Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Tweede Zoon

God was zijn schepping meer dan beu. Kotskwijlspuugzat zeg maar. Dus zond hij een tweede Zoon naar de tollende aardkloot. Maar de Boodschap en de Blijdschap ging al snel verloren, toen hij zwichtte voor de bastaarddochter van Maria Magdalena. Hij tekende haar gewelfde lijn in het stof, wuifde het gebod weg, verzuipend in een stemmenzee, de echo van God. Hij bleef doof voor die dwingende fluistertoon. Romeinen getuigden laf van zijn zondeval, de hap in de blozende appel. In een vlaag van heilige honger had hij zelfs het klokhuis ingeslikt. God stond ontgoocheld aan de overkant van dol en driftig pad. Een vloek tintelde op Zijn tong. Hij bond zijn verloren, dolende Zoon aan een olijfboom. Eerst sloeg hij zijn klapperende tanden tot gruis, joeg dan een stroomstoot door zijn kruis en zond hem dan terug. Iedereeen verdient een tweede dans. De Zoon waggelde verkrampt nu, zijn oproerig zaad in de kiem gesmoord. Vaders wijze raad nestelde zich in zijn hersenkwab. Terwijl de bezonnen uren hem genazen werd hij een lome koorknaap.

Schrijver: Wim Veen, 28 november 2004


Geplaatst in de categorie: humor

1.4 met 8 stemmen 1.126



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)