Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Ik wil een boek schrijven IX

- Ja, de cirkel is rond. En alles heeft met elkaar te maken. Maar vertel mij nou eens, waarom heb jij de kerk de rug toegekeerd?
- Er zijn meerdere oorzaken. Het gaat ook niet van de ene dag op de andere. Ik begon me te irriteren aan de bijzondere positie, die men zich toedicht binnen de kerk. Het heil was weggelegd voor de trouwe navolger van het woord, de bijbel en de sacramenten. Ik noem dat het blauwdrukidee, de plaats in de hemel zou al klaar zijn vanaf het moment dat de verzegeling heeft plaatsgevonden. Daarnaast zag ik weinig in de saamhorigheid van de kerkgemeenschap. Niets was verplicht, maar er hing een negatieve sfeer rond degene die zich aan de rand van de gemeenschap ophield. Nou, ik ervoer het als een opluchting, toen ik in de afgrond terecht was gekomen.
- Een herkenbaar patroon, hoewel cynisch gezegd.
- Daarna werd ik bevestigd in de ideeën die ik had over geloof en kerk. Kerkgangers hebben geen enkele garantie, als er een hemel is om daarin een eeuwig leven te vieren. God, wat is dat voor begrip? Ik had geen antwoord meer toen men mij vroeg waarom God zoveel ellende toelaat. Bidden moesten we. Bidden werd een eigenbelang deuntje die ’s avonds werd opgedreund. Als je onvoldoende aan het welzijn van anderen dacht, moest je om vergeving smeken. Bevlekt met zonden en gebukt onder zware kruizen, dat is het beeld dat wordt opgedrongen. Uiteindelijk vond ik het allemaal zo kinderachtig, dat ik er een punt achter heb gezet... Ik hoop trouwens niet dat ik je tegen de borst gestuit heb.
- Nee hoor, ik vroeg er toch om. Je moet niet denken dat ik op een manier geloof, zoals de kerk vraagt of adviseert. Geloof is een persoonlijke aangelegenheid. In een kerkgemeenschap denkt men hetzelfde te geloven, maar dat kan natuurlijk niet.
- Hoe bedoel je? Je leert dezelfde geloofsbelijdenis en je luistert naar dezelfde bijbelinterpretaties.
- Dat zijn woorden. Woorden kunnen nooit bij iedereen hetzelfde overkomen. En als je alleen bent, woekert je denken op een eigen manier. Je hebt je ervaringen, je ontwikkelt je eigen samenhang van ideeën en zo ontstaat ieders unieke geloofsovertuiging. Als je er goed over nadenkt, moet je tot die slotsom komen. Als je aan de oppervlakte blijft steken, zal het allemaal op elkaar blijven lijken. Ik geloof net als jij dat blauwdrukken niet bestaan. Ik weet zelfs niet hoe ik me God moet voorstellen. Dus je kunt je afvragen wat ik nog in de kerk te zoeken heb.
- En de rechtvaardigheid van God, die ver te zoeken is?
Ik zoek het wezen van God in de werkelijkheid en de waarheid. Ik kan me geen God voorstellen die persoonlijke bemoeienissen met de mensheid zou hebben. Als er een ramp gebeurt is, dan krijg je van die discussies op televisie, zo van ‘waar God in hemelsnaam gebleven is’. De meest sentimentele gevoelens liggen daaraan ten grondslag.
- Met dé waarheid zul je ook geen hoge ogen gooien. Dé waarheid bestaat niet. We moeten spreken over meerdere waarheden.
- Je bedoelt voor iedereen een eigen waarheid? Kant-en-klaar te koop bij de supermarkt? Dat is flauwekul. Rekening houden met de kleine menselijke gevoelens heeft natuurlijk niets met waarheid te maken.
- Wacht even. Wie heeft het hier over kleine menselijke gevoelens? Mensen hebben hun eigen leven en persoonlijke relatie tot die werkelijkheid waar jij zo prat op gaat. Je had het net zelf over het persoonlijke in overtuiging en geloof. Volgens mij komt dat volledig tot uitdrukking in het bestaan van meerdere waarheden. Dé waarheid is achterhaald.
- Voor een deel ben ik het met je eens. Maar, om als individu je eigen waarheid te vinden, daar ligt ieders persoonlijke taak. Iedereen moet de werkelijkheid in staat stellen om het eigen persoontje in ons te schuren en boetseren. Ik heb voor mezelf bedacht dat de waarheid en werkelijkheid datgene is, wat we niet veranderen kunnen. Dat zijn de wetten zoals die in de natuur en in onszelf en de samenleving gelden. Je had het net over de rechtvaardigheid van God. Wetten zijn rechtvaardig, want iedereen kan er notie van nemen en ze bestuderen. Zodra je in strijd handelt met de wetten, ontwikkelen zich blaren op je zitvlak.
- Je hebt wetmatigheden, zeker, maar wat doe je dan met rampspoed? En wat met de samenleving die op zijn minst onrechtvaardig in elkaar lijkt te steken?
- Is dat zo? Op de eerste plaats probeer ik me niet al te veel aan te trekken van wat er zogenaamd verkeerd in elkaar steekt in de samenleving. Ik probeer vragen over de verschijningsvorm van de wereld open te laten tot ik beter in staat ben daarover te oordelen. Voorlopig houdt dat in, dat ik nieuwsgierig om me heen kijk. Soms verbaas ik me, soms schrik ik me een hoedje. Maar, ik onthoud me zoveel mogelijk van het formuleren van conclusies voor mezelf. Ik denk dat de verschijningsvorm van de wereld een resultante is van de wetten en hoe de wetten precies werken en de wereld maken tot wat die is, dat is veel moeilijker te zien en te accepteren.
- Je houdt er nogal kille ideeën op na over de werkelijkheid. Een stel gevoelloze wetten veroordelen ons tot een deterministisch bestaan. Je had het ook al over een keten van oorzaak en gevolg en over leed van mensen dat ze zichzelf aan doen. Oma is zeker ook geboren met MS door haar eigen schuld? En het was mijn eigen schuld dat ik op een gegeven moment achter haar rolstoel aan liep? Dat ik nu zelf in een rolstoel zit, daar kan ik me wel wat eigen schuld bij voorstellen, maar het is te bizar voor woorden om mensen zomaar de schuld te geven van hun eigen tegenslagen. Jouw gedachten zijn ook in tegenspraak met vrije wil en een open toekomst. De bakermatten van elk geloof. Ik denk dat de werkelijkheid jou nog flink te grazen zal nemen.

Schrijver: Willem Houtgraaf, 3 februari 2005


Geplaatst in de categorie: kunst

1.7 met 3 stemmen 912



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)