KWALITEIT KOMT ALTIJD BOVENDRIJVEN

===========
===================
Kwaliteit komt, net als een lijk, uiteindelijk altijd bovendrijven. Daarom wist ik, in de wieg nota bene al, dat mijn kostje gekocht was; mijn pad was duidelijk: ik was in de wieg gelegd voor de muziek.

Vogeltjes zaten om mij heen, de bomen bogen zich om mij heen om maar niets te missen van mijn pre-puberale mezzosopraan-lokroep, nog niet aangetast door brute hormonen die van een kind een man maken, met een kind nog steeds in de diepste schil.

Soms liet iemand een losse wind, en ik zei direct: ah, dat is een A-mineur met harmonieuze boventonen in D. Ja, ik weet het: het is een gave, dat weet ik zelf ook wel. Dus daar moest ik wat mee doen. Gaven moet je gebruiken, ten goede of ten kwade, anders wordt een mens bitter en naar van een verspild leven, en gaat dan rare dingen doen en alles afreageren op buitenlanders of collega's van de zaak.

Dus: er werd geld bijeengeschraapt en er kwam een concertvleugel — ik bedoel: een blokfluit. Van plastic. Ja, Beethoven is ook zo begonnen, vermoed ik. Denk niet dat de clavecimbels vroeger op straat lagen (even Googelen: de 17e eeuw). De blokfluit was gemaakt in Hongkong; het oosterse handvakmanschap spatte er als het ware af. Je zag de toewijding naar het instrument toe, taoïsme en zen en zo. Eén minpuntje: er kwamen alleen maar pentatonische toonladders uit, heel raar. Het leek wel of de helft van de tussennoten verloren was gegaan in de vertaling, net als in de Bijbel.

Dit heeft me nog jaren dwars gezeten, dus ik kocht al gauw een schuiftrompet op krediet bij de Wehkamp. Die kun je namelijk zelf flexibel intoneren; het is een glijdende schaal, als het ware. Oma zei: laat Simon maar schuiven, die komt er wel. Net als een viool, een cello en een trombone is het dus een instrument voor de echte kenners en talenten, zoals ik.

Ik begon al gauw te dromen van iets wat makkelijker door de douane kon. Het valt niet mee, zo'n schuiftrompet in je broek. Sommigen zeiden dan ook: ben je blij om me te zien, of verberg jij toevallig een schuiftrompet in je broekje? Waarop het antwoord schuld en schaamte was.

Dus, kort verhaal kort: ik wilde oorspronkelijk eigenlijk een Rolling Stone worden; als dat niet kon, anders een Beatle. En vooral vanwege het geld*. Het geld en de roem en de meiden, eigenlijk. Voor altijd omringd door fans die alles perfect vinden, wat je ook doet of bent, en van je houden. Ik moet hierbij denken aan het liedje van Raymond van het Groenewoud, toch best wel een leuk lied uit de jaren 80: met een kern van waarheid, omringd door humor, om het niet té cru te laten zijn.

(*En ook een beetje voor het zomaar een gitaar kunnen kapotslaan op het podium, die het voor de rest nog perfect doet.)
===================
============

... Mensen, dit is als humor bedoeld, al straalt dat er misschien niet direct vanaf.

Dus, kort verhaal kort: ik wilde oorspronkelijk eigenlijk een Rolling Stone worden; als dat niet kon, anders een Beatle. ...

muzikaal talent rolling stones trombone

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 5