De vis die in zichzelf geloofde?
Een vis probeerde in zichzelf te geloven, maar hij wist niet dat hij een vis was. Dus kon hij er ook niet in geloven. En met dit hiaat belandde hij in dit verhaal. Hoe kan ik nou weten wat ik ben? dacht de vis.
En hij dacht verder. Ik kan pas weten wat ik ben, als ik weet wat er om mij heen is.
Hoe kan ik het nu weten?
Door het te ervaren.
Hoe kan ik het nu ervaren?
Door er in te geloven.
En dat is precies wat er gebeurde.
Er moet toch meer zijn dan wat ik zie? zei de vis hardop tegen zichzelf.
Er moet toch meer zijn dan wat ik zie? zei de vis nog een keer, maar nu iets harder.
Niets gebeurde er. Een eeuwigheid leek het te duren. Zo’n belangrijke vraag en dan komt er geen antwoord, niets. De vis werd ongeduldig en vroeg zich vertwijfeld af of hij wel juist bezig was. Toen was zijn geduld op en voor de laatste keer, schreeuwend dit keer: Er moet toch meer zijn dan wat ik zie?
Er gebeurde een wonder.
Plotseling ervoer de vis water om zich heen.
Daarna wist hij dat het water was, want hij voelde het en hij geloofde het.
Hij geloofde dat er buiten hem iets was, waardoor hij kon leven, bewegen.
Het was iets alomvattends, groots, weids.
Ik geloof dat er meer is, want als er niet meer zou zijn dan ik, dan zou ik er ook niet zijn. En door te geloven dat er meer was, zag hij voor het eerst het water waar hij in zwom en door het water te zien en te ervaren, kon hij zich voor het eerst zichzelf hiervan onderscheiden. Kijk mij eens door het water gaan! Ik leef en beweeg…
Toen hij dat besefte, genoot hij ervan. Daarna genoot hij nog meer. Van het hetgeen hij nog niet kon vatten: het grootse, het weidse. Maar ach hij geloofde het wel. Hierdoor kon hij nog meer onderscheiden en zag hij nog meer: het schone in het kleine, mooie details, achtergronden, perspectief, overgangen van kleuren, bewegingen en geuren. Bovenal zag hij andere vissen in hun laten en doen. Hij zag vrolijkheid en vreugde, pijn en verdriet, problemen en oplossingen, maar die zei hij meestal niet. Hij zag inconsequenties, veranderingen, ontwikkelingen, mogelijkheden, ideeën en daadkracht. Maar ook falen, frustraties, onbegrip en onvermogen. Zouden zij hetzelfde ervaren als ik? Vaak waren de andere vissen op afstand, maar even zo vaak kwamen ze naderbij en aanschouwden hem en dachten ze iets moois te zien en dat zeiden ze dan ook. Hij genoot ervan. Ook vroegen ze wat ze niet snapten. Ze dachten het te vatten, maar toch ook weer niet. Op zulke momenten keek de vis met hun ogen mee. En zag dan een stukje van zichzelf. Snapte hij het zelf wel? Kon hij verklaren hoe het zit en hoe het komt? Ik ben gewoon een vis in het water en zo voel ik me ook, zei hij dan. Ja dat zien we wel, zeiden de anderen dan. Voor heel even zag hij zichzelf als een mooie vis, maar al gauw voelde hij de stroming van het water en de drang naar het ontdekken van het onbekende en het mooie en ook het zien en volgen van alle anderen. Wellicht kon hij nog een poging wagen zodat ze hem echt snapten.
Gauw zwom hij weg van dit verhaal. Er viel nog zoveel te ontdekken…
mail.comGeplaatst in de categorie: dieren
vis
1.304
Geef je reactie op deze inzending: