Handleiding voor de gescheiden man of vrouw
Drie op de vijf huwelijken in ons land lopen de dag van vandaag op de klippen. Een ware golf van echtscheidingen, waarin sommige partners pogen met elkaar om te gaan in de best mogelijke verstandhouding. Even zoveel keer gaat dit niet zonder slag of stoot. Verwijten en soms meer tastbare attributen worden naar elkaar geslingerd waardoor elke rede ver te zoeken is en één en ander ontaardt. De zogenaamde ‘vechtscheidingen’. Dan is het hek van de dam.
Waar men voor zowat alles een handleiding of verklarende woordenlijst heeft (weliswaar niet altijd in de Nederlandse taal), blijkt er in de echtscheidingsmaterie een regelrecht hiaat aanwezig te zijn.
Het zou uitermate handig zijn, indien je een boekje kon raadplegen om problemen die in zulke situaties ontstaan, het hoofd te bieden. Een verklarende woordenlijst en bijbehorende tabel, zodat je zelf de kosten voor de alimentatie-uitkeringen kan berekenen. Prijslijsten van Advocaten, Notarissen en Deurwaarders lijkt mij ook wel iets om bij de hand te hebben.
Maar alle gekheid op een stokje, als je het boekje echt nodig mocht hebben, weet dan, dat je een ware lijdensweg wacht. Een calvarietocht waarvan je niet weet waar en wanneer die ooit eindigen zal. Het is een onderneming zonder weerga, die je best niet ondoordacht aanvangt. Er is immers geen weg terug, en een feest is het nooit!
Ik maak het mee, en waar in eerste instantie alles de rustige kant opging, blijft daar vandaag bitter weinig van over. Eén en ander werd over de rug van de kinderen heen gespeeld, die steeds vaker als een soort pasmunt gebruikt werden. Niet dat ik mij hier nu als heilig boontje ga afschilderen, maar waar aanvankelijk mijn partner het hoede-recht bezat, is dit heden niet langer het geval. Dit tot grote vreugde van de kinderen, en mijzelf.
Ik hoef mijzelf niet goed te praten, want ik weet dat ik niet in de fout ben gegaan. Niet ten opzichte van mijn ex-partner en al zeker niet bij de kinderen. Dan kan je misschien begrijpen dat ik het als een zoete overwinning beschouw om de kinderen terug onder mijn hoede te hebben en ze samen met mijn vriendin, de nodige opvoeding te geven.
De perfecte opvoeding? Dat denk ik niet. Daar is volgens mij niemand toe in staat. Maar ik weet dat ze nu in een huislijke sfeer vertoeven waar drank nooit aanwezig is, ruzies niet aan de orde zijn en ze met een gerust gevoel de slaap kunnen vatten. Dat ze met een volle maag de schooldag kunnen aanvatten en hun zorgen tot een minimum herleid worden.
Toch was het handig geweest, om er een bestaande handleiding op na te kunnen slaan! In echtscheidingen sta je immers veelal alleen. Het verwerken ervan laat je in eerste instantie niet of nauwelijks toe om gedachten te ordenen en bij de zaak te houden. In die eerste momenten blijf je verweesd achter, besluitloos en vol vragen. Je zoekt waar het is misgegaan en vlucht in jezelf, tot woede het overneemt en dan is het kwestie van die onder controle te houden. (Denk maar aan al de gezinsdrama’s die frequenter dan ooit plaatsvinden.)
Uiteindelijk heb je de handleiding niet eens nodig. Met vallen en opstaan kom je er wel achter, dat alleen je eigen vastberadenheid in staat is om deze beangstigende periode door te komen. Dat enkel je ‘wil’ erin moet slagen om uit die duistere afgrond te klauteren. Dat er wel degelijk nog een leven na de scheiding bestaat.
Misschien dat de nu volgende, verklarende woordenlijst, een klein tipje van de mistige bedoening rond echtscheidingen kan oplichten. En dan, misschien ook weer niet. Toch geef ik ze weer, puttend uit de eigen ervaringen en goed wetend dat die nog elke dag uitbreiden zal. Gewoon even laten inwerken…..
Advocaten: Geldverslindende wolven, waar je niet omheen kunt in het geval van vechtscheidingen.
Alimentatie: Bedrag dat afgesproken of opgelegd word als bijdrage in de opvoeding van je kinderen. Wordt zo vaak moeilijk over gedaan, maar zolang er van scheiding geen sprake was, beknibbelde hun opvoeding ook op je maandelijks loon. Dus….betalen die handel!
Berusting: Heb je een andere keus dan?
Co-ouderschap: Het toverwoord in onze beschaafde wereld. Om de week de kinderen bij de andere ouder. Lijkt ideaal, maar blijkt heel zelden perfect te lopen. Overduidelijke afspraken zijn hier broodnodig, zo niet, geen lang leven beschoren.
Dilemma: Bij wie van de ouders zijn de kinderen het best af? Is voor een groot deel afhankelijk van werksituaties, ook van bereidwilligheid om de opvoeding alleen verder te zetten.
Echtelijke twist: Ligt aan de basis van menige scheiding!
Financieel: Hij of zij die voor de opvoeding instaat van de kinderen, heeft meestal de grootste geldzorgen. Onderhoudsgelden worden vaak niet betaald door de partner, hij of zij komt niet tussen in (grote) kosten. Klacht neerleggen en advocaat inschakelen kan het probleem oplossen maar kost weer handenvol geld. Neerwaartse spiraal die moeilijk om te buigen is.
Gerecht: Mallemolen waar je hoe dan ook niet buiten kunt in echtscheidingsperikelen.
Hulp: Broodnodig, maar zo weinig aan te geraken. Veelal sta je er alleen voor.
Kinderen: Telkens weer de grootste slachtoffers in zulke situaties.
Liefde: Zal er ooit wel geweest zijn tussen jou en je partner, maar je vraagt je af op welk punt ze verdwenen is. Wrange gevoellens blijven over.
Medelijden: Heb je niets aan want het helpt je geen stap vooruit!
Nachten: Vaak huilmomenten, ver weg van alles en iedereen.
Oplossingen: Perfectie bestaat niet voor wie het meemaken moet, het is een voortdurend zoeken, afspraken maken en zorgen dat ze nagekomen worden. Het gevecht aangaan om nog een toekomst op te bouwen, eventueel met een nieuwe partner. De vrees dat het dan weer niet klikken wil tussen de kinderen en jouw nieuwe levensgezel(lin).
Geldproblemen het hoofd bieden en vooral niet aan opgeven denken.
De stelling: ‘voor alles is er een oplossing’, wil ik nog wel eens zien!
Het huwelijk, voor eeuwig….meer dan ooit een Utopie. Maar men kan altijd blijven dromen….
Wordt ongetwijfeld vervolgd….
euphonynet.beGeplaatst in de categorie: huwelijk
scheiding
2.540
Geef je reactie op deze inzending: