Het Evangelie volgens Bartholomeus: Den Eerste (07/07/02)

Waarde Aangesprokene,

Bij deze is net in uw mailbox komen binnenvallen het kersverse allereerste (en mogelijk ook meteen allerlaatste) exemplaar van “Het Evangelie volgens Bartholomeus”.
Alvorens de wijsneuzigen onder U vermanend met het wijsvingertje gaan zwaaien, jawel, ondergetekende is zich er terdege van bewust dat de patroonheilige van voorgenoemde ondergetekende weliswaar tot het selecte clubje der twaalf apostelen behoorde, doch in geen geval evangelist was.
Evenmin ben ik zo ijdel te denken dat wat ik hier pleeg “evangelie” is, edoch de titel leek mij veeeeeeeeeeeel te mooi om links te laten liggen!
Bij deze is de titel dus uit de doeken gedaan, laat ons vervolgens overgaan tot een kleine verheldering van het concept in zijn totaliteit (als ik mezelf dit zo lees typen borrelt de gedachte onontkoombaar in me op dat een schitterende carrière in de letteren in het verschiet ligt – of een behandeling tegen acute hoogmoedswaanzin, natuurlijk).
’t Concept, dus. Ik heb altijd al graag geschreven: vroeger verhandelingen (al was dat van moetens) en sinds ik e-mailable ben uiteraard mailtjes. Ook heb ik van een uitgebreide schare fans (toch al zeker drie of misschien wel vier) te horen gekregen dat zij een bijzonder genoegen beleven aan het lezen van mijn klaviervruchten (daar in dit elektronische tijdperk de pennen ei zo na zijn uitgestorven). Ik loop dan ook al en hele poos te leuteren dat ik “er toch eens werk van zou moeten maken en eens iets gaan schrijven voor een breder publiek” (elkeen die breder is dan ondergetekende bijvoorbeeld, wat 99.999999 % van de bevolking omvat (en mag ik U er aan herinneren dat de Ethiopiërmoppen ondertussen een baard hebben tot op hun knieën?)). Tot nu toe heb ik echter wel altijd een reden gevonden om dit niet te doen. Plankenkoorts? Bescheidenheid? Luiheid? Wie zal het zeggen? (‘k Ga ’t zeggen, Walter!)
Bij deze dus toch de koe bij de hoorns gevat! Waarbij hier een klein doch niet na te laten woord van dank voor de hen die mij in deze plachten en hopelijk na lezing dezes nog steeds plegen te stimuleren op zijn plaats is. Bij deze dus: dank oe wel, lieve vrienden! (Wie het schoentje past …) De bedoeling is dat ik op min of meer geregelde tijdstippen (afhankelijk van de inspiratie, bevlogenheid, tijd, vingersoepelheid en mecenaat) in mijn klavier klim (zie bedenking over de pen hierboven) en iets uit mijn mouw schud. Vervolgens gaat de handel als e-mail de deur uit. Eerst naar het bescheiden groepje aanmoedigenden, later hopelijk naar een steeds wassende schare enthousiastelingen. De ontvanger dezes is hierbij dus verzocht om, indien zij/hij aan ’t lezen genoegen/deugd beleeft, mijn schrijfsels naar believen verder ’t Net rond te sturen. Alle welwillende, opbouwende kritiek en andere positieve feed-back is uiteraard van harte welkom!
Qua eerste plegen van “column” kan dit ruimschoots volstaan, zou ik zo denken!

Bij Leven & Welzijn, tot genoegen,

Baardemans Bart