Onderzoek alles en behoud het goede

Ik ben mooi. Ik ben een prachtige toilettas. Met rode bloemen op een zwarte ondergrond. En een ritssluiting, die heel soepel open en dicht gaat.
Ik hoor bij een leuke vrouw, Elske. Zij en ik zijn al heel lang samen. Als zij ergens heengaat, ga ik vaak mee.
Soms gaan we een paar weken weg, soms maar een paar dagen. Ik ben overal geweest, in heel veel landen, in heel veel hotelkamers. Die kamers zijn eigenlijk allemaal hetzelfde, heel onpersoonlijk vind ik dat altijd.
Het is veel leuker om naar familie van Elske te gaan of naar vrienden van haar, dan sta ik steeds in een andere leuke kamer.
Mijn vrienden gaan ook altijd mee, een tube tandpasta, een tandenborstel, een stuk zeep, die blijven nooit lang, dat wisselt erg. Een poederdoos, die heb ik al een poosje in mijn vakje zitten. En de kam, dat is mijn grootste vriendin, we kennen elkaar al heel lang. En er gaat nog veel meer mee.
Ik heb allemaal spannende vakjes en daar zitten mijn vrienden in.

Maar nu is het al heel lang geleden, dat we op reis zijn geweest. Ik hoor Elske steeds praten over Corona. Zeker een nieuwe vriendin, die niet van reizen houdt. Ik heb Corona nog nooit gezien, ik sta in een kast.
Maar op een dag haalt Elske me uit de kast en zet me in de badkamer.
O fijn, denk ik, we gaan weer eens op reis. Ik ben wel benieuwd of de nieuwe vriendin Corona ook meegaat.
Ik word ingepakt, al mijn vriendjes gaan mee. Ik hoor ze juichen. Ook zij zijn blij dat we weer ergens heengaan.

We gaan niet ver weg, we gaan naar de zus van Elske. Daar gaat ze niet vaak heen. En al nooit een paar dagen. Ze kunnen niet zo goed met elkaar opschieten. Ik ben daar dan ook nog nooit geweest. Als Elske naar haar zus gaat, is het altijd maar één dag. En dan neemt ze mijn kleine zusje mee. Mijn zusje is een heel leuk toilettasje, alleen geschikt voor make-up artikelen.
Maar nu gaan we een poosje logeren.
Ik heb nog niets van haar vriendin Corona gezien, dus die is er niet bij.
Denk ik…

Als we er zijn, gaan de spullen van Elske naar de logeerkamer. Maar tot mijn grote verbazing mag ik mee naar de woonkamer! Dat gebeurt nooit! Er zitten dit keer ook andere spulletjes in mijn vakken. In mijn middenvak zitten bijvoorbeeld pakjes papieren zakdoekjes. En de leesbril van Elske zit er ook in.
En er zit iets in, wat ik nog nooit eerder heb gezien. Ze noemen het een mondkapje.

De televisie staat aan. En dan schrik ik heel erg. Want daar wordt gesproken over Corona. Tenminste, ik dacht dat die nieuwe vriendin van Elske bedoeld werd.
Maar nee, ik hoor dat corona een hele besmettelijke ziekte is, waar ze nog geen vaccin voor hebben. Dus moeten de mensen zich allemaal anders gaan gedragen. Ze moeten afstand van elkaar houden, mogen elkaar geen hand meer geven, elkaar niet knuffelen en…ze moeten mondkapjes dragen om zo elkaar niet te besmetten!
Nou maakt dat voor mij niets uit, ik word toch al nooit geknuffeld. En ach, afstand houden is voor mij geen probleem, ik ben geen mens, dus ik ben niet besmettelijk. Alles is veranderd voor de mensen, maar voor mij blijft alles hetzelfde.
Nou snap ik ook, waarom Elske mondkapjes in mijn grote vak heeft gestopt. Iedereen moet ze dragen als ze bij andere mensen komen, in de winkels, in de bus en trein, overal.

En dan hoor ik ook, dat mensen in een verzorgingshuis geen bezoek meer mogen hebben uit angst voor besmetting. Vooral ouderen en mensen, die al een ziekte hebben, zijn erg kwetsbaar. Daar mag niemand naar toe. Dat is vreselijk, vind ik. Nou snap ik ook, waarom Elske hier bij haar zus is. Ze wonen allebei alleen en ze hebben ouders, die in een verzorgingshuis zitten.
Elske en haar zus willen nu natuurlijk bij elkaar zijn.
Gelukkig hebben ze telefoon en bellen ze hun ouders iedere dag.
En wat ook mooi is, ze hebben zo’n kastje met een scherm, daar kunnen ze van alles op zien. Ze hebben een soort bord met letters en als ze daar woorden van maken, kunnen ze hele verhalen schrijven. Ze hebben dat ook in het klein, een tablet noemen ze dat. En een telefoon, daar zit ook zo’n schermpje op en ze kunnen daar ook nog mee bellen. Ik kijk mijn ogen uit. Wat fantastisch allemaal.
En weet je wat ze ook gaan doen? Ze gaan met dat scherm naar hun ouders bellen en dan kunnen ze elkaar ook nog zien! Videobellen noemen ze dat, geloof ik. Ik ben maar een eenvoudige toilettas en vind het erg fijn, dat ik dit allemaal mag meemaken.
Maar wat heerlijk, dat Elske en haar zus hun ouders kunnen zien en met ze kunnen praten!

Elske heeft steeds van die papieren zakdoekjes nodig uit mijn middenvak, ze moet vaak huilen. Snap ik, hoor. Je zal maar niet naar je ouders mogen!
Wat ik wel een beetje vervelend vind, ze doet die gebruikte zakdoekjes weer in mijn vak, wel in een plastic zakje, dat wel. Maar ik ben toch geen vuilnisbak! Gelukkig gooit ze dat zakje wel elke avond in de echte vuilnisbak.

Wat ook moeilijk is, Elske en haar zus werken allebei, maar dat moet nu thuis. Ook met dat scherm. Ze kunnen nergens heen. Alles is dicht, alleen de noodzakelijkste winkels mogen open zijn. En ook ’s avonds mogen ze na een bepaalde tijd niet meer naar buiten. Allemaal omdat iedereen bang is om besmet te raken met corona en ziek te worden.
Ze zijn nu 24 uur per dag bij elkaar en dat is erg wennen. Ik kan me dat heel goed voorstellen. Stel je eens voor dat mijn zusje, dat kleine toilettasje, de héle dag in één van mijn vakken zou zitten! En ik heb ook nog een broertje, dat is een iets grotere toilettas, die past in mijn middenvak. Als die twee steeds in mijn vakken zouden zitten, zou ik gek worden. Veel te weinig ruimte meer voor mijzelf.

Wat ik wel heel mooi vind, de mensen zijn zo aardig voor elkaar en helpen elkaar meer. Dat is toch prachtig. Tenminste, de meeste mensen, er zijn ook vervelende mensen, die steeds rotzooi trappen en het nergens mee eens zijn. Dat blijft hetzelfde, dat zal echt nooit veranderen.
Ik leer heel veel van die televisie. En ook van Elske en haar zus, die praten ook veel over de corona. Er komt ook een vaccin. Of dat is er al. Als de mensen daar mee ingeënt worden, kunnen ze niet zo ziek worden van corona.

Maar weet je waar ik nu steeds aan moet denken? Hoe het zal gaan als alles weer een beetje gewoon wordt. Voor mij, als toilettas, zal er niets veranderen. Maar voor de mensen? Zouden ze iets geleerd hebben over het leven? Dat het ons is gegeven en dat we er zuinig op moeten zijn? En dat we zuinig op onze aarde moeten zijn? En dat we elkaar moeten helpen?
Ik ben bang, dat veel mensen weer zullen terugvallen in hun oude gewoontes en niet zullen of willen veranderen. En weer voornamelijk alleen maar aan zichzelf zullen denken.

Het is zover! Heel veel mensen zijn ingeënt en er mag weer veel meer. Elske gaat weer naar haar eigen huis en ik ga uiteraard mee. Ze mogen weer naar hun ouders, maar wel moeten ze zich aan de bezoekregels houden. Ze moeten nog steeds voorzichtig zijn.

Ook in het huis van Elske sta ik nu vaak in de woonkamer. Elske vindt het kennelijk toch wel handig om sommige dingen dicht bij de hand te hebben. En ik heb veel ruimte, in mijn middenvak past zelfs een boek.
Dus ook nu zie ik veel op de televisie. Ik zie demonstraties tegen de maatregelen, ik hoor dat mensen zich niet willen laten vaccineren.
Ik snap er niets, helemaal niets van. Ik hoor ook allerlei nieuws, wat niet klopt. Dat het gevaarlijk is om je te laten vaccineren bijvoorbeeld. Wat willen ze dan? Dat iedereen toch nog ziek wordt en misschien wel doodgaat? En er zijn al zoveel mensen overleden aan corona!
Eigenlijk ben ik er helemaal niet zo blij mee om steeds alles te zien en te horen. Ik word er heel onrustig van.
Gelukkig heeft Elske zich wel laten vaccineren.

En dan steeds die veranderingen. Ik kan me voorstellen, dat er mensen zijn, die dat helemaal niet leuk vinden. Dat is al heel lang aan de gang. Dan zijn ze net aan iets gewend en dan moet het weer anders. Zou ik ook vervelend vinden, als ik steeds naar iemand anders moest.

Maar ik snap wel, dat er soms veranderingen moeten komen. Maar een verandering is niet altijd een verbetering.
Waarom kan alles niet hetzelfde blijven en alleen de dingen veranderen, die verbeterd kunnen worden? Niet alles loslaten en weggooien. Maar de goede dingen behouden en de andere dingen verbeteren waar het kan. En alleen nieuwe dingen erbij halen als ze iets wezenlijks toevoegen.
Dus alles blijft hetzelfde, maar wel kijken wat er beter kan! Dat is mijn mening.
Maar ja, ik ben maar een doodgewone toilettas…

Virus Corona

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 3 stemmen 177