Maar hij...
Maar hij…
Ondanks de donkere wallen onder zijn ogen, hij is wakker. Hij is er.
Als de wereld slaapt, en ook ik begin te doezelen, houdt hij me wakker.
En hij…
Hoe zou ik het kunnen weten? Maar toch zie ik, dat zijn ziel vol hoop is, vol verlangen om alles te zien, alles te kunnen voelen, alles… ja alles… hij is gewoon alles…
En net als ik het wil opgeven en door mijn knieën wil zakken, als ik denk dat alle verlangens te vergeefs waren, dan is hij er. Dan trekt hij mij omhoog. ‘Opstaan,’ zegt hij dan, ‘het is nog niet allemaal verloren.’
En alhoewel ik graag zelfstandig ben,
En alhoewel ik niet snel iemand vertrouw,
En alhoewel ik het allemaal alleen wel kan,
Mag hij me lijden….
….de wereld in.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: wereld
Liefde 2.2 met 15 stemmen 
1.516
1.516
Geef je reactie op deze inzending:
in je broek. Sta recht, dan trek je ze erweer uit.
Kijk omhoog, niet te veel, net genoeg om over de zorgen heen te blikken - voorbij goede en slechte tijden.