Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het ontstaan en het leven van God

Eens was de ruimte leeg. Dat dachten wij althans, maar er was wel degelijk iets. Dit waren heel veel verspreid hangende energiedeeltjes die zich steeds meer verdichtten en een soort cluster werd.

Na miljarden en miljarden jaren ontstond het moment waarop die deeltjes elkaar gingen waar-
nemen. Dit was de eerste fase van de denkende God. Dit leidde tot een steeds verdergaande bewustwording en later een identiteit.
God had echter voor zichzelf een zeer destructief scenario geschreven. Hij had alleen zichzelf om uit te putten en dit kon alleen door er een logisch systeem van te maken. Zo schiep hij het proces dat de basis werd voor de Big Bang. Dit deed hij door een deel van zichzelf nog meer te verdichten tot er uiteindelijk een gigantische massa ontstond (verder weet men hier over het algemeen wel het nodige van).
Hoewel dit misschien een goede start is, gaat het God niet alleen meer om de Big Bang, maar wordt zijn energie (als ware het stofzuigers) nu ook opgezogen door de sterren en planeten. Dit proces is niet meer te stoppen, maar de energie in het universum wordt telkens in allerlei vormen doorgegeven en blijft bestaan. God was vanuit zijn eenzaamheid op zoek naar geluk; dit omdat zelfs het Opperwezen niet kan zonder liefde. Hij bedacht allerlei mogelijkheden om iets te kunnen scheppen ook was hij geen lichaam alleen maar geest. Hij zorgde voor het eerste sprankje leven, dat hij daarna zijn eigen weg liet gaan en zich aan zijn omgeving liet aanpassen. Toen die eerste levensvormen stierven zorgde hij voor de opvang van hun ziel, om deze later weer in een nieuwe levensvorm te plaatsen zodat ook de ziel zich verder kon ontwikkelen. Zo creëerde hij de evolutie en de reïncarnatie. Hierdoor ontwikkelden zich allerlei soorten die steeds slimmer werden.

Maar toen kwam de mens die voor het eerst logisch kon denken. De mens vond van alles uit, was creatief en liet zich leiden door inspiratie. Eindelijk had God gezelschap gekregen! God heeft geen mond of handen maar geeft ons inspiratie en creativiteit om telkens nieuwe dingen uit te vinden. Zo ‘praat’ God toch tot ons. Hij spreekt in onze ziel zoals tegen Jozef en Maria en in de droom over de 7 vette en magere koeien.

Alles waar we ons mee omringd hebben is eens bedacht. Ontstaan door middel van inspiratie en onstuitbare creativiteit.

Als gevolg van het opslaan van verkregen informatie van duizenden jaren, ontwikkelden de hersenen zich steeds sneller. Totdat wij onze hersenen bijna niet meer bij konden houden. Door het reïncarneren van onze geest in steeds betere lichamen raakten wij zelf achterop bij onze hersenen.
Stel nu dat een wijze man met zijn leven om zou gaan vanuit zijn hersens, gevoel, lichaam en geest. Maar daarbij onderscheiden de hersenen al deze afzonderlijke onderdelen. Ik denk dat zo iemand de verlichting zal kunnen bereiken en goddelijk worden. Dan zal men voor het eerst weer een onafgezonderd deel van God worden. Het is al in gang gezet om tot verlichting te komen. Het proces zal zich versnellen door steeds verder oplopende dagelijkse spanningen. Als men dan vastloopt, kan men versneld tot een wijs iemand evolueren. Dit geldt niet alleen voor mensen die goed kunnen leren, maar voor doorleefde personen.

Op dit moment lijkt de wereld in een veranderingsproces te zitten. Men ziet alles zeer zwaar in. Ongeveer 10 jaar geleden hoorde ik al dat 1 op de 4 Nederlanders psychische problemen had of nog steeds heeft. Is het vreemd dat men al eeuwen spreekt over een nieuwe tijd, die ook eens zou kunnen komen. Dit gaat echter niet zonder slag of stoot. Het feit dat nu van alles stukloopt is een teken aan de wand. Er zijn nu heel veel mensen die lijden aan allerlei angsten die hen in de greep houden door de angst voor de angst zelf. Die angst wordt vaak gevoed door het idee van boze geesten of misschien zelfs de duivel zelf. De duivel is voor de mensen nogal verwarrend. Men denkt hem in hel maar ook als verradertje in zichzelf. Nu moet je weten dat de hel het eerst genoemd werd als schuilplaats tegen de ‘toorn Gods’. Volgens de overlevering was het een toevluchtsoord van zwervers, vagebonden en andere godvrezende zielen. De toorn Gods zal ongetwijfeld samenhangen met allerlei donderpreken.
Mensen, er is geen echte duivel. Troost je met de gedachte dat wij al eeuwen voor de gek zijn gehouden door het kleine stemmetje. Wat overigens zelf geen enkele kracht bezit. Het is alleen in staat om van alles in de war te sturen. Vaak zelfs zogenaamd uit naam van God (dit is echter een verhaal apart). Hij is totnogtoe nog de enige uitdaging voor de verdere ontwikkeling van de mens tot hoger wezen. Doordat mensen in deze tijd steeds meer naar de waarheid gaan zoeken (hoe eng dan ook), komen dit soort zaken allemaal voort uit het zoeken naar het nieuwe begin. Vindt u het vreemd dat de wereld pas kan veranderen als wij zelf veranderen? Door deze opening kan de mens een nieuwe kans creëren. Als de mens anders met de wereld, is de wereld ook anders. In de praktijk betekent dat in het klein bijvoorbeeld dat men van z’n hobby z’n werk zou moeten zien te maken. Dit kan hij waarschijnlijk ook heel goed door de inspiratie. Hij zou een tevreden of misschien zelfs een gelukkig man zijn, dit in tegenstelling tot het najagen van zogenaamde ‘prestige objecten’. Als men daarbij ook nog mee doet aan solide humane doelen voor mens,dier, plant en het grote geheel waarbij alles van elkaar afhankelijk is, dan wordt daardoor de wereld mede door u een gezondere plaats om te leven.

Schrijver: jan, 16 september 2005


Geplaatst in de categorie: religie

2.6 met 5 stemmen 695



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
dahan ineke
Datum:
14 juni 2007
ik wil meer weten over het ontstaan en het leven van god, want ik vind het heel erg interessant.
Naam:
Rina
Datum:
18 september 2005
Email:
Interessant betoog, waarin ik een heel eind kan meegaan. Wat betreft reïncanatie echter voel ik me meer thuis bij Wamelink (zie proza 1050.)
De wereld verandert, evolueert almaar door. Dat is echt niet aan onze tijd gebonden.
Maximale complexiteit en daarmee gepaard gaande instabiliteit kan leiden tot maximale samenhang van de samenleving. Oftewel: hoe meer we beseffen elkaar nodig te hebben in complexe situaties hoe meer kans op socialisatie van de gemeenschap.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)