Mijn wereld

Op het gemak fietsend hoorde ik het gebabbel van de mensen voor mij aan.
Het was prettig om die leuke geruststellende stemmen te horen.
Op een rustig tempo glijden we de polder in.
Onmiddellijk is mijn aandacht getrokken door het mooie veranderde landschap. Het is heel erg indrukwekkend.
Onmiddellijk kwam mijn fantasie op gang; als ik naar het landschap keek, leek het net een hele grote levende tekening, waar de tekenaar niet echt tevreden was en heel actief was gaan gummen, zodat je die vage witte vlekken kreeg.
Als je langer keek leek het net een andere wereld, het pad dat wij doorkruisten was de grens. Er waren schapen en koeien op de velden en soms zag je in de verte een schaapje in de mist verdwijnen. Eigenlijk zou ik met dat schaapje mee willen. Verdwijnen in zijn wereld.
Mijn gedachten vlogen weg van het landschap.

Ik verplaatste me in mijn eigen wereld, en liep het schaapje achterna. De grond was erg nat en binnen enkele seconden waren mijn schoenen doorweekt. Er waren meer schaapjes die allemaal in dezelfde richting liepen, de mist in. Ik liep ze achterna. Ik zag de mist als een muur op me afkomen en toen ik er de eerste stap inzette, was ik opeens omringd door een superdichte witte wereld. Ik kon de grond niet eens meer zien, en even overviel me een grote angst dat de wereld voor eeuwig zo zou blijven.
Net zo plotseling als dat ik in die dichte mist was gekomen was ik er weer uit. Voor mij lag een prachtige wereld, de zon scheen vol op prachtige groene bomen. De rivier in de verte glinsterde overweldigend blauw, en overal waar ik keek was alleen maar natuur. Nu liepen er niet alleen meer schaapjes, maar ook herten, konijnen, eekhoorns en nog veel andere soorten. Overal hoorde je vogels fluiten, en er daalde een hele aangename rust over me heen.
Langzaam liep ik verder, om alles zo goed mogelijk in me op te slaan. Nieuwsgierig draaide de vele dieren naar mij om. Op het gegeven moment kwam er een hert met een groot gewei op me af. Het sprak me aan en vroeg wie ik was en wat mijn doel was. Ik glimlachte en zei dat ik in deze wereld was geleid, en graag rond wilde kijken.
Het hert keek me aan met stomme verbazing. ‘U bent dus toch een mens.
Het is jaren geleden dat hier mensen zijn geweest, het is voor het eerst dat ik een mens zie, zei het hert met grote opwinding. Ik zal u naar het paleis leiden'.

Ik volgde lopend het grote hert met het zware grote gewei. Het liep in een snel tempo en was moeilijk bij te houden.
Achter mij volgden alle dieren in de omgeving, ze waren allemaal nieuwsgierig en opgewonden. Al snel hoorde ik paarden aankomen, maar de paarden waren anders dan normaal, ze hadden grote vleugels waarop ze zouden kunnen vliegen. Er waren dichter bij het paleis half-mens-half-geit-personen en ook zag ik nog centauren. Het stikte van de dieren en iedereen was gelukkig.
Het was druk en iedereen wilde me zien, het hert had alle kracht en zijn zware gewei nodig om ze aan de kant te duwen.
Het paleis was geweldig mooi, het leek te zweven in de wolken of misschien deed het dat ook wel. Het was heel kleurrijk, zeker nu de zon er op scheen. Er was een oude gracht van sprankelend helder water die het paleis omringde. Een grote ophaalbrug, die gedeeltelijk met wolk versierd was, lag open. Er waren 2 lijfwachten, centaur. Die het paleis bewaakte. De vacht van de bewakers was heel mooi donker blauw. Dreigend gingen ze voor ons staan met speren in hun handen, om de gehele menigte tegen te houden, pas toen ze mij zagen lieten ze mij en het hert er met veel excuses en buigingen door.
De rest van de gehele menigte moest buiten blijven, terwijl ik verder werd geleid door een van de lijfwachten. Ik zag dat binnen alles met wolk en mooie zachte kleuren was versierd. Veel wit, zacht blauw en paars waren er in het paleis te vinden. Het was betoverend mooi. De trappen waren van echte wolkjes, maar je zakte er niet door heen, hoewel het wel heel zacht en prettig liep; het liefst had ik mijn natte schoenen uitgetrokken en met blote voeten over deze prachtige trap heen gegaan. Na vele trappen en mooie gangen kwam ik in een grote zaal.
Daar op een verhoogd gedeelte bevond zich een prachtige prins.
Hij zat op mooie kussens, terwijl er druk om hem heen de bediendes zijn eisen volbrachten. Verbaasd keek hij neer naar de gasten en ik zag uit de verte zijn blik en toen zijn enorme vreugde.
Hij sprong op en stormde naar beneden. Niet waardig voor een prins, maar ik betwijfel of het waardig is om als half paard half mens van een trap af te lopen.
Zijn hoeven hoorde je helemaal niet, want alles was in deze kamer van wolken.
De warmte was verheerlijkend. Toen hij voor ons stond bedaarde hij wat en keek mij met pretoogjes aan.
Zo oud was hij nog helemaal niet. De prins was prachtig gespierd. Hij had hele donkere blauwe ogen met zilveren lichtjes er in. Een mooie stevige kaak en een prachtige mond, die nu omkrulde tot een glimlach. Geamuseerd keek hij wat op me neer, hij was tenslotte stukken groter.
Na een tijdje zei hij: 'welkom in mijn paleis, ik ben blij dat u onze gast kunt zijn, want het is al weer heel lang geleden dat ik mensen als gast heb kunnen ontvangen.
Er zal een groot feest worden uitgetrokken ter ere van U.
Natuurlijk zal ik…

Op een harde manier werd ik uit mijn gedachten gehaald doordat een soort vriendin van me in mijn oor schreeuwde of ik doof was.
Beetje verbaasd keek ik om me heen. Ik was al weer op school.
'Waar zat jij met je gedachten?' vroeg Loes met enige geïrriteerdheid.
O, Loes dat wil je niet weten. Ik moest zachtjes lachen in mezelf. Nooit zou die begrijpen waar je in je gedachten kon zijn, als je op de fiets zat en alleen maar wat mist zag.
Nee, Loes dat is een geheimpje van mij alleen.

Schrijver: julia, 15 december 2002

renate15200hotmail.com

fantasie centaur dro centaur droom

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 24 stemmen 1.293