Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Doornloosje (1)

Lang geleden in een nabij dorp woonden Leo en Lea, een koningspaar met een kinderwens. Maar de koning was na een jachtongeval helaas onder de gordel verlamd en zat in een roltroon met straalmotor. Toen Lea langs de meanders van de Leie doolde met hangende schouders en een betonnen hoofd, hoorde ze langs de oever een schrei. Toen ze vooroverboog zag ze tussen het rijzig riet een biezen mandje. Daar lag, in windsels verpakt, een verloren dochter. Ze drukte de vondeling teder aan de boezem, suste haar en nam haar mee. Leo was dolblij. Ze noemden haar Doornloosje omdat haar huid zo donzig en gaaf was en het leek alsof er nooit, zelfs geen schram, geen puist haar zou ontsieren. Ze gaven een tuinfeest met een banket, een overvloed aan fruits-de-mêr, citroensorbet en Cuba Libre met parasolletjes. Ze nodigden vele sterren uit. Op de gastlijst stond Prince die Purple Rain en When the Doves Cry zong begeleid door een gospelkoor, ze nodigden een maagdelijk ballet uit die het Zwanenmeer bracht en verder 12 feeën. Omdat de koning de gouden borden had laten omsmelten tot een wieg, koos hij voor het chinees porselein. De lakei schikte de tafels. De gevel van het paleis was met slingers en kralen aangekleed. Toen de 12 feeën in hun blauwe gewaden als paradepaardjes de tuin op draafden en de gasten hun kant opkeken, droop Prince grommend en jaloers af. De feeën schaterden en de oudste, twaalfde fee haalde uit met een venijnige spreuk en uit haar staf schoot een schicht en een paarse donderwolk volgde hem. De andere feeën zegenden Doornloosje en het regende gensters boven de wieg. Toen kwam de dertiende fee, die dronken over de saffieren drempel struikelde. Ze waggelde naar het buffet als een suffe gans en slurpte hikkend een oester naar binnen. Wie heeft dit kreng uitgenodigd? vroeg koning Leo. Nog voor de lakei haar bij haar blonde vlecht naar buiten kon slepen liep de dertiende fee naar de wieg, boog voorover en kokhalsde en rispte gal op. Doornloosje begon onbedaarlijk te krijsen. Toen viel de dronken fee steil achterover. Het laatste wat ze brabbelde voor ze het bewustzijn verloor klonk als…dddooo. De koning zat te briezen op zijn roltroon, zwaaide verwoed met zijn scepter en riep met trillende, hoogrode kaken “naar het schavot!”. De lakeien durfden niet tegen te pruttelen en grepen haar bij de enkel en sleepten haar naar de vismarkt waar zij door het volk zou worden bekogeld en bespot. Maar onderweg ontdekte de lakei een spiekbrief toen haar gewaad openscheurde op de kasseien. Het zat rond haar leest gebonden. De lakei vouwde de spiekbrief open en las: “Snif Snuffel Snouden…Doornloosje zal een eeuwige winterslaap houden…tip tap toorn…ze zal zich prikken aan een doorn.” Hij slikte. In zijn verwarring liet hij de fee liggen en de andere lakei staan en holde de longen uit zijn lijf. Uitgeput, met zwoegende borst stormde hij de tuin op, waar de feestroes terug opflakkerde, ja, zelfs een tikje ontspoorde. Flora, de twaalfde fee, die aasde op zijn erfenis, hing nu joelend rond de nek van Leo en hitste hem op. Koningin Lea papte maar wat aan met de gebochelde hofnar. De lakei zakte voor de roltroon door de knieën en schoof hem de spiekbrief toe. “Winterslaap? Mijn dochter? Doorn?…” las Leo luidop, fronsend en brak zijn brein op dit raadsel want hij zag de draad niet. Flora die over de schouder alles volgde zei: “Stil maar Leo, we komen er wel uit. Doornloosje zal zich aan een doorn prikken. Daar is geen ontkomen aan. Maar ze zal niet eeuwig slapen zoals deze vloek voorspelt, maar ze zal door Blubber de pad na één eeuw al gewekt worden.”
(wordt vervolgd)

Schrijver: Wim Veen, 23 juni 2005


Geplaatst in de categorie: humor

3.2 met 5 stemmen 951



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)