Je veux l’amour
Daar heb je ze weer! Hetzelfde trio sinds enkele jaren: viriele katers op vrijersvoeten die de tuin gebruiken als arena. En ook als bordeel, dat hopen ze toch, met onze drie kattinnen.
‘Love is in the air’.
Op Valentijnsdag kwamen ze schoorvoetend een kijkje nemen in de tuin, een beetje bedeesd, alsof ze de weg waren kwijtgeraakt. Sindsdien parfumeren ze elke dag om beurt de zijkant van de grote bolbuxus met een vleugje ‘Eau Sauvage’. Duidelijk pour homme. De witte langharige kater zet steeds als laatste ‘Old Spice’ er bovenop. Een beetje uit de mode, ik weet het, maar hij houdt van klassiek en zijn vader gebruikt het al jaren met veel succes, zodoende.
Dat heb je met katers. Die krijgen wijze raad mee van hun vader: tips die ook hij van zijn vader heeft meegekregen, over hoe je het aan boord moeten leggen om kattinnetjes te strikken. Een ganse trukendoos vol listigheden. Kneepjes die ze in lente en herfst kunnen aanwenden wanneer hun hormonen op hol slaan.
‘Dagelijkse bezoekjes, en handtekeningen zetten tegen ramen en deuren, en ook tegen de mooiste buxus in liefjes tuin. En veel ‘Eau Sauvage’sprenkelen zodat ze meegaand worden, want het zijn katjes die je niet zonder handschoenen kunnen aanpakken’, dat heeft vader hen verteld toen ze vier maand oud waren, in hun puberperiode.
‘En zoete woordjes zingen’ dat werd hen ook ingefluisterd.
Liefdesliedjes, gaande van ‘ Hé, schoon wijveken! Ge weet da’k a gere zie..’ en ‘Ik ben zo eenzaam zonder jou’ tot ‘ Er was een tijd dat we elkaar nog niet kenden, dat jij een meisje en ik een jongen was’. Maar dat laatste wordt niet veel meer gezongen. Té omslachtig. Mensenprietpraat. Kordate taal, dat moet het zijn: een kat een kat noemen.
Zoete woordjes zingen, en daar blijft het niet bij. Want na enkele weken minnegezang krijgen ze het stilaan op hun heupen. Ze dubben zich suf met welk liedje ze nu weer origineel uit de tuinhoek kunnen komen en ze verzorgen zich niet meer. Ze gaan nog wat driftiger ‘Eau Sauvage’ spuiten, de ganse tuin rond, ook tegen de voordeur en de garage. Lopen ze elkaar tegen het lijf, dan zetten ze niet meer beleefd een stapje opzij met een hoofs knikje ‘gaat u maar voor’. Nee, schelden en vechten is het, om later als eerste te mogen rampetampen.
Ze zwalpen gehavend en berooid van de ene tuinhoek naar de andere, vies en vuil, allemaal hetzelfde lied uitschreeuwend: het kater hooglied ‘Je veux l’amour…In het houthok, in de wei, op de compostbak, met mij’.
Uitslovers!
En binnenkort komt de apotheose. Dan klinkt het wekenlang door merg en been ’Je veux l’amour! Nu! Niet seffens, niet direct, niet subiet, niet weldra. Maar nu, maintemant, tout de suite!’
Sukkels!
Want vrijen, dat kunnen ze bij ons vergeten. Er wordt niet geflikflooid, en dat laten onze kattinnen goed merken bij te korte benadering. Niet dat ze ongevoelig zijn voor die ‘Eau Sauvage’. Ze sprenkelen op elke katerparfum hun eigen kattinnenodeur: ‘Very Irresistible’. Want al zijn het moderne, geëmancipeerde, gesteriliseerde kattinnen; ze houden van de speciale aandacht die ze krijgen. Het is eens iets anders dan een dolende muis die ze toevallig tegenkomen in het veld of de saaie culinaire brokjes ‘wildfestijn’ of ‘zeebanket’op hun bord.
Dus houden onze kattinnen de spanning erin, flaneren hautain op veilige afstand, gaan eventjes kortbij luisteren naar de serenade, meppen de hitsige katers de laan uit met een sissende ‘baas in eigen buik’, besproeien eigenwijs de ganse tuin met ‘Very Irresistible’en zitten nadien binnen te gniffelen.
Katertijd. We zullen het geweten hebben, en onze buxus ook.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: dieren
katers
1.184
Geef je reactie op deze inzending: