij uit Spanje kwam, gezien zijn flamboyante, kleurrijke kledingstijl en zijn voorliefde voor de flamenco en de tango. Wat de tango betreft, er waren natuurlijk weer anderen, die zeker wisten, dat hij uit Argentinië kwam, ook omdat hij deze dansvorm meestal gebruikte om zijn vrouwelijke slachtoffers te versieren en hoteldebotel te maken. Het was vanaf het begin een merkwaardige en extravagante man, waar heel Twello geen raad mee wist, omdat niemand ook maar iets echt van hem wist. Hij had in ieder geval een zeer mysterieuze aantrekkingskracht op de meeste vrouwen. Hij zag er dan ook altijd picobello uit, in de meest modieuze maatpakken en met de heerlijkste parfums rond zijn keurig verzorgde gezicht. De meeste vrouwen konden zijn hoogst verleidelijke schoonheid niet weerstaan en zij aanbaden zijn Julio Iglesias stem en uitstraling. Hij zei, dat hij een kunsthandelaar was, maar dat vonden sommigen wel wat vreemd, daar hij slechts hier en daar wat kunstwerken in huis had staan. 'O, maar mijn opslagplaats is in Deventer!', antwoordde hij dan en iedereen geloofde dat. Op de zondagen ging hij altijd trouw naar de kerk en mengde hij zich maar wat graag tussen de mensen. Later ontdekte men waarom. Wat wel opviel en wat veel kerkmensen maar wat vreemd vonden, was het bijzondere feit, dat hij zowel in de rooms-katholieke Sint-Martinus kerk als in de protestantse Dorpskerk kerkte. De roomsen viel dat nauwelijks op, maar de wakkere, rationele, controlerende leden van de Protestantse Gemeente Twello stonden erg raar te kijken, toen ze dat in hun ogen afvallige gegeven ontdekten. 'Ik ben van alle gezindten!', zei Hildebrand dan, 'God is niet kieskeurig en ik ook niet, oecumene toch? nou dan!'. De meest strenge en vastgeroeste protestanten haakten dan meteen af, al deden ze dit liever niet openlijk. Overigens zaten daar opvallend weinig vrouwen tussen. Tijdens de samenkomsten na de diensten zag je hen om hem heen scharrelen, ook de getrouwde vrouwen, die door de spiedende ogen van hun mannen argwanend werden gevolgd. Wanneer een getrouwde vrouw het aandurfde om Hildebrand aan te spreken, zag je haar man witheet van woede worden en werd zij vaak op strenge wijze terug geroepen, een of ander belangrijk onderonsje veinzend.

Het was tijdens een eucharistieviering, dat Hildebrand naast barones Jolanda Janssens zat, terwijl de bedwelmende wierookgeuren uit het slingerende wierookvat van priester Jeroen van Kerkhoven hun neusgaten prikkelden. Bij het halen van de hostie gleden Hildebrand's ogen voortdurend over de uitdagende billen van Jolanda, die extra haar best deed om bij hem in de smaak te vallen. Naast elkaar op de bidstoelen geknield, raakte Hildebrand met opzet haar bovenarm aan en voelde hij hoe zij dat van harte toeliet. Direct na de zegen van Jeroen greep Hildebrand snel haar onderarm vast en vroeg hij of zij een keer bij hem op de koffie wilde komen. Jolanda voelde zich zeer vereerd en zij zei onmiddellijk ja. 'Zeg maar wanneer!', zei zij en hij zei: 'Nu bijvoorbeeld!', waarna ze samen naar zijn huis wandelden. Gravin Everdien van der Fesse zei nog: 'Ach kijk, wat fijn voor Jolanda!' tegen de notarisvrouw Willeke van Essen. 'Dat wordt wel weer eens tijd!', reageerde Willeke. Beide vrouwen konden hun jaloezie niet verbergen en uit gêne voor elkaar trippelden ze snel bij elkaar weg. De Irish coffee en Belgische bonbons smaakten Jolanda goed en zij kon de ophitsende klanken van de Spaanse muziek absoluut waarderen. Haar hele lichaam gloeide van opnieuw opgeboorde passie voor deze onweerstaanbare man met zijn adellijke, innemende manieren. Niet lang daarna kwam Hildebrand bij haar op de koffie in Huize Het Holthuis. Na de koffie werd er superbe cognac gedronken en viel Jolanda gewillig in zijn armen. Hij leerde haar de tango dansen en tijdens die dans gaf Jolanda zich helemaal aan hem over. Daarna was het dikke pret en haar bed heeft nog nooit zo gekraakt en gepiept. Tijdens die liefdesroes heeft Hildebrand goed om zich heen gekeken en hij ontdekte al gauw waar zij haar duurste juwelen verborg. Jolanda zag alleen nog maar die bronstige stier voor zich, die zij het liefste continu in zich wilde voelen. Het duizelde haar en tijdens het leegdrinken van de fles cognac weerklonk 'Slave to Love' van Brian Ferry. Jolanda wilde alleen nog maar deze roesverwekkende sfeer vasthouden. Zij waande zich opnieuw bemind, maar zij kwam er ook al snel achter, dat zij niet zijn enige minnares was, want deze hoogst charmante man dook met meerdere vrouwen het bed in. Niemand kon aanspraak op hem maken, want hij was nu eenmaal een artistieke verschijning met uiterst libertijnse opvattingen. Ook al worstelden zijn minnaressen daar wel mee, ze vonden het tenslotte ook wel fijn om niet aan hem gebonden te zitten, het gaf ook een extra kick om iets met een vleesgeworden Casanova te hebben. Het kwam zelfs zover, dat de minnaressen van Hildebrand elkaar met schalkse glimlachen groetten. Zij voelden zich ineens de uitverkorenen van Twello en omstreken. De hooglerares kunstgeschiedenis Inge Feltz van Huize de Steltenberg had men nog nooit zo blakend van gezondheid en energie gezien, de bankiersvrouw Erica Golstein van Huize Hunderen zat tijdens de kerkdiensten permanent te glunderen en haar wangen leken op rode appels, de succesvolle kunstenares Ingrid van der Hell van Huize Kruisvoorde fietste dagelijks hardop zingend door Twello en in haar jubelstemming kocht zij de halve slijterij leeg.

De minnaressen van Hildebrand deden Twello in een feeststemming veranderen. Veel van de Twellose mannen liepen bokkig, rancuneus en met de staart tussen de benen over straat. Voor hen was die kwibus en vrouwenversierder een oneerlijke concurrent en een vreselijke lastpak. Wanneer zij langs 'De Kleine Ziele' liepen, spuugden zij giftig op de grond. De echtgenoot van het model Bianca van Reede, Karel, die met Bianca in Villa 'De Witte Brug' woont, speelde zelfs met het idee om Hildebrand te vermoorden, zo kwaad was hij, toen hij ontdekte, dat Bianca thuis met hem de tango had gedanst en zij voor zijn charmes is bezweken. Hij trof Bianca verwilderd en zwetend aan in hun bed en hij zag Hildebrand nog net in de verte wegrennen. 'Wat heeft die vent toch wat wij niet hebben?', vroeg Karel aan een stomende Bianca. 'Sex-appeal, schat, maar kom eens lekker hier, want ik heb nog genoeg energie voor jou over!', antwoordde Bianca in hogere sferen. Karel snapte er niets meer van. 'Denk je nu echt dat ik zin heb om met jou te gaan vrijen, nadat je het net met die vuile oplichter hebt gedaan?', zei hij woest en hij bleef woest, vooral op die nare flierefluiter, die maar dacht, dat hij hier in Twello zijn gang kon gaan. Karel stond er helemaal van te kijken, dat zijn maîtresse, de vrouw van de vastgoedondernemer Roeland Roeters van Lennep, Angela, ook voor de bijl ging en dat Hildebrand ook bij haar in Huize De Parckelaer over de vloer kwam. Dat kon zijn hart bijna niet meer verdragen en vandaar zijn onderstreepte moordplannen, al kwam hij daarmee wel in gewetensnood, want hij nam het zelf ook niet zo nauw met de vrouwen. 'Die veelwijverij zal hem nog duur komen te staan!', dacht Karel als een kalmerend stokpaardje, 'vroeg of laat loopt hij tegen de lamp!'. Hildebrand zelf zag het allemaal niet zo somber en hij feestte lekker door. Van de in pikante lingerie gestoken operazangeres Helene van Ingen in Huize Vicarie, die tijdens haar eindeloze orgasme's alsmaar aria's begon te zingen, snelde Hildebrand naar de lustopwekkende, lustige galeriehoudster Coenradina Beeldsnijder in kasteel Hartelaar. Nadat de enthousiaste Coenradine meer dan voldoende was bevredigd en zij zaligmakend in slaap viel, sloop Hildebrand naar haar juwelenkistje en griste hij de inhoud met zich mee. Coenradine was de eerste, die hij bestal en de anderen volgden in sneltreinvaart. In een week tijd wist hij van al zijn minnaressen hun sieraden en juwelen te ontvreemden. Daar zaten heel wat gouden ringen met diamanten tussen, maar ook Franse broches met diamanten van een onschatbare waarde. Uiteindelijk had hij twee Samsonite-koffers vol met geroofde buit. Niemand in Twello heeft hem zien vertrekken. Hij was er gewoon ineens niet meer en de kunst in zijn tijdelijke huis op De Oude Ziele 3 bleek allemaal kitsch te zijn. Zijn minnaressen kwamen allemaal bedrogen uit, maar dat was slechts materieel gezien, de meesten kunnen toch niet hun vreugde over de meegemaakte, hete momenten verdringen. Sommige minnaressen blijken voorgoed opgebloeid te zijn en daar profiteren de tijdelijk gedupeerde mannen van Twello nu ruiterlijk van. Karel bijvoorbeeld, voor de show vervloekt hij het verraderlijke spel, dat Hildebrand met de rijke vrouwen van Twello speelde en is hij er hevig op gebrand om Hildebrand in de gevangenis te zien belanden, maar inwendig is het roer inmiddels omgegaan en is hij maar wat blij met het vernieuwde, hoog opgezweepte seksleven met zijn Bianca en Angela. Allemaal dankzij Hildebrand, die de rijke vrouwen van Twello nog veel dankbaarder is en inmiddels alweer genoeg andere, rijke vrouwen hartstochtelijk bemint en om de tuin leidt.

Schrijver: Sir Joanan Rutgers
16 januari 2023


Geplaatst in de categorie: humor

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 54

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)