Verhalen

Koopavond

Ik liep door de stad.
Bekaf.
Uitgeput tot in m'n wenkbrauwen.
Uitgeput tot onder m'n schoenzolen.
In zo'n gesteldheid gaat men soms vreemde dingen zien.
Zo zag ik een groot reclamebord.
Groot? Wat heet. Een opduvel voor 't oog.
Het flitste maar.
Aan-En-Uit-En-Aan-En-Uit-En…
Had ik al verteld dat 't avond was? Welnu, 't was avond.
Koopavond zelfs.
Drommen mensen stroelden langs me heen, botsten tegen me op, de ogen op Hebben.
Hebben?
Een gedachte borrelde omhoog.
Hebben?
Juist.
Hebben!
Ik richtte m'n ogen weer op dat reclamebord.
Wel-Duur-Niet-Goed-Wel-Duur-Niet-Goed-Wel…
Ik schudde 't hoofd .
Schudde nogmaals.
Ging de winkel in.
Koos een asbakje.
'Is 7 000 euro, mevrouw.'
???
'Hébbu ons reclamebord niet gelezen?'
Tegelijk klatste-ie 't asbakje op de vloer.
Spatte in barrels.
'Kost u nu 8 000 euro, mevrouw.'
Reclameren had geen zin.
Reclameren heeft nooit zin.
Noch voor u.
Noch voor mij.