Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

ALL SAINTS CATHOLIC CHURCH

Het is zondag 4 september 15.45 uur.
Zojuist heb ik bijna drie uur aaneen een dienst bijgewoond van de Afrikaanse rooms katholieke gemeenschap in Amsterdam. Geheel in het Engels, geen woord Nederlands. Ik kan u zeggen, een bijzondere ervaring. Behalve een assisterende blanke priester was ik de enige blanke.

Hoe kwam ik er?
De dag voor mijn verjaardag, zondag 14 augustus kwam ik in een Amsterdamse processie terecht. Ik wandelde in De Pijp, de bekende Amsterdamse 19e eeuwse wijk, met zo’n duidelijke multiculturele uitstraling: culinair, taal, kleur, gebruiken, winkels, markt etc. Kom ik een grote groep mensen tegen achter en Mariabeeld. Zingend. Maria-Hemelvaart-processie: mag weer voor het eerst na de Geuzen. Ik kijk toe, maar in het tweede deel van de processie bevindt zich en uitbundig swingende Afrikaanse groep. Dansende mensen, geïmproviseerde muziekinstrumenten, prachtige feestelijke gewaden.

Dat kan niet passeren: geloofsbelijdenis met ziel en lichaam, daar sluit ik bij aan. Ik ben tegen monotheïstische religie, voor de rest agnost. Neemt niet weg dat ik deze vorm van communaal beleven buitengewoon waardeer. Onderweg een beetje vreemd. Buren komen langs de processie fietsen en vragen mij wat ik in ‘godsnaam’ sta te doen en bij wat voor club ik nu ben aangesloten. Ik weet het eigenlijk zelf niet. Doe schutterig.

De processie eindigde in de roemruchte Vredeskerk met een korte afsluitende dienst door pastor Pierre Valkering. Gewoonlijk "pastor Pierre" genoemd, met assistentie van een zwarte pastor, die later Rev. Fr. Paul Mensah blijkt te heten. Tot mijn verbazing: Deze pastor Mensah was een van de meest uitzinnige dansers tijdens de processie.
Tijdens de dienst ook dat vrije, wat wij westerlingen al gauw anarchoïde, vrijgevochten, sfeertje zouden noemen. In de kerk staan de mensen te eten, koffie te drinken, te kleppen terwijl, een kleine groep vooral blanke gelovigen de pastors Pierre en Mensah actief lijkt te volgen. Maar schijn bedriegt: nog lange tijd na afloop zie ik vele zwarte mensen diep in gebed verzinken en verzonken die ik eerst heb zien dansen en eten.
Dat is pas echte het ware geloof, denk ik ironisch. Of niet ironisch?

Voor de duidelijkheid: ik keek, mediteerde even, en at of dronk niet mee. Ik was tenslotte ongenode gast. Niet dat er een probleem zou zijn, deze mensen zijn ongelooflijk hartelijk en stonden er bijna op dat ik meedeed. Maar ik wil geen profiteursgevoel. Ben buitenstaander.
Via gesprekken word ik wijzer, en nu dus bijwoner van de dienst van de swingende pastor Mensah. Ongelooflijk die man. Een preek van vijf kwartier waarin hij alle uiithoeken bezoekt van het gebouw. Er zijn honderden zwarte mensen in prachtige kledij. Een koor in donker bordeaux rood, witte boorden en baretten. Pastor Mensah praat, overtuigt de hele dienst door met zijn hele lichaam. Ook nu weer bij de echt ritmische gezangen gaat-ie bijna uit z’n dak, deze ontroerende mooie kleine man.
Het is en ongelooflijk intense ervaring Er wordt van alles gefilmd. Waarvoor weet ik niet, ik sta er ook uitgebreid op. Tijdens de dienst wordt er feestelijk gedoopt, getrouwd. Het is mud- en mudvol. Veel kinderen, die vaak rondhollen. Zolang ze niet te hard schreeuwen en bij het centrale deel wegblijven, geen enkel probleem. Een jonge zeer gelovige man naast me, laat mij meezingen uit zijn Engelstalige zangboek. Alles straalt gastvrijheid uit.

Geweldige ervaring. Thuis zoek ik even wat informatie er bij. Deze diensten zijn onderdeel van een project van de Sociëteit voor Afrikaanse Missiën (SMA). Er gaat mij een licht op: mijn tante Paula was lid van de Medische Missiezusters. Was deel van deze zeer werelds georiënteerde missieclub. Zij werkte onder de allerarmsten in Ghana en Zuid-Afrika. Dit is een zeer sympathieke organisatie. I
S.M.A., de afkorting voor 'Societas Missionum ad Afros', vrij vertaald: 'Sociëteit voor Afrikaanse Missiën', verwijst naar het gezelschap van missionarissen in 1856 te Lyon door een frans missiebisschop, Mgr. Melchior de Marion-Brésillac, opgericht.
Doel was en is de bevrijdende boodschap van Christus volgens de missionaire roeping van de Katholieke Kerk uit te dragen, vooral onder Afrikanen en mensen van Afrikaanse afkomst.
West Afrika, toen bekend als 'het graf der blanken', werd het eerste en het belangrijkste werkterrein, waar veel jonge missionarissen en missiezusters zich ingezet hebben voor kerk en samenleving, voor gerechtigheid en vrede, voor onderwijs en gezondheidszorg. Velen hebben er reeds na korte tijd hun leven moeten offeren.
Na Frankrijk en Ierland kwam de S.M.A. ook naar Nederland. Reeds in 1892 werd te Cadier en Keer op de 'Keerderberg', bekend als 'Backerbosch', een missiehuis gebouwd, toegewijd aan O. L. Vrouw van Lourdes. Steeds heeft de Lourdesgrot een belangrijke plaats gehad in het leven van de bewoners.
Vandaar ook nu de speciale mariaverering van velen na de dienst.

Ik was er gast en ik ben erg dankbaar voor deze ervaring.


Zie ook: http://www.sma-nederland.nl/afrikahuis.htm

Schrijver: jos zuijderwijk, 4 september 2005


Geplaatst in de categorie: religie

3.5 met 10 stemmen 1.153



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Erna
Datum:
5 september 2005
Email:
erna.muermanspandora.be
Wat een prachtige ervaring deel je ons mee. Zelf van origine RK, maar door de jaren heen de band ermee verloren. Hetgeen je hier beschrijft raakt me diep. Ook de manier waarop je de spanning in dit verhaal weet vast te houden. Je taal is direct en dat spreekt me aan.
Blije, dansende mensen die samen eten, bidden , mediteren vieren zingen...Dat gevoel kende ik jaren geleden in Taizé de oecemenische jongerenkerk.

Je geeft hier een oer-gevoel mee van eenheid.

mooi jo echt waar!

groetekes
Erna

Naam:
Stella
Datum:
5 september 2005
Email:
s.broekmanhome.nl
Mijn complimenten en alle waardering.
Dit schrijven spreekt tot de verbeelding en het heeft mij nieuwsgierig gemaakt.
Naam:
Lieve Steenberghs
Datum:
5 september 2005
Email:
filosofkehotmail.com
Prachtige en bijzondere ervaring, heel levendig beschreven! Blijkbaar ben je door deze gastvrije, bonte viering van Afrikanen, erg geraakt. Waarom moet geloof persé gepaard gaan met uitgestreken gezichten en bevroren stiltes?
Zo was het totaal niet, in 'den beginne'. Zoek dat maar eens op. Soit, je hebt dus kennisgemaakt met gelovige echtheid. Wat is je volgende stap? Een voorstel : bezoek eens een Afrikaanse pinksterkerk.
Je proza is boeiend om te lezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)